Tuberoza wonna - wyjątkowy kwiat o pięknym zapachu. Jak uprawiać tuberozę w domu i w ogrodzie?
Tuberoza wonna (bulwiasta) to roślina dawniej bardzo popularna w ogrodach, dziś będąca wyjątkową rzadkością. Choć nie jest łatwa w uprawie, warto mieć ją w ogrodzie, cho ze względu na nasz klimat, zwykle trzeba co roku kupować nowe bulwy. Jak uprawiać tuberozę?
Spis treści
- Kwiaty tuberozy
- Gdzie sadzić tuberozę?
- Jak wygląda tuberoza bulwiasta?
- Odmiany tuberozy bulwiastej
- Jak kupować bulwy tuberozy?
- Jak uprawiać tuberozę?
- Uprawa tuberozy w donicy
- Galeria zdjęć: Białe kwiaty w ogrodzie
Kwiaty tuberozy
Tuberozy to rośliny absolutnie wyjątkowe. Ich kwiaty nie wyróżniają się wprawdzie niczym szczególnym, gdyż nie są ani zbyt okazałe, ani bajecznie kolorowe, ale mogą pochwalić się wyjątkowo pięknym, intensywnym i unikatowym zapachem, przypominającym aromat kwiatów jaśminu, konwalii, gardenii i kwiatów cytrusów jednocześnie. Z tego względu tuberozy są wysoko cenione na całym świecie zarówno przez miłośników roślin, jak i specjalistów z branży kosmetycznej i perfumiarskiej, gdyż zapach ich kwiatów jest nie tylko piękny i intensywny, ale też trwały, dlatego z kwiatów pozyskuje się olejek eteryczny, będący surowcem używanym do produkcji perfum.
Tuberoza była dawniej w Polsce bardzo popularna, a nawet pojawiała się w poezji jako symbol piękna i zmysłowości (min. w wierszu M. Grechuty cyt.:„…Pani pachnie jak tuberozy…”), mimo to na pewien czas odeszła w zapomnienie. Dzisiaj jednak znów powraca do łask i coraz częściej spotykana jest zarówno w domach, jak i ogrodach.
- Pachnący ogród: propozycje pachnących roślin do posadzenia w ogrodzie
- Byliny długo i obficie kwitnące – efektowna ozdoba ogrodu
Gdzie sadzić tuberozę?
Kwiaty tuberozy przez cały dzień roztaczają wokół siebie piękny aromat, ale najmocniej pachną wieczorem, dlatego tuberozę warto sadzić w pobliżu miejsca wypoczynku, tarasu, altany lub ogrodowej huśtawki. Można posadzić ją też jako szpaler wzdłuż ścieżki czy chodnika lub w grupie na trawniku.
Tuberoza nie potrzebuje towarzystwa, gdyż dzięki zapachowi skupia na sobie całą uwagę, mimo to z powodzeniem można łączyć ją z innymi kwitnącymi gatunkami, jak np. szałwia omączona, aksamitka wąskolistna, petunia ogrodowa czy barwinek różowy. Jej kwiaty nadają się też do cięcia.
Jak wygląda tuberoza bulwiasta?
Znanych jest kilkanaście gatunków tuberozy, ale w uprawie znaczenie ma głównie jeden z nich, pochodząca z Meksyku tuberoza bulwiasta (łac. Polianthes tuberosa). Roślina dorasta do 50-100 cm wysokości i tworzy podziemną bulwę, z której wiosną wyrastają mieczowate, wąskie, zielone, skórzaste liście, a latem (w lipcu-sierpniu) wzniesiony, gruby, sztywny pęd, zwieńczony na szczycie kłosowym kwiatostanem, złożonym z kilku lub kilkunastu lejkowatych kwiatów, zakończonych gwieździście rozłożonymi płatkami.
Kwiaty tuberozy u gatunku są pojedyncze i białe, a w pąku zaróżowione, ale u odmian mogą być też różowe, a nawet żółte, a do tego większe, liczniejsze i pełne.
