Wyburzanie ścian wewnętrznych. Podciąg w miejscu przyszłego otworu
Aby połączyć dwa pomieszczenia w jedno konieczne jest wyburzanie ściany. Zobacz, jak zabrać się do wyburzania, aby odbyło się ono w sposób bezpieczny dla pozostałych elementów konstrukcji budynku.
Autor: Piotr Mastalerz
Szerokie otwarcia między holem, jadalnią i salonem łączą rozmaite funkcje – pozwalają domownikom być osobno, a jednocześnie mieć ze sobą kontakt wzrokowy
Można otwierać i łączyć pomieszczenia, wyburzając ściany między nimi, ale również wykonując w nich otwory – przejścia, okna lub naświetla. Łączenie pomieszczeń ogólnodostępnych to jeden ze sposobów na to, aby w starym domu powstało nowoczesne wnętrze. Kanonem współczesnych wnętrz stało się otwieranie wyspowej kuchni na salon. Łączenie pomieszczeń daje szansę na zaskakujące aranżacje i wzajemne przenikanie dotychczas odrębnych płaszczyzn ścian, sufitów, podłóg, elementów meblarskich.
Przygotowanie do wyburzania ścian
Przed rozpoczęciem takich prac konieczna jest konsultacja ze specjalistą – inżynierem budownictwa lub architektem. Oceni on, czy możesz taki zamiar wprowadzić w życie. Osoba uprawniona stwierdzi, czy masz do czynienia z przegrodą przenoszącą obciążenia, czyli ze ścianą konstrukcyjną, czy z działową. Sprawdzi, czy nie jest to ściana kominowa, w której znajdują się przewody wentylacyjne lub inne piony instalacyjne, na przykład kanalizacyjny albo c.o. Fragmentu przegrody z kanałem wentylacyjnym lub z czynnymi pionami instalacyjnymi nie można usuwać. W przypadku ściany konstrukcyjnej wyburzanie wiąże się z wykonaniem projektu przez osobę uprawnioną. Najłatwiej jest pozbyć się ściany działowej, która nie przenosi obciążeń. Ale nie dajmy się zwieść pozorom. W starym domu przed wyburzeniem nawet cienkiej ściany działowej lepiej jest zasięgnąć opinii konstruktora.
Pozwolenie na wyburzenie
Zgodnie z przepisami usunięcie ściany nośnej jest przebudową, na którą należy uzyskać pozwolenie urzędu. Na dokonanie wyburzeń zawsze musisz też mieć zgodę właściciela budynku lub administratora.
Wyburzanie ścian w starym domu
W przedwojennym budownictwie ze stropami ceglanymi typu Kleina ściany działowe były zazwyczaj murowane na stalowych belkach stanowiących integralną część stropu. Pomimo że teoretycznienie przenoszą one obciążeń, jeśli pochopnie się ich pozbędziesz, odciążą one strop, zmniejszając jego ugięcie i w ścianach na wyższej i niższej kondygnacji mogą pojawić się wyrwy, pęknięcia lub nawet lokalne zawalenia. Po wojnie wiele z tych domów i mieszkań było też spontanicznie dzielonych. Może się zdarzyć, że nad ścianą do wyburzenia nie ma stalowej belki, a sąsiadujące ze ścianą pola stropu, zamiast opierać się na stalowej belce, są oparte na wymurowanej ścianie działowej. Wyburzenie takiej ściany, pomimo że nie jest konstrukcyjna, stwarza poważne ryzyko pęknięć w osłabionym stropie. W takim razie konieczne jest wykonanie podciągu.
Podciąg, czyli odparcie konstrukcji
Usuwając ścianę konstrukcyjną lub tylko jej fragment, zastępuje się ją podciągiem. Przejmuje on obciążenia od stropu powyżej oraz stojących na nim ścian działowych, które przedtem przenosiła ściana konstrukcyjna. Dopuszczalna szerokość otwarcia w głównej mierze zależy od obciążeń, które będzie musiał przenieść podciąg. Ale nie tylko – belka przenosi skupione obciążenia podpieranego stropu na końcówki ścian, na których jest podparta. Zdarza się, że działające siły są w tych miejscach tak duże, że konstruktorzy usztywniają te fragmenty ścian słupami – stalowymi lub żelbetowymi.
Sposób wykonania podciągu
Przy standardowych obciążeniach najczęściej podciąg opiera się na betonowych „poduszkach”. W zasadzie rzadko wykonuje się otwarcia o szerokości przekraczającej 5 m. Wynika to głównie z wymiarów dostępnych na rynku profili stalowych (o kształcie C, L, T) – limit wysokości takich gotowych belek to około 500 mm. Przy większych rozpiętościach stosuje się tak zwane blachownice – belki spawane na konkretne zamówienie. Jest to jednak rozwiązanie dużo bardziej pracochłonne i kosztowne. Belki z malowanej stali można zostawić jako element wystroju wnętrza lub wypełnić cegłami i otynkować. Podczas wyburzania ścian w istniejących domach raczej nie wykorzystuje się podciągów żelbetowych (mogących osiągać większe rozpiętości, nawet do 8 m) ze względu na trudności wykonawcze – konieczność zrobienia deskowania i długi okres twardnienia betonu, podczas którego trzeba tymczasowo podeprzeć strop.
