Spis treści
- Modne płytki ścienne i podłogowe
- Wielkoformatowe płytki są na topie!
- Płytki małego formatu: siła mozaiki
- Te płytki wracają do łask
- Jakie kolory płytek wybrać?
- Płytki w kolorze naturalnych materiałów: drewno, kamień, glina
Walory estetyczne współczesnych płytek ceramicznych są wynikiem nie tylko obecnych trendów wnętrzarskich, ale również, a w niektórych przypadkach przede wszystkim, ogromnych zmian w sposobie ich wytwarzania. Zastosowanie nowych technologii w produkcji okładzin ceramicznych sprawia, że płytki są coraz większe, ale też coraz cieńsze, co zmniejsza ich ciężar, a zarazem pozwala na ekonomiczne wykorzystanie przestrzeni wykańczanego nimi wnętrza. Nowoczesne techniki barwienia w masie i zdobienia płytek (między innymi wykorzystujące technologie cyfrowe) pozwalają na uzyskanie najbardziej wyszukanych wzorów.
Modne płytki ścienne i podłogowe
Współczesne płytki odtwarzają wiernie inne materiały, takie jak drewno, beton, metal czy tkanina, i to nie tylko pod względem wzoru i kolorystyki, ale także faktur, które zmieniają odbicie światła, ale oddziałują również na zmysł dotyku. Płytka staje się też elementem niosącym emocje – ma ozdabiać przestrzenie, ale też „opowiadać historię” przez wyrafinowane tekstury, innowacyjne wykończenia i formaty, które zapewniają pełną swobodę projektowania. Zjawisko trójwymiarowości wzoru to innowacyjne rozwiązanie w świecie ceramiki, które umożliwia odtworzenie na skalę przemysłową występujących w naturze materiałów, których zasoby się kończą.
Aktualne trendy szybko się zmieniają, ale równolegle czerpią z klasycznych rozwiązań. Nigdy wcześniej na taką skalę producenci nie sięgali do wzornictwa dawnych płytek, często wytwarzanych i zdobionych ręcznie z użyciem barwników naturalnego pochodzenia. Produkowane metodami przemysłowymi płytki idealnie imitują klasyczną majolikę, ręcznie wytwarzane płytki zellige czy historyczne płytki enkaustyczne.
Polecamy: Jak ułożyć nowe płytki ceramiczne na starych płytkach? Remont łazienki bez skuwania glazury
Jednocześnie na coraz wyższy poziom podnoszone są walory użytkowe okładzin ceramicznych, między innymi dzięki nowym sposobom wykończenia powierzchni szkliwionej płytek oraz zastosowaniu innowacyjnych technologii antypoślizgowych czy dodatku komponentów ułatwiających czyszczenie.
Tak zmieniająca się oferta okładzin ceramicznych sprawia, że płytka ceramiczna wciąż jest jednym z czołowych materiałów wykończeniowych. Warto też odnotować, że wykracza ona poza tradycyjne zastosowania – wielkoformatowy gres z powodzeniem stosuje się jako fronty mebli, blaty kuchenne, łazienkowe, parapety. Nikogo nie dziwią już realizacje zintegrowanych z blatami zlewów czy umywalek z wykorzystaniem gresów wielkoformatowych, a być może wkrótce na szeroką skalę będą stosowane płyty gresowe zintegrowane z płytą grzewczą.
i
Wielkoformatowe płytki są na topie!
Pozycję numer jeden w świecie płytek ceramicznych zajmuje gres wielkoformatowy, który od kilku lat króluje na branżowych targach i w salonach sprzedaży wyposażenia łazienek. Stał się też ulubionym materiałem projektantów doceniających jego potencjał w kreowaniu przestrzeni publicznych i mieszkalnych, w których istotną cechą ma być wrażenie elegancji i przestronności uzyskane za pomocą płynności i ciągłości powierzchni. Jest to możliwe, bo obecnie płytki megaformatowe (nazywane XXL) osiągają wymiary 100 x 300, 120 x 240, 120 x 275 lub 280 cm, a nawet 160 x 320 cm. Cieszą się powodzeniem również jako okładzina w małych pomieszczeniach, pozwalają bowiem łatwo stworzyć iluzję dużej przestrzeni.
