Klasa ścieralności płytek i inne parametry. Jak kupować płytki?

Klasa ścieralności płytek to ważny parametr, tak jak twardość, czy nasiąkliwość. Sprawdź, na co zwrócić uwagę kupując płytki.

Najprostszy sposób uniknięcia błędu to wybranie płytek z jednej serii (kolekcji) opracowanej przez producenta. Mamy wtedy pewność, że płytki będą do siebie pasowały. Jeżeli jednak mamy własną wizję wnętrza i czujemy się na siłach, aby ją zrealizować, powinniśmy poznać właściwości różnych typów płytek i postarać się dobrze je zestawić. Warto poznać najważniejsze parametry płytek, żeby dokonać dobrego wyboru. Podpowiadamy, jak kupować płytki podłogowe.

Klasa ścieralności płytek PEI

Kiedyś płytki były produkowane tylko w kilku wymiarach. Wraz z postępem mody i technologii obecnie można kupić płytki prostokątne, czy dekoracyjne wielokąty. W bogatej ofercie każdy znajdzie coś dla siebie. Ważna jest także grubość płytek, bowiem im grubsze, tym większe obciążenie mogą wytrzymać. Mają 8, 9, 10, 12, 13, 15, 18 lub 22 mm. W domach wykorzystuje się płytki o grubościach do 12 mm. Najważniejszą cechą płytek jest odporność na ścieranie (PEI – klasy od I do V). Im wyższa klasa odporności, tym płytki są bardziej odporne na uszkodzenia! Do pomieszczeń o małym ruchu, jak łazienka, wystarczą płytki o klasie ścieralności 3. Do salonu, kuchni, przedpokoju, czy do wykończenia schodów lepsze będą płytki o klasie ścieralności 4. Do garażu wybierz płytki o najwyższej – 5. klasie ścieralności.

Wyróżnia się pięć klas ścieralności PEI (badanie ścieralności przeprowadzane na mokro):

• Klasa 0 – to płytki szkliwione nadające się wyłącznie na ściany;
• Klasa ścieralności I – płytki do układania w pomieszczeniach, gdzie używa się miękkiego obuwia domowego; nadają się do łazienek i sypialni, nie są odporne na zarysowania.
• Klasa ścieralności II – zakres stosowania taki jak płytek w klasie I, są trochę bardziej odporne na zarysowania. Płytki o ścieralności tej klasy nadają się do układania w pomieszczeniach, w których chodzi się w obuwiu z miękką lub normalną podeszwą, narażonych na niewielkie ilości brudu oraz działanie materiałów ścierających, na przykład w pokojach dziennych, z wyjątkiem strefy kuchni, wejścia i pomieszczeń o dużym natężeniu ruchu. Nie powinno się ich stosować tam, gdzie chodzi się w butach nietypowych, na przykład z metalowymi zelówkami lub podkutych.
• Klasa ścieralności III – płytki mają wysoką odporność na ścieranie, można je układać we wszystkich pomieszczeniach mieszkalnych, z wyjątkiem strefy przy drzwiach wejściowych, narażonej na ścierające działanie piasku. Płytki o III klasie ścieralności można układać w pomieszczeniach, w których chodzi się w butach z normalną podeszwą, z niewielką ilością brudu i materiału ścierającego (na przykład w kuchniach).
• Klasa ścieralności IV – w budynkach mieszkalnych płytki o tej klasie ścieralności można stosować we wszystkich pomieszczeniach, w budynkach użyteczności publicznej – z wyjątkiem miejsc o szczególnie dużym natężeniu ruchu.
• Klasa ścieralności V – nie ma ograniczeń zastosowania płytek. Płytki o najwyższej 5 klasie ścieralności są przeznaczone do pomieszczeń narażonych na wzmożony lub ciągły ruch pieszy, gdzie wnoszone są cząstki materiału ścierającego, wnętrz odpowiadających warunkom najbardziej surowym, w których mogą być zastosowane płytki szkliwione, na przykład miejsc publicznych, takich jak centra handlowe, korytarze lotnisk, sale hotelowe, przejścia publiczne i hale produkcyjne.

Klasa ścieralności płytek do łazienki

Płytki podłogowe (terakota, gres) mają określoną przez producenta klasę ścieralności. Do łazienki ogólnej, do której wchodzi się w butach, trzeba wybrać płytki III lub IV klasy ścieralności. Do prywatnej łazienki przy sypialni wystarczy II klasa ścieralności. Warto zwrócić uwagę, aby płytki nie były bardzo śliskie.

Przeczytaj też: Wybieramy płytki do łazienki. Jakie płytki będą najlepsze?

Obecnie producenci stosują piktogramy informujące o właściwościach płytek. Bez kłopotu zorientujemy się, które są przeznaczone na podłogę i antypoślizgowe.

Klasa ścieralności płytek na taras

Na nawierzchnie zewnętrzne polecany jest gres o fakturze szorstkiej. Szukajmy płytek o klasie antypoślizgowości R10, R11, R12 lub R13. Im wyższa, tym płytki bardziej szorstkie. Ważne też, aby płytki były odporne na ścieranie. Zalecana klasa ścieralności PEI 4 lub 5 (na balkony, gdzie nie będzie nanoszony piach, wystarczy klasa PEI 3). Dobrej jakości płytki gresowe mają twardość na poziomie 7 w dziesięciostopniowej skali Mohsa. Niektóre wytrzymują ciężar przekraczający 1000 kg.

