Podłogi, którym niestraszne wilgoć i błoto. Jakich materiałów wykończeniowych lepiej unikać
We wnętrzach narażonych na wilgoć, np. w wiatrołapie lub holu odradzamy stosowanie litego drewna i płytek ceramicznych o wysokiej nasiąkliwości. Uważaj również na niektóre rodzaje kamienia, np. na polerowany granit. Podłoga nim wykończona pod wpływem wilgoci staje się bardzo śliska.
Podłoga drewniana
Wybierając drewno na posadzkę w strefie komunikacyjnej narażonej na wilgoć, weźmy pod uwagę, że lite drewno w znacznie większym stopniu niż warstwowe reaguje na zmiany wilgotności.
Na wilgoć najbardziej odporne jest drewno o dużej stabilności i małym współczynniku skurczu, bogate w naturalne oleje zabezpieczające je przed odbarwieniem pod wpływem wody. Takie cechy mają na przykład tek i iroko.
Drewno można też zaolejować. Olej nasyca pory drewna, utwardza je, sprawiając, że woda i para wodna nie wnikają w głąb materiału. By drewniana podłoga nie niszczała pod wpływem wilgoci, warto ją pokryć lakierem poliuretanowym jedno- lub dwuskładnikowym wodnym bądź rozpuszczalnikowym, uretanowo-alkidowym, uretanowym czy też alkidowym.
Polecamy: Podłogi idealne do przedpokoju. Zniosą wszystko!
Podłoga z płytek ceramicznych
W miejscach, gdzie wnosi się błoto i jest mokro, lepiej zastosować płytki o niskiej nasiąkliwości wodnej, na przykład szkliwione, a jeśli jest to nieszkliwiony gres, należy go zaimpregnować.
Wszystkie płytki ze względu na nasiąkliwość dzielą się na trzy grupy – im cyfra oznaczająca grupę jest wyższa, tym płytki są bardziej nasiąkliwe. Płytki grupy I cechuje nasiąkliwość do 3%. Grupa II jest podzielona na dwie podgrupy. W podgrupie IIa dopuszcza się nasiąkliwość w granicach 3-6%, a w podgrupie IIb – 6- -10%.
Do wykładania podłóg w strefie komunikacyjnej najlepiej stosować płytki z grupy I i II.
Posadzka z kamienia
Do najmniej nasiąkliwych kamieni, a więc odpowiednich do pomieszczeń narażonych na wilgoć, należą granity i kwarcyty, a także łupek i bazalt. Małą nasiąkliwość mają twarde piaskowce i twarde wapienie, średnią – średnio twarde piaskowce i wapienie, w tym marmur, a bardzo dużą – miękkie wapienie.
Do nasiąkliwych zalicza się kamienie porowate, np. trawertyn. Aby można go było zastosować na posadzki, trzeba zaszpachlować pory i zabezpieczyć jego powierzchnię, używając na przykład kamiennej masy szpachlowej. Nasiąkliwość kamieni takich jak trawertyn czy marmur można zmniejszać przez impregnację, którą przeprowadza się po ułożeniu posadzki.
Niektóre kamienie pod wpływem wilgoci stają się śliskie, najbardziej niebezpieczny jest polerowany granit. Marmur nawet po wypolerowaniu nie jest tak śliski jak granit, a matowy ma większą przyczepność niż polerowany. Położony w narażonym na zmoczenie butami czy parasolami wiatrołapie jest bezpieczniejszy od granitu.
