Jak i z czego budować ściany wewnętrzne? Ściany działowe i ściany nośne
Ściany wewnętrzne to ściany nośne i ściany działowe. Jeśli zastanawiasz się, z czego wybudować ściany wewnątrz domu proponujemy trzy materiały - silikaty, beton komórkowy i ceramikę poryzowaną. Poznaj te produkty i dowiedz się, jak się z nich muruje.
Autor: Andrzej T. Papliński
Wewnętrzne ściany nośne mają grubość od 18,8 do 30 cm, a działowe 8 lub 11,5 cm. Pustaki łączy się zaprawą układaną w spoinach poziomych na grubość 1,2 cm. Do pustaków szlifowanych można używać zaprawy klejowej
Wewnętrzne ściany konstrukcyjne najlepiej wykonywać w tej samej technologii co ściany zewnętrzne. Elementy, z których się je muruje, powinny mieć identyczną wytrzymałość na ściskanie oraz wysokość. Trudno to zapewnić, łącząc bloczki bądź pustaki z różnych systemów murowych. Wybór tego samego materiału na wszystkie ściany nie oznacza, że mury zewnętrzne i wewnętrzne mają jednakowe parametry. Jednowarstwowe ściany zewnętrzne muszą być bardzo ciepłe, dlatego buduje się je z grubych elementów (40-50 cm). W ścianach wewnętrznych ten parametr jest nieistotny, tu liczy się wytrzymałość mechaniczna i akustyka. Wykorzystuje się więc takie materiały jak do budowy zewnętrznych ścian warstwowych (18-25 cm), żeby niepotrzebnie nie zabierać przestrzeni użytkowej pomieszczeń. Ściany działowe mogą być wymurowane z dowolnych elementów. Decydujące znaczenie mają ich właściwości użytkowe – ciężar, izolacyjność akustyczna i estetyka.
Na czym stawiać ściany nośne?
Jeżeli biegną przez dwie lub więcej kondygnacji, muszą stać dokładnie nad sobą. Na podłożu – fundamencie lub stropie – stawia się je zawsze na warstwie izolacji z papy termozgrzewalnej albo folii o szorstkiej powierzchni. Na ścianach fundamentowych trzeba wykonać pod izolacją warstwę wyrównującą z zaprawy cementowej. Płyta fundamentowa i strop na ogół tego nie wymagają. Na izolacji rozkłada się warstwę zaprawy cementowej grubości 1-4 cm, która niweluje podłoże. Taka warstwa jest potrzebna przede wszystkim pod ścianami murowanymi na cienką spoinę. Szczególnie ważne jest w nich wypoziomowanie pierwszej warstwy muru.
WIDEO: Ścianka działowa - z czego ją zbudować??
Połączenie ścian
Ściany zewnętrzne i wewnętrzne należy przemurować na głębokość co najmniej 15 cm. Jeśli budynek ma być docieplony, a oba rodzaje ścian są wykonywane z elementów o podobnej szerokości, można wznosić obie ściany jednocześnie, stawiając w co drugiej warstwie ściany nośnej prostopadły bloczek lub pustak ściany wewnętrznej. Gdy ściany zewnętrzne są dużo grubsze niż wewnętrzne, pełne przemurowanie stanowiłoby mostek termiczny. Dlatego element wewnętrzny zagłębia się tylko w murze zewnętrznym, a dodatkowo umieszcza przy nim wkładkę termiczną ze styropianu lub wełny mineralnej. W celu prawidłowego obmurowania zagłębionego elementu wycina się w bloczku ze ściany zewnętrznej odpowiedni fragment, a w przypadku pustaków docina się elementy prosto, a z zewnątrz osłania płytką. Takie rozwiązanie można również wykonywać podczas równoległego wznoszenia ścian. Można też pozostawić w murze zewnętrznym strzępia, czyli wgłębienia przygotowane w co drugiej warstwie wzdłuż linii dostawienia ściany wewnętrznej. Mniej popularnym, ale również poprawnym rozwiązaniem jest łączenie ścian nośnych za pomocą dwóch kotew umieszczanych w co drugiej spoinie.
