Aranżacja białej łazienki przy sypialni. Pokazujemy, jak urządzić ładną łazienkę
Oto bardzo ładna aranżacja białej łazienki przy sypialni. Powierzchnia siedmiu metrów kwadratowych wystarczyła by storzyć niezwykłą łazienkę o bardzo wypoczynkowym klimacie. Aby osiągnąć taki efekt, zastosowano kilka sztuczek.
Pomysłem właścicieli na tę łazienkę było... sprawianie przyjemności. To łazienka znajdująca sie przy sypialni. Stylem miała pasować do sypialnianego wystroju, być prosta, wygodna i bardzo relaksująca. Nieco ponad siedem metrów kwadratowych wystarczyło, aby zmieścić w niej wszystko, co potrzebne, aby otrzymać naprawdę komfortowe wnętrze.
Duża wanna z hydromasażem, płytki przypominające tapetę, pas luster i miękkie w dotyku tkaniny – łazienka tylko dla dwojga ma sprawiać przyjemność. Pralka, mop, środki czystości itp. znalazły się w osobnym pomieszczeniu, a druga łazienka, z prysznicem, dostępna jest dla rodziny i gości. Ponieważ sypialnia właścicieli przypomina buduar z ciemnym drewnem i zmysłowymi tapetami, chcieli, aby połączona z nią łazienka była w podobnym stylu, ale w jasnym wydaniu.
Kolory w łazience
Antracyt podłogi i biel ścian pod wpływem światła mienią się srebrzystymi refleksami. Roślinny wzór niczym na tapecie wije się swobodnie po fragmencie ściany – motyw przekracza granicę pojedynczej płytki. W lustrze odbija się zgrany z nim deseń skrzydła drzwi prowadzących do sypialni. Czarno-biała baza wnętrza to doskonała okazja do zabawy kolorami dodatków – mogą być brązy, róże i soczyste fiolety… Dekoracyjne elementy ze sztucznych tworzyw dopełniają nowoczesnego charakteru łazienki, a plecionki dodają jej nieco romantyzmu.
Ścianka instalacyjna
Podłączenia wodne podwieszanych sprzętów (WC i bidet) oraz ściennej baterii (umywalka) wymagają ukrycia za ścianką. Zabudowana do połowy wysokości pomieszczenia stała się półką na kosmetyki. Więcej skrywa ciąg szafek z lustrzanymi frontami.
Oświetlenie łazienki
Kinkiety na ścianie z umywalką dają wyraźne światło, idealne na przykład podczas makijażu; zapalone pod szafkami lampki wprowadzają nastrojową atmosferę. Gdy zostanie włączone podświetlenie wanny i zapalone świece, robi się naprawdę romantycznie.
Ogromne lustra powiększają łazienkę, wprowadzają do niej głębię i rozjaśniają pomieszczenie. Świetlistości przydaje jej również „lustrzany” motyw płytek. Z płynną linią deseniu harmonizują zaokrąglenia ceramiki (umywalka, WC i bidet).
Autor: Marcin Czechowicz
WARTO WIEDZIEĆ - 6 pytań związanych z planowaniem łazienki
1. Gdzie gniazdko, gdzie światło?
W łazience jest potrzebny osprzęt elektryczny: gniazda (do podłączenia urządzeń elektrycznych, które będą w niej używane – pralki, elektrycznego podgrzewacza wody, grzałki w grzejniku oraz mniejszego sprzętu – suszarki do włosów, elektrycznej golarki) oraz łączniki (do włączania i wyłączania oświetlenia i wentylatora wyciągowego – jeśli jest). Wiedząc, co gdzie zostanie ustawione, można tak rozmieścić gniazda, aby nie trzeba było daleko ciągnąć kabli i by pozostawały niewidoczne.