Zobacz galerię 18 zdjęć

Autor: Marcin Grabowiecki

Pod prysznicem granica między ścianą a podłogą została zatarta - są one wykończone dużymi płytkami imitującymi drewno, które bardzo efektownie się prezentują. Pozostałe ściany oraz podłogę wykończono płytkami imitującymi marmur

Twardość płytek skala Mohsa

Drugim istotnym parametrem płytek jest twardość, która określa wytrzymałość materiału na zarysowanie. Oznacza się ją za pomocą skali Mohsa. Płytki podłogowe stosowane w domach jednorodzinnych powinny mieć w tej skali twardość od 6 do 8. Oznacza to, że mogą być zarysowane minerałami znajdującymi się na odpowiednio 6, 7 i 8 miejscu skali (czyli ortoklazem, skaleniem, kwarcem lub topazem).

Mrozoodporność i nasiąkliwość płytek

Nasiąkliwość płytek podłogowych jest ściśle powiązana z ich mrozoodpornością. Nasiąkliwość to parametr służący do określenia porowatości materiału. Im płytka jest bardziej porowata, tym bardziej nasiąkliwa, a tym samym mniej odporna na zaplamienie. Ze względu na stopień nasiąkliwości płytki ceramiczne dzieli się na trzy grupy oznaczone cyframi rzymskimi, określane w procentach i oznaczane literą E.

Mrozoodporność i nasiąkliwość to parametry dotyczące nie tylko płytek ceramicznych, ale też wszystkich materiałów, również kamieni naturalnych i syntetycznych. Mrozoodporność oznacza się na opakowaniach płytek symbolem śnieżynki lub napisem „płytki mrozoodporne”. Tak sklasyfikowane płytki muszą przejść test na zamrażanie i odmrażanie. Próba polega na umieszczeniu ich w wodzie, a po wyjęciu – mrożeniu ich w temperaturze -5°C. Po zamrożeniu następuje rozmrażanie w temperaturze +5°C. Próbę powtarza się sto razy. Po badaniu ocenia się, czy na płytce są widoczne ubytki. W naszych warunkach klimatycznych do mrozoodpornych zaliczane są płytki z symbolami AI i BI.

Co to jest kalibracja płytek?

Kalibracja to dopuszczalne odstępstwo od nominalnego wymiaru płytki. Płytki ceramiczne najpierw są formowane, zdobione, a następnie wypalane w piecu. W procesie wypalania glinka twardnieje i staje się mniej nasiąkliwa, a płytki się kurczą.

Przeczytaj też: Płytki heksagonalne: HIT w aranżacji wnętrz

Producenci są w stanie przewidzieć, jaki będzie skurcz płytek po wyjściu z pieca, ale tylko w przybliżeniu. Odstępstwa mogą wynosić nawet do 2 mm na plus i na minus. Dlatego na opakowaniach znajduje się oznaczenie kalibracji, które informuje o możliwych różnicach wymiarów płytek. Na paczce jest podany nominalny wymiar płytki i odstępstwo od tego wymiaru: +1 to płytka o milimetr większa, –2 to płytka o dwa milimetry mniejsza. Kupując dwa rodzaje płytek, na przykład w dwóch kolorach, trzeba więc uważać – muszą mieć tę samą kalibrację. Jeśli paczka jest nieoznaczona – lepiej nie ryzykować.

Czy płytki z różnych partii będą miały identyczny odcień?

Odcienie różnych partii produkcji płytek nie zawsze są identyczne. Choć kolor jest mieszany według tej samej receptury, po wypaleniu w piecu może się minimalnie różnić odcieniem od innych partii. Na paczkach są więc również oznaczenia odcienia, czyli tonu. Jeśli zabraknie nam płytek, dokupując, upewnijmy się, że ton jest ten sam co na poprzedniej partii. Określa się go różnie – literami, cyframi – ważne jest, żeby na pudełku w rubryczce TON był dokładnie ten sam symbol.

Czy można zestawiać płytki różnych producentów?

Lepiej nie łączyć płytek różnych producentów, zwłaszcza w jednej płaszczyźnie. Zawsze będą miały inną grubość (już producenci o to dbają) i inne wymiary. Można łączyć na przykład mozaikę szklaną i gres czy inne kontrastowe materiały, trzeba się jednak liczyć z utrudnieniami przy układaniu i niedopasowaniem wymiarów. Stosunkowo bezpiecznym rozwiązaniem przy takich połączeniach jest zmiana kierunku układania, na przykład gres na podłodze w karo a glazura na ścianie prosto.

Jakie płytki wybrać, żeby spoiny były mało widoczne?

Warto szukać płytek rektyfikowanych – (ich krawędzie są szlifowane po procesie produkcji). Mają idealnie proste krawędzie i jednolite wymiary, co pozwala układać je bezspoinowo. Niestety są dużo droższe, bo wymagają dodatkowej obróbki przy produkcji, co podnosi koszty. Można też kupić gres techniczny i dać go kamieniarzowi do oszlifowania – ale koszty będą jeszcze wyższe.

Czym się różni mozaika na siatce od mozaiki w płytkach

Mozaika na siatce to mnóstwo oddzielnych kawałków kamienia, szkła czy gresu – najpierw pracowicie pociętych, posegregowanych i oszlifowanych, następnie naklejonych na siatkę w celu ułatwienia układania. Gotowa mozaika na siatce jest droższa, bo jej produkcja jest bardziej skomplikowana.

Efekt mozaiki mogą naśladować regularne nacięcia płytek większych rozmiarów, tzw. mozaika w płytkach. Takie płytki są zdecydowanie tańsze. Drobne elementy powstają mechanicznie – maszyna robi w płytce rowki. Często te rowki nie są glazurowane i można je wypełnić fugą, tak żeby płytka wyglądała jak prawdziwa mozaika. Jednak prawdziwa zawsze jest trochę krzywa. I na tym polega jej urok...

Joanna Wichniewicz