Agawa – gatunki agawy do uprawy w donicach, warunki uprawy, pielęgnacja, przechowywanie agawy
Agawa to roślina egzotyczna, która u nas jest uprawiana w pojemnikach. Najczęściej agawę kojarzymy z okazałą rozetą mięsistych liści znacznych rozmiarów, ale są także agawy mniejsze, doskonale nadające się do mieszkań. Poznaj gatunki agawy do uprawy w donicach. Dowiedz się jak je uprawiać i pielęgnować.
Autor: GettyImages
Agawa jest u nas uprawiana w pojemnikach
Niewiele roślin pokojowych kojarzy się z egzotyką tak bardzo jak agawa. Rodzaj Agave, do którego się zalicza, skupia ponad 100 gatunków roślin, ale w uprawie doniczkowej spotyka się zaledwie kilka z nich.
Agawa amerykańska
Najbardziej popularna i jednocześnie największa jest agawa amerykańska (łac. Agave americana), która tworzy bardzo dużą, rozłożystą rozetę szerokich (10-30 cm), mięsistych, grubych, sztywnych, wydłużonych liści (długości 1-2 m), zakończonych ostrym kolcem i pokrytych woskowym, szaroniebieskim nalotem. Przez długie lata to właśnie liście są jej największą ozdobą (szczególnie u odmiany 'Marginata', której liście mają szeroki, kremowobiały margines na brzegach), ale u starszych egzemplarzy na pierwszy plan wysuwa się ogromny kwiatostan. U schyłku życia roślina tworzy bowiem niezwykły, okazały, sztywny i bardzo wysoki pęd kwiatostanowy, zwieńczony na szczycie wielkim kwiatostanem, złożonym z mnóstwa zielonożółtych kwiatów, po czym zamiera (w ciepłych krajach zakwita po 10-12 latach, w chłodniejszym klimacie nawet po 40-50 latach). Przed śmiercią wydaje jednak małe rozety potomne, które dadzą początek nowemu pokoleniu.
Agawa amerykańska to najczęściej spotykana agawa doniczkowa, ale w niewielkich mieszkaniach możemy cieszyć się jej urodą tylko przez pierwszych kilka lat po posadzeniu, gdyż później rozrasta się tak bardzo, że przestaje mieścić się w małych pokojach i staje się bardziej odpowiednia do dekoracji dużych salonów, obszernych holi i okazałych oranżerii.
Agawa królowej Wiktorii
Obok ogromnej kuzynki na uwagę zasługuje też maleńka, choć znacznie mniej popularna agawa Wiktorii nazywana też agawą królowej Wiktorii (łac. Agave victoriae-reaginae). Podobnie jak agawa amerykańska, roślina tworzy gęstą, rozłożystą rozetę zielonych, mięsistych, szerokich, wydłużonych liści (15-20 cm, u gatunku zakończonych niewielkim kolcem i ozdobionych z wierzchu białymi, podłużnymi, cienkimi paskami), ale dorasta zaledwie do 20-30 cm. Tak jak inne agawy, nie jest długowieczna, gdyż po osiągnięciu kilkunastu lat wydaje pęd kwiatostanowy i zamiera, tworząc jednak wcześniej rozetki potomne. Malutka agawa Wiktorii zmieści się w każdym mieszkaniu, ale podobnie jak jej wielka kuzynka, w okresie letnim lepiej czuje się na zewnątrz, a zimą w chłodnym, widnym pomieszczeniu.
Polecany artykuł:
Inne gatunki agawy do uprawy w donicach
Do innych ciekawych gatunków agawy należą:
- osiągająca niewielkie rozmiary, rzadziej spotykana w mieszkaniach agawa nitkowata (Agave filifera), której charakterystyczną cechą są cienkie, długie, nitkowate pasma, tworzące się z czasem na brzegach jej liści,
- karłowa agawa Parrasana - dorastającą do 30 cm wysokości, o bardzo szerokich, nieco spłaszczonych liściach,
- agawa Schidigera osiągająca do 60 cm wysokości oraz 60-90 cm szerokości, tworzącą kulistą formę (znosi krótkotrwałe spadki temperatury do -5 st. C,
- wielobarwna agawa Lophantha odmiany 'Quadricolor',
- agawa stricta o nietypowych, cienkich i bardzo wąskich liściach.
Polecany artykuł:
Agawa - warunki uprawy
Wszystkie doniczkowe agawy w okresie wegetacji (od wiosny do jesieni) potrzebują dużo ciepła i słońca oraz umiarkowanie wilgotnego podłoża (nie znoszą zalania). Zimą muszą przejść okres spoczynku, dlatego powinny stać w miejscu jasnym, chłodnym i przewiewnym. Najlepiej rosną w przepuszczalnej, lekkiej ziemi (odpowiednie będzie specjalne podłoże dla kaktusów i sukulentów), która nie gromadzi nadmiaru wody. Rośliny należy przesadzać wtedy, gdy wyraźnie tego potrzebują (nie mieszczą się w donicy), najlepiej wiosną. Przy tej okazji można je też rozmnożyć, pobierając z dorosłych egzemplarzy odrosty korzeniowe i umieszczając je w oddzielnych doniczkach.
