Jaka podłoga drewniana najlepsza? Deski, parkiet, mozaika, a może panele podłogowe?
Drewno to pierwszy materiał na posadzkę, który przychodzi na myśl podczas wykańczania podłóg. Podłoga z drewna dodaje wnętrzu przytulności, jest naturalna, nie przyciąga kurzu i nie uczula. Co jednak wybrać? Porównujemy różne rodzaje posadzek drewnianych. Sprawdź, czym różnią się od siebie parkiet, deski, mozaika, panele i bruk drewniany.
Niestety, drewno oprócz licznych zalet ma też wady. Pierwszą jest cena - drewniane podłogi są drogie, kosztują od kilkudziesiąciu do kilkuset złotych za m2. Drewno może się paczyć, jeśli zostało źle wysuszone albo kiedy ulegnie zamoczeniu. Jest delikatniejsze, podatniejsze na wgniecenia i bardziej nasiąkliwe niż kamień czy płytki.
Podłoga drewniana bez odpowiedniej konserwacji szybko się niszczy. Tylko nieliczne jego gatunki nadają się do kuchni czy łazienki (dąb, modrzew, niektóre egzotyczne), a i to pod warunkiem, że się je dokładnie zabezpieczy. Drewniane posadzki (z gatunków krajowych oraz egzotycznych) kładzie się więc raczej tam, gdzie nie są narażone na częsty kontakt z wodą i brudem - w pokojach dziennych, sypialniach, gabinetach.
Posadzka z litych desek
Podłogi z litych desek są solidne i atrakcyjne. Muszą być one jednak wyselekcjonowane - bez sęków i innych wad. Deski pasują zwłaszcza do wnętrz klasycznych i rustykalnych. Te przeznaczone na podłogę układa się od strony okna lub - w wąskim pomieszczeniu - wzdłuż dłuższych ścian. Deski muszą pasować do siebie wzajemnie pod względem rysunku słojów i barwy. Tradycyjnie układa się je na styk (dociskając klinami i klamrami stolarskimi) i przybija gwoździami (wbijanymi w wyżłobienie wpustu na krawędzi bocznej) do legarów. Podłogę z desek można też umocować na pióro-wpust lub na zakładkę. Warto pamiętać, że po ułożeniu na legarach jej poziom podniesie się o kilka centymetrów.
Parkiet - jodełka czy cegiełka
Dawniej parkiet układano w reprezentacyjnych wnętrzach pałacowych. Dziś jest o wiele popularniejszy, ale wciąż uważany za najbardziej elegancki. Tworzą go drewniane deszczułki, czyli klepki. Mogą być one łączone na pióro i wpust lub mocowane na styk.
Najbardziej znane sposoby układania parkietu to jodełka, cegiełka (tzw. wzór angielski) lub szachownica. Na dużej powierzchni można łączyć różne wzory lub odcienie drewna o zbliżonej twardości (inaczej po kilku latach na podłodze powstaną wyboje). Obowiązuje zasada, że im mniejsze pomieszczenie, tym spokojniejszy powinien być wzór. Efektowny jest parkiet przemysłowy, składający się z długich i wąskich klepek, które układa się obok siebie, np. wzdłuż ścian albo pod kątem do nich - co optycznie powiększa pomieszczenie. Klepki układa się na ślepej podłodze (przybijając je gwoździami lub - rzadziej - mocując klejem) albo na wylewce betonowej (klejąc do podłoża). W zależności od rodzaju użytego podkładu stosowane są klepki z pióro-wpustami oraz łączone na styk. Układanie parkietu rozpoczyna się zawsze od środka pomieszczenia.
WIDEO: W salonie podłóg drewnianych - 5 produktów w 5 minut!
Mozaika drewniana
Równie popularne, jak parkiety klepkowe są mozaiki. Najczęściej to kwadratowa lub prostokątna płyta z listewek zestawionych po pięć sztuk, tworzących szachownicę. Łączone są one od spodu siatką z włókna szklanego. Mocuje się je do podłoża klejem. Bardziej skomplikowane mozaiki są wykonywane na zamówienie. Wzór można wybrać z katalogu lub zdecydować się na indywidualny projekt. Można go tworzyć z różnych gatunków drewna (ale o zbliżonej twardości). Mozaiki są sporo tańsze niż parkiet, ale też dużo od niego cieńsze. Dlatego szlifowanie, by je odnowić, jest możliwe góra dwa razy. Z dębu, modrzewia i niektórych gatunków egzotycznych wykonuje się drewnianą posadzkę także w kuchni.
