Co to jest kabina walk-in i czemu warto ją mieć? Zobacz, jak wygląda łazienka bez brodzika
Łazienka bez klasycznego brodzika z kabiną to popularny trend aranżacyjny. Zastępuje się go odpływem liniowym i taflami szkła, dzięki czemu powstaje przejrzysta strefa prysznicowa, która prezentuje się elegancko oraz zapewnia wygodę kąpieli. Jakie zalety ma kabina walk-in?
Autor: CASTORAMA
Również odpływy punktowe są dostępne w atrakcyjnej formie. Mogą być nie tylko ze stali nierdzewnej czy tworzywa sztucznego, ale także wypełnione płytką ceramiczną
Spis treści
- Kabina walk-in, czyli prysznic bez brodzika
- Odpływ liniowy, odpływ punktowy, czyli typy odpływów
- Kabina prysznicowa walk-in, czyli otwarta
- Prysznic bez brodzika – jakie szkło w kabinie walk-in?
- Kabina walk-in z brodzikiem
Kabina walk-in, czyli prysznic bez brodzika
Otwarta strefa prysznicowa, na którą składają się odpływ montowany bezpośrednio w posadzce i osłaniająca natrysk przynajmniej jedna tafla szkła, czyli kabina walk-in, w przeciwieństwie do tradycyjnych kabin pasuje do każdego wnętrza, stylu, miejsca – nawet niewielkiej przestrzeni we wnęce lub pod skosami. Jej wielkość wyznaczamy możliwościami, jakie daje łazienka; nie musimy szukać w łazience miejsca na określonej wielkości brodzik z kabiną. Z wyjątkiem cienkich tafli przeziernego szkła nic nie stoi na podłodze, więc przestrzeń pomieszczenia staje się optycznie większa. Nie ma drzwi, więc znika problem z ustaleniem, czy są wystarczająco szerokie, czy sposób ich otwierania nie koliduje z innymi sprzętami bądź nie zabiera przestrzeni w kabinie. Nie ma też elementów, które mogłyby się uszkodzić, a gładką posadzkę i płaską taflę szkła łatwiej utrzymać w czystości.
Odpływy liniowe montuje się najczęściej w płaszczyźnie podłogi.
Nie bez znaczenia w ich wyborze są względy praktyczne. Dzięki odwodnieniu liniowemu można zbudować strefę prysznicową (osłoniętą z jednej lub kilku stron albo nieosłoniętą) o nietypowych kształtach. Tego rodzaju rozwiązanie umożliwia także bezpieczne korzystanie z prysznica osobom o ograniczonej sprawności ruchowej czy poruszającym się na wózku. W małej łazience może być dobrą alternatywą dla wanny, w dużej – jej komfortowym uzupełnieniem, a w przestronnym pokoju kąpielowym – efektownym i praktycznym elementem nowoczesnego, minimalistycznego designu.
- Dowiedz się więcej: Wybieramy najlepszą farbę do łazienki. Jaka powinna być farba do malowania płytek w łazience, a jaka do ścian?
Odpływ liniowy, odpływ punktowy, czyli typy odpływów
Nowoczesne, dobrej jakości odpływy liniowe wykonywane są ze stali nierdzewnej, co gwarantuje trwałość, ochronę przed korozją na skutek działania wody i pozwala przez długi czas zachować ich nienaganny wygląd. Składają się z zewnętrznego rusztu, rynny zbierającej wodę i odprowadzającej ją do syfonu ukrytego w podłodze. To on odpowiada za działanie całego systemu. Z kolei dodatkowe elementy, jak na przykład osadnik, pomagają w czyszczeniu.