Płyty wielkoformatowe nawiązują do innych materiałów, dla których duże wymiary są naturalną cechą. Są to przede wszystkim olbrzymie slaby kamienne, czyli płyty, które powstają w wyniku pocięcia bloku kamiennego na kilkucentymetrowe (najczęściej 2-3 cm) płyty. Atutem slabów są wielkoformatowe powierzchnie, które eksponują w całej swej okazałości niepowtarzalny układ żył, naturalną, często wzbogaconą efektem tonalnym kolorystykę oraz wszelkie niedoskonałości, jakie powstają w procesie kształtowania się naturalnych skał.
Czytaj także: Malowanie płytek krok po kroku. Jaką farbę do płytek wybrać?
Efekt wizualny slabów i wrażenia dotykowe perfekcyjnie odwzorowują płytki gresowe wielkoformatowe (inne nazwy to spiek kwarcowy, spiek Tri-D, płyty Xtone), w których tonalnie przebiegający wzór płytek idealnie odwzorowuje układ skalnych warstw i misterną sieć żył naturalnego kamienia. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych technologii, między innymi carvingu oraz barwienia i nanoszenia wzoru w masie, płytki uzyskują spektakularny efekt użylenia „na wskroś”, czyli na całej grubości.
Wielu producentów stosuje też dodatki, dzięki którym na powierzchni płytki uzyskuje się naturalną dla kamienia grę świateł. Oprócz wciąż nieschodzących od kilku lat ze sceny gresowych „marmurów” i „granitów” prym wiodą dzisiaj trawertyn z charakterystycznymi dla tego rodzaju wapienia wżerami, onyks o różnorodnych świetlistych i głębokich odcieniach oraz inne barwne kamienie, często z mocnymi wtrąceniami i bogatym użyleniem. Do oferty wchodzą też imitacje skał osadowych z typową dla nich nieregularnością i kruchością faktury. Naturalny kamień zawsze kojarzy się z elegancją oraz wyszukanym stylem. Efekt ten jest wzmacniany przez użylenie w kolorze złotym, które jest typowe między innymi dla marmuru callacata, i które idealnie wpisuje się w trend maksymalizmu czy quiet luxury.
Innym typowym dla megaformatów pierwowzorem jest beton architektoniczny, którego kolorystykę i charakterystyczne nierówności, ubytki czy wżery idealnie odwzorowują wielkie płyty. Obecnie gresowy „beton” przyjął bardziej miękki, domowy wygląd, charakteryzujący się neutralnymi tonami, dużą ilością fragmentów mineralnych oraz dodatkami nadającymi mu na przykład nietypowe dla tego materiału odcienie. Choć siłę dużego formatu najbardziej wydobywają płytki odtwarzające kamień czy beton, to wśród pierwowzorów są również inne materiały.
Zwolennicy industrialnego klimatu, lubujący się w aranżacjach z metalami w roli głównej, mogą sięgnąć po płytki wielkoformatowe pokryte metalicznym szkliwem, do złudzenia przypominające stal nierdzewną, patynowaną miedź, a nawet pokryte rdzą żelazo. Elementy odwołujące się do drewna odtwarzają wymiary wielkoformatowych okładzin ściennych ze szlachetnych drewnianych fornirów.
i
1.Wzór ciągły. Płyty wielkoformatowe umożliwiają zachowanie ciągłości graficznej wzoru jednej płyty w stosunku do kolejnej. Wzór powierzchni kontynuowany jest liniowo, tworząc niepowtarzalne tło.
2. Niezauważalne połączenia. Duże powierzchnie ścian i podłóg wykończone płytami wielkoformatowymi mają niewielką liczbę spoin, dzięki czemu płaszczyzna robi wrażenie bezspoinowej.
3. Wiele możliwości wykończenia krawędzi. Prosty skos, skos zaokrąglony, podwójna krawędź, podwójna zaokrąglona krawędź, kant prosty, kant zaokrąglony, półwałek to tylko część różnych wykończeń krawędzi płyt wielkoformatowych. Dzięki temu można je stosować na przykład w roli blatów.
4. Mała grubość okładzin. Stosowane technologie produkcji pozwalają uzyskać płytki wielkoformatowe już od grubości 3,5 mm. Płytki w przedziale grubości 3,5-5 mm to tak zwany gres slim, możemy też spotkać się z nazwą panele gresowe. Wykorzystuje się je między innymi jako okładziny ścienne oraz meblowe.
Płytki małego formatu: siła mozaiki
To, co wyróżnia płytki małych formatów, to modułowość oraz oszczędne podejście do dekoracji. Małe płytki mają wprawdzie subtelne struktury, niemniej jednak efekty ozdobne powstają w wyniku łączenia ze sobą płytek w wyszukane, ciekawe wzory. Mały format (19,8 x 19,8, 9,8 x 19,8 oraz 9,8 x 9,8 cm) sprawia, że tworzenie rozbudowanych dekoracji staje się polem do kreacji.
Modne są geometryczne wzory, ułożone w możliwie najbardziej regularny i powtarzalny sposób, co ma potęgować estetykę i zachowanie porządku w całej aranżacji, ale wydłużone prostokąty świetnie odnajdują się również w klasycznej jodełce. Mnogość dostępnych kolorów pozwala na uzyskanie nieograniczonych połączeń barwnych. Małe formaty idą w parze z różnorodnymi strukturami.
Oprócz nieco schodzących ze sceny płytek metro wydłużone prostokąty zyskują nowe formy frezowań. Na szczególną uwagę zasługują płytki typu KitKat, znane też pod nazwą fingers (palce) lub sticks (patyczki). To mozaiki złożone z niewielkich, podłużnych i smukłych płytek przypominające kształt popularnego wafelka.
i
Te płytki wracają do łask
Choć lastryko, czyli wyszlifowana betonowa masa z dodatkiem różnorodnego kruszywa, jeszcze do niedawna nie było zbyt dobrze kojarzone, to imitujące ten rodzaj nawierzchni nowe gresy terazzo stały się synonimem stylowego i wysmakowanego wnętrza. Współczesna wersja lastryko, czyli tzw. terazzo, zachwyca lekkością. Jednolite, białe, szare lub czarne tło uwidacznia drobinki różnej wielkości. Ich często wyraziste barwy sprawiają, że płytki lastrykowe pasują do wnętrz minimalistycznych i vintage, ale równie dobrze sprawdzają się we wnętrzach rustykalnych, a nawet w stylistyce glamour. Przy użyciu takich płytek możemy uzyskać gładkie, niemal bezspoinowe powierzchnie pasujące do każdego wystroju wnętrza.
Dużym zainteresowaniem dzięki powracającemu w ostatnich latach trendowi vintage cieszy się gres imitujący historyczne płytki enkaustyczne (cementowe). Ten rodzaj materiału był wykonywany kawałek po kawałku przez zmieszanie cementu, piasku i wody, następnie płytki były prasowane na zimno za pomocą mechanizmu prasującego. Gres szkliwiony o matowym wykończeniu imitujący płytki cementowe określa się również mianem gres hydrolic.
Polecamy: 11 pomysłów na płytki podłogowe w salonie
Należące do licznej rodziny ceramiki pochodzącej z regionów basenu Morza Śródziemnego płytki zellige wytwarzane były tradycyjną metodą, polegającą na wypalaniu kafelków w piecu na drewno, a następnie ich młotkowaniu, z czasem również malowaniu na intensywne kolory. Imitujące je współczesne płytki wyróżniają się również nierówną powierzchnią, bardzo często mają delikatne nierówności, szorstką i matową powierzchnię, drobne pęknięcia.
Występują w kształcie małych kwadratów lub wydłużonych prostokątów. Kolorystyka współczesnych zellige jest bardzo bogata, największym powodzeniem cieszą się te w kolorach turkusowej zieleni, różnych odcieniach błękitu, żółci oraz czerwieni.
i
Jakie kolory płytek wybrać?
Z płytkarskiej sceny nie schodzi stonowana kolorystyka. Niezmienne beże i odcienie ziemi, tak charakterystyczne dla wapienia, modnych trawertynów, piaskowców czy kamienia burgundzkiego, ciągle wiodą prym we wnętrzach urządzanych w stylu minimalistycznym, skandynawskim, japandi. Te rodzaje kamienia charakteryzują się subtelnością, nie mają intensywnego rysunku, co sprawia, że doskonale wpisują się w dyskretne i ponadczasowe aranżacje stylów klasycznych. Nawet jeśli do wnętrz wchodzą modne nasycone kolory, gres w neutralnej kolorystyce stanowi doskonałe dla nich tło. Na nieco dalszy plan schodzą natomiast szarości, z wyjątkiem odcieni charakterystycznych dla naturalnych kamieni.
Nie brakuje też w ofercie płytek w różnych odcieniach bieli. Białe płytki świetnie rozświetlają pomieszczenie i nadają wnętrzom przyjemny wygląd, stanowią też doskonałe tło dla różnych aranżacji – dzięki temu łatwo będzie w przyszłości zmienić styl łazienki. W obrębie neutralnych kolorów można jednak zauważyć nowy trend: monochromatyzm, ale z teksturą. Stonowane i bazowe płytki zdobione są lekką, czasami ledwo zauważalną strukturą, ale modne są również wyraziste przestrzenne formy reliefowe.