Murowanie ścian działowych
Stawia się je po wymurowaniu ścian nośnych i po wykonaniu stropu. Jeśli znajdują się na najniższej kondygnacji i stoją bezpośrednio na płycie fundamentowej albo podłodze na gruncie, nie wymagają wzmacniania podłoża. Jeżeli muruje się je na wyższej kondygnacji, muszą się znaleźć nad zaprojektowanym wcześniej wzmocnieniem stropu. Muszą być oddzielone od podłoża pasem papy albo folii. Izolacja powinna wystawać kilka centymetrów z każdej strony. Aby wypoziomować podłoże, umieszcza się na niej pierwszą warstwę z tradycyjnej zaprawy cementowej lub cementowo-wapiennej. Kolejne warstwy muru łączy się na cienkie lub grube spoiny, układając taką zaprawę, jaka jest przewidziana w danym systemie murowania.
Łączenie ze ścianami nośnymi
Ściany działowe, zwłaszcza te o niewielkiej grubości, są wiotkie. Bez odpowiedniej stabilizacji mogłyby się przewrócić pod wpływem mocniejszego uderzenia, dlatego trzeba je połączyć ze ścianami nośnymi. Umieszcza się je w specjalnie przygotowanych bruzdach albo łączy mury za pomocą ocynkowanych kotew stalowych. Gdy elementy ściany działowej mają taką samą wysokość jak te w ścianie nośnej, najczęściej kotwy wypuszcza się w spoiny poziome obu ścian. Kotwy można też przykręcić do muru nośnego i wpuścić w spoiny dostawianej ściany. Również ściany działowe łączy się ze sobą kotwami. Szczególnym przypadkiem są ściany działowe wolno stojące. Te złożone z krótkich fragmentów muru ustawionych pod kątem są dość sztywne dzięki narożnikom. Ale długie mury, zwłaszcza cienkie, wymagają dodatkowego wzmocnienia. W tym celu w każdej albo w co drugiej spoinie poziomej umieszcza się zbrojenie – jeden lub dwa pręty średnicy 6 mm.
Nadproża ścian wewnętrznych
Tylko w ścianach, których wysokość nad otworem jest większa od wysokości trójkąta równobocznego o boku równym szerokości otworu, wiązania między elementami muru są na tyle duże, że nie wymaga on nadproża. Prawie zawsze jednak otwór trzeba przekryć nadprożem. Nadproże może być prefabrykowane lub żelbetowe, wykonane na budowie w deskowaniu. Prefabrykaty to gotowe belki z betonu komórkowego i ceramiki. Te z betonu komórkowego mają długość od 140 do 230 cm i nadają się do otworów o szerokości przejścia do 180 cm (końce belek muszą się opierać 20-25 cm na ścianie). Jedne belki ceramiczne układa się poziomo i nadmurowuje cegłami. W tym rozwiązaniu otwory mogą mieć szerokość do 275 cm.inne belki to samonośne elementy, które zestawia się pionowo obok siebie, dobierając ich liczbę do grubości ściany. Można przekrywać nimi otwory do 3 m. Belki ceramiczne wymagają podparcia na głębokość minimum 12,5 cm z każdej strony otworu, a więc muszą być o 25 cm dłuższe niż jego szerokość, Nadproża prefabrykowane opiera się na murze na warstwie zaprawy.
Nadproże żelbetowe
Do nadproża żelbetowego trzeba przygotować formę. Tworzą ją poziome deski stanowiące spód nadproża (nieco szerszy niż grubość ściany) i opierające się na nich deskowanie pionowe osłaniające czołowe powierzchnie nadproża. Całość jest podparta deskami umocowanymi wzdłuż ościeży otworu drzwiowego. Pionowe elementy deskowania muszą być tak długie, żeby sięgały daleko poza krawędzie przyciętych bloczków. To pozwoli stabilnie je skręcić. Deskowanie długiego nadproża należy dodatkowo podeprzeć stemplami i stężyć je ściągami, aby nie zostało rozepchnięte przez beton.