Na to, jaki rodzaj odpływu można zastosować, mają wpływ wielkość i kształt miejsca przeznaczonego na strefę prysznicową oraz przepustowość syfonu, którą trzeba dopasować do armatury. Zależnie od wielkości słuchawki prysznicowej, deszczownicy lub panelu prysznicowego z dyszami masującymi, wypływa z nich określona ilość wody, którą odpływ powinien efektywnie zbierać, by nie wydostawała się poza wyznaczony obszar. Zakłada się, że odpływ zbierający wodę z prędkością co najmniej 30 l na minutę (im więcej, tym lepiej) będzie działał poprawnie i spełniał swoją funkcję.
Warto wybrać model z kołnierzem uszczelniającym ułatwiającym wykonanie skutecznej hydroizolacji podłogi oraz z regulowaną wysokością, co pozwoli idealnie spasować go z poziomem podłogi.
Odpływ podłogowy (klasyczny) jest najpopularniejszy. Ma kształt prostokątnej (najczęściej) listwy i montuje się go w podłodze – równolegle lub prostopadle do ściany z natryskiem. Z zewnątrz widać tylko płaski ruszt – pełny (gładki lub z wytłaczanym wzorem), ażurowy albo wypełniony fragmentem płytki ceramicznej. Często też okala go gładka ramka w kolorze stali, złota, mosiądzu albo czarna. Po wypełnieniu płytkami odpływ sprawia wrażenie, jakby był częścią podłogi – niekiedy widoczne są jedynie wąskie otwory, przez które woda ścieka do syfonu i kanalizacji.
Ten rodzaj odpływu montuje się w odległości kilku centymetrów od ściany, na której znajduje się deszczownica albo słuchawka prysznicowa. Jednak najlepiej, gdy zostaje umieszczony dokładnie w miejscu, na które spływa woda. Spadek wykonuje się z czterech stron odpływu.
Odpływ ścienny montuje się wtedy, gdy w podłodze brakuje miejsca na syfon lub taki sposób montażu zakłada projekt. Taki odpływ pozwala na zachowanie jednorodnej powierzchni posadzki. Rynnę również można wypełnić płytkami i wtedy będzie niemal niewidoczny. Spadek wody do tego rodzaju odpływu wykonuje się z trzech stron lub jednostronnie (wtedy nie są konieczne dodatkowe cięcia płytek i dopasowywanie fug).
Odpływ przyścienny montuje się przy samej ścianie, a od odpływu podłogowego różni go konstrukcja – ma dodatkowo wygiętą pod kątem prostym krawędź. Podobnie jak w przypadku modelu ściennego można zrobić strefę prysznicową bez potrzeby cięcia płytek. Taki odpływ musi być minimum 5 cm krótszy z każdej strony kabiny, by możliwe było wykonanie hydroizolacji. Ze względu na jego budowę nie trzeba zachowywać kilkucentymetrowej odległości od ściany natrysku. Spadek wody wykonuje się z trzech stron odpływu albo z jednej strony – wtedy niezbędne będzie zastosowanie listwy spadkowej. Odpływ punktowy znany jest od lat, ale nie kojarzył się najlepiej. Jednak współczesne modele są estetyczne, a kratka odpływowa może mieć dekoracyjne wzorki. Montuje się go w centralnym punkcie strefy prysznicowej. Żeby działał poprawnie, powierzchnia podłogi z czterech stron musi mieć spadek w jego kierunku. Bywa to problematyczne w przypadku płytek wielkoformatowych, a w przypadku innych może pojawić się duża liczba cięć, co nie wygląda dobrze. Ten rodzaj odpływu sprawdza się wtedy, gdy miejsce na prysznic ma nieregularny kształt, pasuje do stylistyki pomieszczenia lub na podłodze leży mozaika albo inne drobnoformatowe płytki.
Odpływ narożny jest połączeniem odpływu liniowego i punktowego. Montuje się go w rogu wnęki prysznicowej.
Może wyglądać jak połowa odpływu punktowego albo połączone pod kątem prostym dwa odpływy liniowe (tę wersję czasem nazywa się odpływową rynną kątową) o obydwu ramionach jednakowej długości lub jednym dłuższym, a drugim krótszym.
