Rury z tworzyw sztucznych bez wad...

2010-07-16 11:00

Rury z tworzyw sztucznych są lekkie, odporne na korozję i słabo przewodzące ciepło. Te i kilka innych cech sprawiają, że rury z tworzywa doskonale spisują się w instalacjach sanitarnych.

Nie tylko rury
Autor: Wiktor Greg Do otrzymania wymaganego przebiegu instalacji są potrzebne kształtki, na przykład trójniki i kolana

Rury z tworzyw sztucznych - zalety

Elastyczność. Tę cechę pozwalającą na łagodne wyginanie rur, a więc prowadzenie instalacji bez używania kształtek, mają rury z polietylenu, rury z polibutylenu i rury wielowarstwowe oraz rury polipropylenowe o niewielkiej średnicy. Można je podgrzać i wtedy łatwiej się je wygina. Rury z polibutylenu (PB) i polietylenu sieciowanego (PE-X) są dodatkowo obdarzone tak zwaną pamięcią termiczną (lub pamięcią kształtu) umożliwiającą powrót do poprzedniego kształtu po ponownym podgrzaniu.

Higieniczność. Ma szczególne znaczenie w przypadku rur używanych do instalacji wody zimnej przeznaczonej do spożycia. Rury higieniczne (ten warunek spełniają wszystkie wspomniane wcześniej) nie zmieniają smaku, zapachu ani właściwości
chemicznych wody, która nimi płynie.

Gładkość wewnętrznych powierzchni. Ta cecha rur z tworzywa sprawia, że nie zarastają i dzięki temu zrobiona z nich instalacja może mieć niewielkie średnice.

Mała przewodność cieplna. Pozwala zatrzymać ciepło w instalacji, w której płynie gorąca woda. Nieprzenoszenie drgań odpowiada za cichą pracę instalacji.

Niewielka masa. Dzięki niej rury łatwiej jest transportować i wygodniej montuje się z nich instalacje.

Odporność na korozję. Zapewnia rurom z tworzyw sztucznych długoletnią trwałość. Nie dotyczy ona jednak całej instalacji, bowiem część jej elementów jest zawsze metalowa (na przykład grzejniki, wymiennik kotła). Przez ścianki rur wykonanych z niektórych tworzyw (polietylenu, polietylenu sieciowanego, polibutylenu) do wnętrza instalacji przedostaje się tlen i przyspiesza korozję nieodpornych na nią metalowych elementów. Aby ją ograniczyć, na instalacje grzewcze należy wybierać rury z tworzywa z tak zwaną powłoką antydyfuzyjną, czyli odporne na przenikanie tlenu.

Rury z tworzyw sztucznych - wady

Do nielicznych wad rur z tworzyw należą:

  • wydłużalność pod wpływem wysokiej temperatury - zależnie od rodzaju tworzywa od 5 do 15 razy większa niż stali;
  • mała odporność na bezpośrednie długotrwałe działanie promieni UV;
  • brak odporności na działanie ognia.

Kompensacja wydłużeń

Rury z tworzyw sztucznych pod wpływem długotrwałego oddziaływania wysokiej temperatury wydłużają się. Następstwem tych wydłużeń mogą być znaczne odchylenia przewodów od osi, a nawet zniszczenie instalacji. Należy więc już w projekcie uwzględnić kompensację tych wydłużeń.

Aby rury mogły się swobodnie wydłużać, trzeba je odpowiednio prowadzić i łączyć – ograniczyć długość prostych odcinków, często załamywać lub stosować kompensatory, czyli specjalnie ukształtowane odcinki, których zadaniem jest przejęcie wydłużeń cieplnych.

Rurom ułożonym w warstwie betonu należy pozostawić możliwość swobodnego poruszania się, na przykład umieszczając je w płaszczach ochronnychpeszlach. Rury giętkie można swobodnie prowadzić w podłodze, nadając im kształt falistej linii,
co umożliwia im wydłużanie się pod wpływem temperatury bez uszczerbku dla jakości całej instalacji.

Aby uniknąć problemów z kompensacją wydłużeń termicznych, można zastosować rury z wkładką aluminiową, które rozszerzają się w dużo mniejszym stopniu.

Nie tylko rury

Podczas budowy instalacji sanitarnych oprócz rur potrzebne są także dodatkowe elementy, na przykład złączki, kompensatory, rozdzielacze itp. Wraz z rurami tworzą one zestaw nazywany systemem instalacyjnym. Nawet jeśli nie jest to konieczne (choć często jest), najbezpieczniej i najwygodniej jest montować instalację, używając elementów jednego systemu. Zwykle bardziej opłaca się kupić całość u jednego producenta (dystrybutora) niż poszczególne elementy w różnych punktach sprzedaży, zwłaszcza że każdy szanujący się sprzedawca dba o to, by mieć w ofercie komplet elementów wchodzących w skład systemu.

Kupno materiałów warto zlecić instalatorowi, zmontowanie z nich instalacji – również, zwłaszcza że producenci systemów instalacyjnych często udzielają gwarancji na swoje produkty pod warunkiem wykonania instalacji przez uprawnionego i przeszkolonegoprzez siebie instalatora. Większość firm  udziela dziesięcioletniej gwarancji na swoje produkty.

Każdy system instalacyjny powinien mieć aprobatę Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Techniki Instalacyjnej COBRTI INSTAL dopuszczającą go do stosowania w instalacjach sanitarnych, a gdy ma kontakt z wodą pitną – również atest PZH. Aprobata jest wydawana nie na poszczególne elementy (na przykład rury czy złączki), ale na cały system. Potwierdzeniem jakości systemu jest certyfikat jakości ISO 9001 lub ISO 9002, a także certyfikat ekologiczny – ISO 14001.

Firmy sprzedające systemy do instalacji wodnych i instalacji grzewczych często dysponują też programami komputerowymi do obliczania tych instalacji. To wygodne zarówno dla instalatorów korzystających z określonego systemu, jak też dla inwestorów chcących samodzielnie wykonać takie układy.

Czy artykuł był przydatny?
Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań.