Skuteczna izolacja akustyczna. Oto jak ją wykonasz. PORADNIK

Murowana ściana oddzielająca sąsiadujące segmenty budynku nie zawsze zapewnia mieszkańcom komfort akustyczny. Aby poprawić jej izolacyjność akustyczną, wystarczą elementy suchej zabudowy, wełna mineralna i trochę pracy. Podpowiadamy, jak wykonać skuteczną izolację akustyczną ściany.

Uciążliwy hałas dobiegający z przyległego mieszkania najlepiej ograniczyć ekranem wyciszającym, nazywanym czasami przedścianką. Jest to lekka obudowa wypełniona materiałem, który jest izolacją akustyczną, ponieważ pochłania część dźwięków przedostających się przez ścianę, dzięki czemu zmniejsza ich natężenie. Ekran można dostawić podczas remontu albo w dowolnej chwili, gdy okaże się potrzebny – na przykład kiedy sąsiedzi urządzą za ścianą kino domowe albo miejsce do nauki gry na instrumentach.

Jaka powinna być izolacyjność akustyczna przegrody?

Przegroda oddzielająca segmenty budynku powinna mieć wskaźnik izolacyjności akustycznej RA’ nie mniejszy niż 54-57 dB, a im będzie wyższy, tym lepiej. Murowana ściana najczęściej ma wskaźnik nieprzekraczający 30-40 dB, więc pozostałe wyciszenie (przynajmniej kilkanaście decybeli) musi zapewnić ekran. Aby spełnił swoje zadanie, trzeba go wykonać z materiałów o dobrej izolacyjności. Decydujące znaczenie ma warstwa wypełniająca, znajdująca się między ścianą a obudową. Musi ona pochłaniać część fal dźwiękowych i tłumić drgania. Powinna być na tyle sprężysta, żeby dało się ją szczelnie ułożyć w przestrzeni między profilami. Najczęściej wypełnieniem są miękkie płyty lub maty z wełny mineralnej – skalnej lub szklanej – o gęstości powyżej 30 kg/m3, grubości 5-10 cm. Pozwalają one poprawić izolacyjność istniejącej ściany o kilkanaście decybeli, a więc do wartości wymaganych 57 dB, a nawet lepszej.

Jaki materiał do izolacji akustycznej

Wybór materiału na okładzinę zewnętrzną ma mniejsze znaczenie, rzadko ocenia się jego izolacyjność akustyczną. Istotne są raczej łatwość układania i późniejsza estetyka wykończonej powierzchni. Najczęściej korzysta się z płyt gipsowo-kartonowych. Ich wskaźnik izolacyjności to kilka decybeli. Jeśli więc na kilkucentymetrowej izolacji ułoży się je w jednej warstwie, to przegroda będzie miała wskaźnik izolacyjności około 60 dB, a jeśli w dwóch warstwach – już 62 dB, czyli o 2 dB wyższy. Spełnia w ten sposób wymagania normowe, zapewniając wzajemny komfort sąsiadom. Niestety, standardowa okładzina może się okazać niewystarczająca, jeżeli ekran ma spełniać podwyższony standard akustyczny, czyli poprawiać izolacyjność przegrody do wartości powyżej 65-70 dB, na przykład przy pomieszczeniach z głośno grającą muzyką. Trzeba wtedy zastosować płyty o specjalnym przeznaczeniu, na przykład gipsowo-kartonowe lub gipsowo-włóknowe o podwyższonej izolacyjności akustycznej, które poprawiają izolacyjność nawet o 30 dB. Na rynku są też płyty z fabrycznie przyklejoną blachą ołowianą. Nie wymagają warstwy materiału izolacyjnego, bo bez niego zapewniają wytłumienie na poziomie powyżej 60 dB, ale ze względu na cenę i duży ciężar są bardzo rzadko stosowane.

Innym sposobem na podwyższenie izolacyjności akustycznej przegrody jest zastosowanie folii dźwiękoizolacyjnej – oczywiście tylko takiej, której właściwości są potwierdzone atestem. Przykleja się ją do ściany specjalnym klejem do PCW lub mocuje mechanicznie. Żadne inne rozwiązanie nie pozwala na użycie tak cienkiej warstwy izolacji – folia w połączeniu z ekranem wypełnionym wełną mineralną i obłożonym jedną warstwą płyt to okładzina grubości poniżej 7 cm, która zwiększa izolacyjność przegrody nawet o 30 dB.

Montaż izolacji akustycznej

Dźwięki są przenoszone nie tylko bezpośrednio przez ekran izolujący, ale też obwodowo – przez miejsca zamocowania profili do ścian. Dlatego końcowy efekt zależy od odpowiednio skręconej konstrukcji i prawidłowego uszczelnienia styków.

Po wytyczeniu miejsca montażu profili stalowych UD przycina się je i podkleja paskami taśmy akustycznej – dopiero wtedy można je przykręcić do podłogi i do sufitu. Następnie do izolowanej ściany mocuje się w odpowiednich rozstawach łączniki bezpośrednie ES. Wszystkie łączniki przed przykręceniem muszą być podklejone taśmą, inaczej staną się mostkami przenoszącymi drgania pomiędzy ściana, a okładziną ekranu. W przygotowany ruszt wstawia się profile CD i skręca je z łącznikami ES. Najważniejszym etapem prac jest staranne ułożenie materiału izolacyjnego – musi szczelnie wypełniać przestrzeń między profilami i za nimi. Zaizolowaną konstrukcję obudowuje się okładziną z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych. Aby na stykach ekranu z sufitem i ze ścianami bocznymi nie pojawiały się pęknięcia, umieszcza się tam paski taśmy poślizgowej. Ostatnim elementem jest zaszpachlowanie spoin między płytami.