W przypadku odpływów liniowych w formie listew (podłogowy, przyścienny, naścienny) ważna jest ich długość. Przyjmuje się, że powinna być od 10 do 20 cm mniejsza od długości ściany, przy której odpływ będzie montowany. Jednak są też inne rozwiązania i w związku z tym inne zalecenia producentów, na przykład wymóg zachowania 30 cm różnicy w długości odpływu w stosunku do ściany albo odpływy równe długości ściany.
Kabina prysznicowa walk-in, czyli otwarta
Od ilości miejsca w łazience zależy wielkość strefy, jaką możemy stworzyć. Od wyobraźni – to, jak będzie wyglądała. Wersja kabiny bez stałego wejścia jest kusząca – nie stwarza przeszkód tak jak w wersji z brodzikiem i otwieranymi drzwiami. Wygląda ładnie i nowocześnie. Niepokój może budzić jedynie pytanie o praktyczność takiego rozwiązania: wejdziemy i wyjdziemy z kabiny bez problemu, ale woda kapie i chlapie. Czy tylko jedna albo dwie tafle szkła są w stanie wystarczająco ochronić pozostałą część łazienki przed zalewaniem wodą?
Można sobie tym nie zaprzątać głowy w dużych łazienkach z przestrzenią na obszerną strefę prysznicową.
W pomieszczeniach mniejszych bywa to problematyczne. W przypadku łazienki z odpływem liniowym – by nie zaburzać ogólnego efektu i dać sobie maksimum swobody w korzystaniu z natrysku – stosuje się inne rozwiązania. Najczęściej są to tafle cienkiego szkła oddzielające strefę prysznica od pozostałej części pomieszczenia, czyli kabiny walk-in, a inaczej – kabiny z otwartym wejściem (zawsze mają odsłoniętą co najmniej jedną ściankę). Pozwalają wydzielić strefę natrysku o dowolnych wymiarach, może ona zajmować całą szerokość wąskiej łazienki lub też wnękę pod skosami poddasza, część pomieszczenia o nieregularnym kształcie albo być całkowicie oddzielną strefą w łazience z miejscem do siedzenia, półką na przybory.
Modele walk-in ustawia się bezpośrednio na posadzce, mocując je do ściany elementami montażowymi, które będą ukryte w profilu (często z kompensacją nierówności ścian lub posadzki) lub dyskretnymi zaczepami. Górną część skrzydła utrzymuje i usztywnia zamocowany prostopadle do niego metalowy wspornik o takim samym wykończeniu jak profil szkła. Można również wybrać model montowany w dylatacji posadzki, dzięki czemu widoczny będzie tylko drążek stabilizujący.
Najwęższe ścianki kabin mają tylko 50 cm, najszersze – nawet 150, przy wysokości 200-210 cm, ale najpopularniejsze są konstrukcje o wymiarach 80-100 x 200 cm, bo już takie proporcje gwarantują komfort użytkowania natrysku. Kabina nie zajmuje zbyt wiele wolnej przestrzeni i optycznie powiększa łazienkę. Poza kabinami oferowanymi przez producentów urządzeń łazienkowych, z których każdy ma własną specyfikację wymiarów, kabiny (ścianki) walk-in można też zamówić u producentów zabudowy szklanej – wtedy mogą sięgać aż do sufitu, być odpowiednio przycięte do skosów lub występów w ścianie.
Chociaż klasyczna kabina walk-in to kabina z otwartym wejściem (bez drzwi), można ją w pełni zabudować za pomocą dodatkowych elementów, takich jak: dodatkowa, wąska ścianka (20-40 cm), ścianka ruchoma, drzwi otwierane tradycyjnie lub przesuwne, więc wyposażenie otaczają ściany ze wszystkich stron. Ten zamknięty sposób wykończenia strefy prysznica może gwarantować wygodę podczas kąpieli, nie daje jednak optycznego powiększenia pomieszczenia, co odgrywa istotną rolę, jeśli chodzi o aranżację wnętrza i założenia otwartej strefy walk-in.