Odmiany tuberozy bulwiastej
Najpopularniejszą odmianą tuberozy bulwiastej jest 'The Pearl' o dużych, białych, w pąku zaróżowionych, pełnych kwiatach, ale w sprzedaży można też spotkać takie odmiany jak: 'Pink Sapphire' (kwiaty różowo-fioletowe, cieniowane, półpełne), 'Sensation' (kwiaty biało-różowe, cieniowane, jasne, pojedyncze), 'Yellow Baby' (kwiaty jasnożółte, pojedyncze) czy 'Super Gold' (kwiaty ciemnożółte, pełne).
Jak kupować bulwy tuberozy?
Zanim jednak zdecydujemy się na zakup bulw tuberozy, poszukajmy tych dużych i pojedynczych, bo tylko takie mogą nam zakwitnąć. Jeśli trafimy na bulwy małe i zbite w kępę, lepiej ich nie kupujmy, gdyż wyrosną z nich jedynie liście. Takie bulwy będą za małe, by wytworzyć kwiat, a w naszym klimacie nie zdążą dorosnąć na tyle, aby móc zakwitnąć w kolejnym roku.
Kwiaty cebulowe w doniczkach – wiosenne dekoracje domu, balkonu i tarasu
Jak uprawiać tuberozę?
Problemem w uprawie tuberozy jest zbyt mało słońca wiosną i jesienią oraz panujące w tym czasie zbyt niskie temperatury (tuberoza przez cały okres wegetacji potrzebuje co najmniej 20°C, także w podłożu). Tak więc kępa małych bulw posadzona w ogrodzie, wyda jedynie zielone liście i utworzy jeszcze większą kępę małych bulw jesienią. Można wprawdzie je wykopać i podzielić, a największe umieścić w suchym torfie i przechować przez zimę w ciemnym, chłodnym pomieszczeniu (8-10°C), ale w kolejnym sezonie najprawdopodobniej też nie zakwitną, bo nadal będą zbyt małe i znów nie zdążą urosnąć, lepiej więc każdego roku kupować nowe, duże, pojedyncze bulwy, najlepiej u sprawdzonego sprzedawcy.
Tuberoza nie jest szczególnie trudna w uprawie, ale dość wymagająca. Oczekuje ciepłego, osłoniętego i bardzo jasnego, osłoniętego przed południowym słońcem stanowiska oraz żyznej, próchniczej, przepuszczalnej, ciepłej i stale lekko wilgotnej gleby. Roślina jest bardzo wrażliwa na przymrozki, dlatego do gruntu powinna być sadzona dopiero pod koniec maja. Wtedy jednak może mieć zbyt mało czasu, aby zdążyć przed zimą zakwitnąć, dlatego lepiej jest posadzić ją wcześniej w donicy pod osłonami i kiedy już wytworzy liście, wysadzić wiosną do ogrodu.
Uprawa tuberozy w donicy
Tuberozę można też uprawiać w donicy na parapecie, choć lepiej będzie czuła się na balkonie lub tarasie. W tym celu bulwy sadzimy wczesną wiosną (w marcu-kwietniu), do wypełnionego ziemią kwiatową pojemnika z dobrym drenażem na dnie i przykrywamy 2-3 cm. warstwą ziemi. Wprawdzie bulwy są duże, ale nie należy sadzić ich zbyt głęboko (w tym wypadku nie sprawdzi się zasada sadzenia bulwy na głębokość równą jej trzykrotnej wysokości ), gdyż kiełkują dość długo, a głębokie sadzenie sprawi, że będzie to trwało jeszcze dłużej i roślina może nie zdążyć zakwitnąć przed zimą.
Po posadzeniu bulw, doniczki umieszczamy w bardzo jasnym, ciepłym pomieszczeniu (temp. ok. 20°C) i systematycznie, ale umiarkowanie podlewamy. Kiedy pokażą się liście, sadzimy rośliny do gruntu (pod koniec maja) lub pozostawiamy w donicy, umieszczając w domu na widnym parapecie okna lub na balkonie.
Przeczytaj też:
Galeria zdjęć: Białe kwiaty w ogrodzie
Autor: Piotr Gorączko
Azalia Palestrina, pochodząca z grupy azalii japońskich, to zwarty kępiasty krzew o dużych kwiatach, które zakwitają w maju. Po dziesięciu latach osiąga 0,5-1,2 m wysokości. Dobrze się czuje na stanowiskach półcienistych, w przeciętnej, umiarkowanie wilgotnej glebie.