Bruk drewniany
Trwały i estetyczny jest bruk drewniany, nadający się do wykończenia kuchennej podłogi. Tworzą go kostki o wymiarach 6 x 9 cm i grubości 2,5-8 cm, łączone za pomocą siatki termoplastycznej w większe płyty. Mocuje się je do równej, betonowej wylewki za pomocą kleju do parkietu, siatką do góry. Po zakończeniu pracy odrywa się ją, a powierzchnię zabezpiecza lakierem - inaczej podłoga bardzo chłonie wilgoć. Elementy bruku muszą ściśle do siebie przylegać. Także na tego typu posadzce można zestawić drewno w różnych gatunkach i kolorach.
Polecany artykuł:
Panele drewniane i laminowane
Oszałamiającą karierę zrobiły panele drewniane i laminowane (drewnopochodne). Zawdzięczają to niskim cenom oraz łatwemu i szybkiemu montażowi. Drewniane stanowią trzy sklejone ze sobą warstwy: dwie dolne - nośne i jedna górna - dekoracyjna. Warstwy nośne to z reguły listewki świerkowe lub sosnowe, dekoracyjna (odwzorowująca deski lub parkiet) to zazwyczaj drewno, np. dębu, jesionu, buku, klonu, wiśni albo egzotyczne. Jego powierzchnia jest zabezpieczona wieloma warstwami lakieru. Jeśli górna warstwa ma ponad 4 mm grubości, panele można będzie jednokrotnie odnowić przez cyklinowanie i lakierowanie. Rdzeń paneli laminowanych to sztywna i wytrzymała płyta HDF lub twarda płyta pilśniowa MDF, pokryta wielowarstwowym laminatem imitującym słoje i kolor drewna albo kamień, beton czy aluminium. Powierzchnia paneli może też naśladować naturalne nierówności drewna, rowki itp. Niestety, połączenia między panelami nigdy nie będą zupełnie niewidoczne.
Z paneli układa się podłogę pływającą, czyli niemocowaną ani do ścian, ani do podłoża. Należy pamiętać o konieczności położenia pod nimi folii paroizolacyjnej i izolacji akustycznej lub płyt, chroniących zarazem od wilgoci i hałasu. Paroizolacji nie potrzebują panele zabezpieczone przed wilgocią, o impregnowanych krawędziach i warstwie nośnej.
Nowoczesne panele łączy się najczęściej bezklejowo na pióra i wpusty lub zatrzaski. Tylko niektóre ich typy wymagają użycia kleju dyspersyjnego, który zapewni elastyczne połączenia elementów i nie będzie się wykruszać. Przy ścianach trzeba pozostawić ok. 10-milimetrową szczelinę, aby panele mogły rozszerzać się pod wpływem wilgoci. Przed montażem należy je rozpakować i zostawić przynajmniej na 2 dni tam, gdzie będą ułożone, po to, by "wyrównały" swoją temperaturę i wilgotność z otoczeniem.
Wielką zaletą tego typu podłogi jest to, że można ją kłaść prawie wszędzie - nawet na nierównych, zniszczonych powierzchniach. Wadą to, że zbyt dobrze słychać na niej odgłosy kroków i upadających przedmiotów. Warto wiedzieć, że panele drewniane są znacznie "cichsze". Materiał ten nie pozwala na kreowanie fantazyjnych wzorów, choć możliwe jest łączenie płyt tego samego gatunku, różniących się kolorystyką. Niektórzy producenci doradzają układanie paneli równolegle do źródła światła - wtedy efektowniej się prezentują. W długich, wąskich pomieszczeniach powinno się je montować równolegle do dłuższych ścian. Dzięki temu posadzka jest stabilniejsza, a układanie nie wymaga częstego przycinania paneli.