Ostatnio wśród modnych płytek ceramicznych można zaobserwować eksplozję koloru. Tendencja ta wynika częściowo z powrotu do wnętrz stylu Memphis, który przyciąga uwagę zarówno miłośników vintage, jak i tych stawiających na nowoczesność. To odważne połączenie barw, dynamicznych kształtów i unikatowych wzorów. Dawny symbol buntu przeciwko wnętrzarskiej nudzie przenika obecnie również do współczesnego wzornictwa płytek. W nurt ten wpisują się jednolite kolorystycznie kolekcje w tradycyjnych formatach 10 x 10 cm lub 20 x 20 cm, które wyróżniają intensywne barwy: zieleń, róż, pomarańcz, niebieski.
To warto wiedzieć: System poziomowania płytek - jak ułożyć równą okładzinę z płytek?
Drugi nurt koloryzmu w płytkach to zwrot ku tradycji. Naturalne dla tradycyjnej majoliki czy płytek typu zellige są mocno nasycone kolory mające swoje pierwowzory w naturze. Dominują szmaragdowa zieleń, oceaniczny błękit i terakotowa czerwień, kobaltowy błękit, soczysta pomarańcz. Nawet jeśli ich twórcy inspirują się regionalnymi motywami, to zazwyczaj pierwotne źródło takiej palety barw jest w przyrodzie. Kolory te są często wykorzystywane do tworzenia akcentów, dodając przestrzeniom dynamiki i charakteru.
Kolejnym trendem związanym z eksplozją koloru, są barwne geometryczne wzory i dekoracje w stylu retro. Romby, sześciokąty, motywy kwiatowe i inne wzory inspirowane latami 60. i 70. powracają, oferując nowe możliwości personalizacji podłóg i ścian. Kolor wraca też na wzorach akwarelowych. To już nie tylko motywy kwiatowe, ale przekształcenia tradycyjnej dla płytek cementowych ornamentyki portugalskiej czy marokańskiej. Nie brakuje również poszukiwań inspiracji w historycznej architekturze, przykładem są kolorowe kwatery witraży katedralnych przeniesione na płytki.
Tendencja do wprowadzania kolorów jest widoczna również w poszerzaniu palety barw w wielkich formatach imitujących naturalne kamienie. Prym wiodą już nie tylko monochromatyczne marmury i utrzymane w tonacjach beżu trawertyny, ale też rozmaite kamienie egzotyczne o intensywnej kolorystyce. Wyraziste burgundy, intensywne turkusy, świetliste żółcienie i rudości tworzą wyjątkowe widowisko barw i naturalnych form. Do mody wraca onyks w swoich najbardziej kolorowych odmianach. Ostatni trend to „zabarwianie kamienia” na kolory nieznane ich naturalnym odpowiednikom. Podobną tendencję możemy zaobserwować w kolorystyce płytek imitujących okładziny betonowe, metalowe, a nawet drewniane, które zyskują nową kolorystykę.
i
Płytki w kolorze naturalnych materiałów: drewno, kamień, glina
To rodzaj płytek, których kolorystyka inspirowana jest naturalnymi materiałami, takimi jak drewno, kamień, glina, piasek czy miedź. Wyróżniają się niejednolitymwybarwieniem powierzchni, które jest opracowane już na etapie produkcji. Zazwyczaj wytwarzane są elementy w kilku wariantach wybarwienia, które następnie tnie się na wybrany format. Nawet w jednej paczce możemy więc mieć kafelki, które będą różnić się wzorem, odcieniem czy detalami charakterystycznymi dla danej faktury. Płytki tonalne nie bazują na geometrii oraz powtarzalnych wzorach. Charakteryzują się raczej liniami typu sęki i żyłki, delikatnymi przebarwieniami oraz rozchodzącymi się w różne kierunki słojami. Zakładają dowolność w układaniu, co procentuje wyjątkowymi aranżacjami. Płytki tonalne, układane obok siebie, nie tworzą żadnego powtarzalnego wzoru, dzięki czemu przestrzeń nabiera unikatowego charakteru.
