Ściany zewnętrzne nie powinny być nagie. Zobacz, czym wykończyć elewację

Wykończenie ścian zewnętrznych elewacji to ostatnie dotknięcie wieńczące budowę domu. O tym, czy będzie efektowna i trwała, zadecydują dobrze dobrane materiały. Podpowiadamy, jakie surowce wybrać na wykończenie ścian zewnętrznych, aby cieszyć się piękną elewacją własnego domu.

Zobacz galerię 4 zdjęcia

Autor: Szandomirski Andrzej

tynk

Tynk – uniwersalnie wykończenie ścian zewnętrznych?

Tynk to sposób na wykończenie zarówno ściany murowanej jedno-, dwu- lub trójwarstwowej, jak i tej zbudowanej w technologii szkieletowej. Tynkiem można też wykończyć ściany zewnętrzne w domach z bali ocieplonych z zewnątrz (na przykład letniskowych przekształcanych na całoroczne). Na ściany jedno- i trójwarstwowe kładzie się tradycyjne tynki cementowo-wapienne – są one grube (1,5-2 cm) i zbyt ciężkie, by stosować je na ociepleniu, dlatego układa się je bezpośrednio na murze. Gotowe mieszanki wypierają trudne do wykonania i czasochłonne masy tynkarskie przygotowywane bezpośrednio na budowie. Nowoczesne tynki cienkowarstwowe (grubość 2-10 mm) chronią najczęściej ściany dwuwarstwowe ocieplone metodą lekką mokrą. Można je układać jako wierzchnią warstwę na tradycyjnym tynku. Wybór tynku na elewację to rozwiązanie nie tylko najbardziej popularne, ale i najbezpieczniejsze estetycznie. Dobrze wyglądają zarówno na domach klasycznych, jak i nowoczesnych, prostych i rozbudowanych bryłach budynku. Coraz więcej jest tynków kolorowych (zwłaszcza tych cienkowarstwowych), którymi łatwo można zróżnicować kolorystycznie ściany. Ich szeroka gama pozwala na najbardziej wymyślne i nietypowe rozwiązania – kolorem można podkreślić detale lub wyróżnić strefę domu. Łatwo dopasować go do pokrycia dachu, okien i drzwi.

Rodzaje tynków cienkowarstwowych

• Mineralne – są najbardziej paroprzepuszczalne, odporne na deszcz i uszkodzenia mechaniczne. Ich odporność na zabrudzenia podnosi pomalowanie farbą silikonową. Występują w mniejszej liczbie kolorów niż inne tynki cienkowarstwowe.
• Akrylowe – są bardzo odporne na uszkodzenia i działanie czynników atmosferycznych, ale mają mniejszą paroprzepuszczalność. Łatwo się brudzą. Dostępne w bogatej gamie kolorystycznej.
• Silikatowe (krzemianowe) – są odporne na deszcz, zanieczyszczenia atmosferyczne, nie płowieją, mają jednak mniejszą paroprzepuszczalność niż tynki mineralne. Silikonowe – są bardzo odporne na uszkodzenia mechaniczne, wpływ czynników atmosferycznych i na zabrudzenia. Przepuszczają parę wodną równie skutecznie jak silikatowe.

Cegła elewacyjna, klinkierowa i silikatowa - do wykończenia elewacji

Cegłę elewacyjną (licową), klinkierową oraz silikatową wykorzystuje się między innymi do wykończenia całych elewacji – wtedy najlepiej zdecydować się na ścianę trójwarstwową. Można też wybudować ceglaną elewację przy ścianie jedno- lub dwuwarstwowej, trzeba jednak pamiętać o szerszym fundamencie, na którym będzie mógł się oprzeć ceglany mur. Dlatego zawsze należy myśleć o takiej fasadzie już na etapie projektu.

Cegły kuszą nie tylko trwałością, ale też bogatymi możliwościami aranżacyjnymi. Dodają urody zarówno domom nawiązującym do tradycyjnych rozwiązań, jak i tym o nowoczesnym charakterze. Jest to możliwe dzięki różnorodnym kolorom i fakturom cegieł, poczynając od szerokiej gamy tradycyjnej ceglastej czerwieni, poprzez biele, szarości, żółcienie, kończąc na brązie i głębokim granacie. Mają powierzchnię gładką, szczotkowaną, ryflowaną, polerowaną. Ich wysokie parametry techniczne – niska nasiąkliwość (cegły klinkierowe do 6%, licowe do 19% i silikaty do 16%), odporność na płowienie i uszkodzenia mechaniczne – sprawiają, że chętnie wyróżnia się nimi parter domu, cokół oraz strefę wejścia. Zamiast kosztownych cegieł można zastosować tańsze, lżejsze i cieńsze płytki klinkierowe (dzięki płytkom narożnym efekt jest podobny), można też użyć płytek gresowych lub silikatowych oraz kamiennych. Układa się je na klej na różne podłoża.

Kamień – jako oblicówka na każdą elewację

Kamień, kiedyś używany jako materiał konstrukcyjny, dzisiaj stosuje się najczęściej jako oblicówkę na każdy rodzaj ścian zewnętrznych. Zazwyczaj wykorzystuje się elementy grubości 1,5-3 cm. Kamień o tej samej fakturze zastosowany na całej elewacji wygląda monotonnie, dlatego jeśli decydujemy się na elewację w kamieniu, warto wykorzystać jego różne faktury, na przykład gładką i strukturalną. Zwykle na dolnych partiach ściany stosuje się elementy szorstkie i chropawe – optycznie cięższe i bliższe ziemi, a wyżej gładkie, które sprawiają wrażenie lżejszych. Kamień sprawdza się jako okładzina elementów narażonych na zniszczenie: cokołów, naroży, parapetów. Chętnie łączy się go z innymi materiałami – drewnem, cegłą lub tynkiem. Takie powiązania służą nie tylko zdynamizowaniu bryły budynku, można je też wykorzystać, jeśli chcemy optycznie skrócić dom lub wyróżnić jakiś jego element. Kamień zobowiązuje – wymaga odpowiedniej oprawy, dobrze wygląda w połączeniu z dachem pokrytym szlachetnym materiałem.

Wykończenie elewacji za pomocą drewna

Najprostszy sposób na drewnianą elewację to budowa domu z bali – wtedy materiał konstrukcyjny jest jednocześnie elewacyjnym. Drewnem można wykończyć każdy rodzaj ścian. Do wykonania elewacji używa się szalówek, czyli desek grubości 18-20 mm i szerokości do 14 cm, najczęściej świerkowych, sosnowych lub modrzewiowych, rzadziej dębowych, bukowych lub jesionowych. Drewniane elewacje dają duże możliwości w kreowaniu bryły budynku, i to nie tylko domów letnich czy stylizowanych na dworki lub podmiejskie wille. Coraz częściej ogląda się nowoczesne domy o prostych bryłach, przykrytych dwuspadowym dachem obłożone w całości drewnem, równie modne stało się zestawienie drewnianej oblicówki z kamieniem, cegłą lub metalem. Drewniane szalówki wykorzystuje się jako wykończenie elementów podwieszanych – wykuszy, gzymsów – oraz jako opaski wokół okien i strefy wejścia.