Najłatwiej zamontować go w domu nowym, którego podłogę przygotowano pod tego typu rozwiązanie – wszystkie elementy podejścia kanalizacyjnego muszą się zmieścić poniżej planowanego poziomu posadzki w łazience. Trzeba również uwzględnić konieczny spadek (2-2,5%) w kierunku pionu kanalizacyjnego. Takie nachylenie posadzki zapewnia sprawne spływanie wody pod prysznicem. Przy zbyt małym woda będzie się zatrzymywać, przy zbyt dużym – może dochodzić do spiętrzania się, co także utrudnia jej odprowadzanie do kanalizacji. Dlatego, planując zainstalowanie odpływu liniowego, warto skonsultować się z producentem interesującego nas modelu. Wszystkie systemy służą odprowadzaniu wody, ale producenci stosują własne rozwiązania techniczne i proponują do nich zalecenia odnośnie do montażu.
W domach użytkowanych i mieszkaniach w blokach problemów może być więcej niż tylko niewystarczająca grubość stropu, więc zamiar instalacji odpływu linowego należy skonsultować ze specjalistami. Warto też zapytać o orientacyjne koszty – elementy i instalacja odpływu liniowego, nawet bez dodatkowych prac, są droższe niż montaż brodzika i kabiny. Cena zależy też od tego, czy wybiera się odpływ klasyczny, przyścienny czy ścienny.
Prysznic bez brodzika – jakie szkło w kabinie walk-in?
Szkło w kabinie najczęściej jest przezierne (ale może też być matowe, z dekoracyjnymi wzorami, chociaż zniweczy wrażenie przejrzystości, jakiego oczekuje się od kabiny z odpływem liniowym).
W kabinach walk-in szkło narażone jest na duże naprężenia – ze względu na wielkość oraz montaż tylko do bocznych profili lub za pomocą górnych wsporników (stabilizatorów). Optymalna grubość szkła dla kabin z bocznymi profilami montażowymi to 6-8 mm, a dla modeli montowanych wyłącznie za pomocą stabilizatorów 8-10 mm. Grubszego szkła wymagają także bardzo duże ścianki. Wykorzystuje się szkło bezpieczne lub hartowane, powleczone jedno- lub dwustronnie powłoką hydrofobową zapobiegającą przywieraniu osadów z kąpieli, a woda spływająca po ściance nie zostawia śladów.
Kabina walk-in z brodzikiem
Jeżeli instalacja odpływu liniowego albo punktowego jest trudna, niemożliwa lub bardzo kosztowna, można wybrać wersję pośrednią między prysznicem tradycyjnym a walk-in, czyli prysznic walk-in z brodzikiem podpłytkowym bądź płaskim. Brodziki podpłytkowe montuje się pod posadzką, dlatego ważne jest, żeby uwzględnić ich montaż już w projekcie, bo wymagają około 15 cm głębokości posadzki (czyli mniej więcej tyle, co na odpływ liniowy). Zaletą takiego rozwiązania jest to, że woda spływa prosto do odpływu.
Z kolei brodzik płaski montowany jest na posadzce łazienki. Nie będzie zbytnio wystawał ponad jej powierzchnię, bo najniższe modele mają zaledwie 3-4 cm wysokości. Taki model sprawdza się tam, gdzie zmiana układu posadzki nie jest możliwa.
- Przejdź do galerii: Aranżacje łazienek – prysznic bez brodzika i odpływy liniowe. Zobacz inspiracje
Autor: CASTORAMA
Również odpływy punktowe są dostępne w atrakcyjnej formie. Mogą być nie tylko ze stali nierdzewnej czy tworzywa sztucznego, ale także wypełnione płytką ceramiczną