Tonalność płytek jest stopniowa. Umownie stosowane są oznaczenia, które informują, jak bardzo jedna płytka może różnić się odcieniem koloru od pozostałych. Wyróżniamy klasy tonalności:
- V0 – wszystkie płytki będą miały jednolity kolor;
- V1 – wybarwienie poszczególnych płytek będzie minimalne;
- V2 – niewielkie, ale już widoczne gołym okiem różnice w wybarwieniu i teksturze płytek;
- V3 – bardzo wyraźna różnica w wybarwieniu powierzchni płytek i intensywności stosowanych tonów;
- V4 – w jednej paczce możemy spodziewać się różnych kolorów płytek, a nawet wzorów.
Tonalność jest oparta na najnowocześniejszych sposobach zdobienia płytek ceramicznych, takich jak druk cyfrowy (dla płytek szkliwionych). Płytki produkowane w tej technice pozwalają na uzyskanie efektu niepowtarzalności poszczególnych nadruków. Nie jest on regularnie rozmieszczony na każdej płytce i ma różne przebarwienia, co jest zamierzonym efektem.
i
i
i
Gres czy spiek. Pod względem składu i technologii produkcji płyty wielkoformatowe to płytki gresowe, ale na polskim rynku płyty do niektórych zastosowań określane są jako spieki wielkoformatowe lub spieki kwarcowe. Materiał jest prasowany pod wysokim ciśnieniem oraz wypalany w wysokiej temperaturze, w wyniku czego się krystalizuje i zmienia swoją strukturę. Dzięki temu staje się ognioodporny, nienasiąkliwy i mrozoodporny. Jest też odporny na działanie wysokiej temperatury, promieni słonecznych, ma dużą twardość, co przekłada się na wysoką odporność na zarysowania i na ścieranie. Wiele jego rodzajów ma także bardzo dobre właściwości antypoślizgowe.
Carving. To cyfrowa technologia umożliwiająca odwzorowanie powierzchni kamienia na płytce gresowej. Polega na nakładaniu przy użyciu maszyny sterowanej cyfrowo wzoru za pomocą żłobień. Wzory mogą być warstwowane, powtarzane lub zmieniane, co sprawia, że dotykając powierzchni płytki, możemy wyczuć „naturalne” charakterystyczne dla marmuru żyły czy spękania. Płytka zyskuje w ten sposób trójwymiarową strukturę, która już przypomina naturalny kamień. Cyfrowy proces nakładania wzoru sprawia również, że rysunek na powierzchni płytki jest niepowtarzalny. Technika ta jest kojarzona głównie z odtwarzaniem struktury charakterystycznej dla polerowanego marmuru (tak zwany marmur carvingowy), w przypadku którego wiernie odwzorowuje się także typowe dla takich powierzchni niedociągnięcia w postaci nierównomiernie naniesionego poleru, ale stosowana jest również przy imitacji innych rodzajów kamienia.
Barwienie i zdobienie w masie. Większość płyt w dużych formatach jest produkowana techniką walcowania, dzięki czemu są od spodu idealnie gładkie, a precyzyjne sterowanie zasypem granulatów oraz płatków dekoracyjnych pozwala na wytwarzanie płyt barwionych w masie, także wielowarstwowych. Sproszkowane materiały mineralne o różnej naturze i kolorach są mieszane w bardzo wielu kombinacjach, dzięki czemu można uzyskać także efekt użylenia płytki na wskroś. Oznacza to, że również w miejscu przecięcia płyty widoczny jest rysunek żył i charakterystyczne przebarwienia. Barwienie w masie może mieć znaczenie przy takich zastosowaniach, jak okładziny meblowe czy blaty.
Farba reaktywna nanoszona cyfrowo. Zewnętrzne elementy wzoru pokrywa się szkliwem, a wewnętrzne tak zwanym mikronizowanym pigmentem, nakładanym metodą druku cyfrowego. Podczas wypalania w piecu pigment trwale łączy się z płytką i nabiera niejednorodnego blasku. Dzięki temu idealnie imituje użylenia prawdziwego kamienia, na przykład marmuru. Rektyfikacja. Charakterystyczne dla tego rodzaju płytek są równo przycięte krawędzie, frezowane pod kątem prostym, co sprawia, że po ułożeniu płytki mogą idealnie do siebie przylegać. Rektyfikacja pozwala na ułożenie płyt z bardzo wąską fugą, jej szerokość może wynosić 2-3 mm, co dodatkowo sprzyja uzyskaniu jednolitej płaszczyzny okładziny.
i
i
i
i
i
i
i
i