Warto też zadbać o łatwy dostęp do gniazd. Łączniki zwykle montuje się przy wejściu do łazienki – na zewnątrz. Jedynie przycisk uruchamiający dodatkowe oświetlenie lustra wygodniej jest umieścić blisko niego. Urządzenia elektryczne instalowane w łazienkach wymagają zasilania jednofazowego. Wyjątkiem są elektryczne przepływowe podgrzewacze wody dużej mocy. Jeżeli chcemy taki zainstalować, sprawdźmy, czy nie trzeba go zasilać trójfazowo – jest do tego potrzebna specjalna instalacja. Projekt oświetlenia łazienki to coraz częściej zadanie dla stylisty. Centralna lampa na suficie i kinkiety przy lustrze to dla wielu rozwiązanie zbyt banalne.
Do lamusa odchodzą też tradycyjne żarówki. Rozmieszczając punkty świetlne i wybierając oprawy, warto pamiętać, że chętnie stosowane żarówki halogenowe bardzo się nagrzewają i w związku z tym nie można ich umieszczać bliżej niż 50 cm od oświetlanych przedmiotów. Te o obniżonym napięciu (12, 24 V) zasila prąd o większym natężeniu niż zwykłe żarówki na 230 V – trzeba to uwzględnić przy projektowaniu obwodów i zastosować grubsze przewody. Ich odległość od transformatora jest ograniczona ze względu na duże spadki napięcia.
Warto rozważyć zastosowanie oświetlenia diodami LED, których większość ograniczeń nie dotyczy, bo mają bardzo małą moc. Nie nagrzewają się, nie są wrażliwe na spadki napięcia, a przede wszystkim pobierają bardzo mało energii. Uwaga! Tam, gdzie jest woda i prąd, trzeba być bardzo ostrożnym, dlatego przy instalowaniu osprzętu i urządzeń elektrycznych należy przestrzegać przepisów bezpieczeństwa.
2. Jak podłączyć urządzenia z hydromasażem?
Podłącza się je do instalacji wodnej i kanalizacji podobnie jak zwykłą wannę lub kabinę prysznicową. Jeśli wodę pobieramy ze studni, musimy zadbać o zapewnienie wymaganego przez producenta urządzenia ciśnienia wody (parametry zestawu hydroforowego zwykle dobiera się z zapasem, ale lepiej to sprawdzić przed zakupem). Trzeba też sprawdzić możliwości dostarczania ciepłej wody, zwłaszcza gdy mamy instalację z podgrzewaczem przepływowym, który może mieć kłopot z dostatecznie szybkim jej podgrzewaniem.
System hydromasażu wymaga podłączenia do instalacji elektrycznej, najlepiej na stałe, na osobnym obwodzie elektrycznym zabezpieczonym wyłącznikiem różnicowoprądowym oraz nadmiarowoprądowym. Czasem jest też potrzebne zamontowanie dodatkowego zabezpieczenia (wyłącznika różnicowoprądowego) w skrzynce sterującej pracą systemu. W łazience, w której chcemy zamontować system hydromasażu, musimy zadbać o prawidłową wentylację.
3. Jakie płytki ceramiczne?
Najlepiej wybrać płytki z jednej serii (kolekcji) opracowanej przez producenta. Mamy wtedy pewność, że te na podłogę i te na ściany będą do siebie pasowały. Wszystkie płytki możemy położyć na ścianie, ale nie wszystkie nadają się na podłogę. Podłogowe (terakota, gres) mają określoną przez producenta klasę ścieralności. Do łazienki ogólnej, do której wchodzi się w butach, trzeba wybrać płytki III lub IV klasy ścieralności. Do łazienki przy sypialni wystarczy II klasa. Warto zwrócić uwagę, aby nie były bardzo śliskie.
Producenci stosują oznaczenia informujące o właściwościach płytek. Bez kłopotu zorientujemy się, które są przeznaczone na podłogę i antypoślizgowe. Na opakowaniach znajduje się również oznaczenie kalibracji, które informuje o możliwych różnicach wymiarów płytek. Podany jest ich nominalny wymiar i odstępstwo od niego: +1 to płytka o 1 mm większa, -2 – o 2 mm mniejsza. Kupując dwa rodzaje płytek, na przykład w dwóch kolorach, trzeba wybrać tę samą kalibrację. Jeśli nam ich zabraknie, dokupując, upewnijmy się, że ton jest ten sam, co na poprzedniej partii. Określa się go różnie – literami, cyframi – ważne jest, żeby na pudełku w rubryczce TON był dokładnie ten sam symbol. Klej do płytek Plus nowy Charakteryzuje go wysoka elastyczność i bardzo dobra przyczepność. Można go użyć także posadzkach z ogrzewaniem podłogowym, na płytach gipsowo-kartonowych oraz na tarasach.
4. Jak przykleić duże płytki
Płytki duże, o boku powyżej 50 cm, układa się najtrudniej, ponieważ trzeba zadbać o to, aby klej szczelnie wypełnił całą przestrzeń pod nimi. Na ściany wybiera się mieszanki gęste, plastyczne, które nie spływają z pionowych powierzchni. Aby zapewnić maksymalną przyczepność, klej nanosi się i na podłoże, i na spodnią stronę mocowanej płytki. Łączna grubość warstwy nie powinna być mniejsza niż 5 mm. Przy ciężkich okładzinach klej powinien mieć tak zwane wysokie wiązanie początkowe, sprawiające, że płytki od razu po przyłożeniu trzymają się i nie opadają pod wpływem własnego ciężaru. Na podłogi zamiast gęstych zapraw można wybierać te o konsystencji półpłynnej, które rozlewają się po podłożu i już przy niewielkim przesunięciu płytki szczelnie wypełniają przestrzeń pod nią, eliminując ryzyko powstania pustek powietrznych. Fugi. Spoiny pełnią w okładzinie funkcję niwelatora naprężeń. Muszą być odpowiednio szerokie. Przyjmuje się, że im większe są elementy, tym silniej pracują i tym szersza powinna być fuga. Do płytek o boku 50 cm i większych musi to być już 7–15 mm. Ważne, aby kupić odpowiedni rodzaj zaprawy do fugowania – przeznaczony właśnie do spoin szerokich.
5. Czy kupować bidet?
Bidet sprawdzi się on zarówno w łazience przeznaczonej dla domowników, jak i w tej dla gości. Daje możliwość szybkiego odświeżenia się w ciągu dnia, jest ważnym elementem wyposażenia łazienki, z której korzystają osoby starsze i mniej sprawne ruchowo. Przy misce bidetowej warto zamontować baterię z wysuwaną wylewką. W zasięgu ręki powinny się też znaleźć mydło i ręcznik.
Miska bidetowa ma podobne wymiary jak ustępowa, czyli mniej więcej 40 cm szerokości i 60 cm głębokości. Może być zawieszona na ścianie lub na stelażu, przy czym górna krawędź bidetu i ustępu powinna być na tym samym poziomie, który wynosi zazwyczaj mniej więcej 42 cm. Ze względu na wygodę użytkowania oba urządzenia powinny być umieszczone obok lub naprzeciwko siebie. Trzeba też pamiętać o tym, że bidet jest przystosowany do siadania na nim zarówno przodem, jak i tyłem, dlatego po obu jego stronach jest potrzebna minimum 20-centymetrowa przestrzeń dla nóg. Bidety coraz bardziej upodabniają się do misek ustępowych, są już produkowane modele z deską, a nawet z pokrywą. Dlatego też dobierając urządzenia do łazienki, warto zdecydować się na komplet z tej samej serii. Wtedy sedes i bidet będą miały jednakowy design i podobne wymiary.
6. Jak oszczędzać wodę?
Możliwość oszczędnego gospodarowania wodą dają spłuczki wc, zarówno te stosowane w kompaktach, jak i będące elementem stelaży instalacyjnych. Standardem są dwudzielne przyciski umożliwiające spłukiwanie toalety całą objętością wody w zbiorniku spłukującym (zwykle 6 lub 9 l) lub tylko jej połową (odpowiednio 3 lub 4,5 l). Spotykane są jeszcze zbiorniki spłukujące z przyciskiem stop, który pozwala na zatrzymanie spłukiwania wody w dowolnym momencie.
