Nerina Bowdena (Nerine Bowdenii) - jak uprawiać nerinę? Wymagania, pielęgnacja, zastosowanie
Nerina Bowdena (Nerine Bowdenii) należy do roślin cebulowych, zakwitających pod koniec lata i jesienią, kiedy większość roślin ozdobnych z kwiatów kończy już wegetację. Można uprawiać ją w gruncie, w szklarniach lub w doniczkach na domowych parapetach. Jakich warunków potrzebuje nerina Bowdena?
Jak wygląda nerina Bowdena?
Nerina Bowdena (Nerine Bowdenii), Należąca do botanicznej rodziny amarylkowatych (Amaryllidaceae), jest mniej znaną rośliną cebulową, uprawianą głównie na kwiat cięty w szklarniach i tunelach foliowych. Osiąga 50-70 cm wysokości, a jej główny walor ozdobny to zakwitające pod koniec lata (sierpień-wrzesień/październik) lejkowate, pachnące, różowe (rzadziej białe lub czerwone) efektowne kwiaty z lekko pofalowanymi płatkami. Nierzadko z jednej łodygi może wyrosnąć w różnych kierunkach nawet pięć kwiatów.
Liście neriny są zielone, płaskie i równowąskie o długości do 40 cm. Częścią podziemną rośliny są wydłużone cebule pokryte suchymi łuskami. W naturalnych warunkach nerina występuje na obszarze południowej Afryki, dlatego w naszym klimacie niestety nie zimuje w gruncie. Z tego względu najlepiej uprawiać ją w doniczkach na domowych słonecznych parapetach lub tarasach.
Nerina - stanowisko i sadzenie cebulek
Oczywiście może być sadzona także w ogrodzie, ale wtedy zakwita trochę później niż uprawiana w doniczce.
- stanowisko dla neriny
Nerina Bowdena najlepiej rośnie na ciepłych, osłoniętych od silnych wiatrów i słonecznych stanowiskach oraz w żyznej, próchnicznej, ale przepuszczalnej glebie. Jeśli ziemia jest mocno zbita lub nadmiernie wilgotna cebulki mogą gnić, dlatego w takich przypadkach ważny jest dobry drenaż. Podłoże powinno być także bogate w składniki odżywcze i nie powinno być kwaśne (glebę o zbyt kwaśnym odczynie warto zwapnować).
- sadzenie cebulek neriny
Cebule sadzi się najwcześniej pod koniec kwietnia lub w maju, ponieważ rośliny są wrażliwe na przymrozki. Sadzimy na głębokość 8-10 cm, ale tak, by wierzchołek cebuli znajdował tuż pod powierzchnią ziemi lub nawet delikatnie wystawał ponad podłoże. Rośliny najpierw tworzą rozetę liści o długości 30-40 cm, a dopiero późnym latem ukazują się kwiatostany. Przy sadzeniu neriny w grupie, warto zachować odstępy między roślinami – co najmniej 20 cm.
Autor: GettyImages
Nerina Bowdena jest bardzo często sadzona w pojemnikach, jako domowa roślina doniczkowa, np. jako ozdoba słonecznych parapetów w mieszkaniach, tarasów lub balkonów
Polecany artykuł:
Pielęgnacja neriny w sezonie
- podlewanie i nawożenie neriny
W trakcie uprawy neriny należy systematycznie ją podlewać, ale wtedy, gdy ziemia wokół roślin robi się sucha (nie można dopuścić do przelania) oraz zasilać (co najmniej dwukrotnie) mineralnymi nawozami - płynnymi lub sypkimi, ale najpóźniej do początku sierpnia.
- ochrona neriny przed chorobami
Jeśli zdarzy się, że niektóre okazy słabo rosną, mają pożółkłe i zniekształcone liście, to najprawdopodobniej są to objawy chorób grzybowych, np. fuzariozy lub chorób wirusowych. W takim przypadku, najlepiej wykopać całą roślinę z cebulą i zniszczyć, ponieważ choroby te trudno zniszczyć w czasie trwania wegetacji roślin.
- przechowywanie cebulek neriny przez zimę
Gdy roślina przekwitnie, należy ściąć łodygę, ale jak najdłużej pozostawić liście. W związku z tym, że rośliny nie są mrozoodporne, należy wykopać cebule z ogrodu na zimę (wrzesień/październik). Cebule oczyszcza się z resztek roślinnych, ale nie należy odrywać korzeni. Usuwa się także cebule porażone chorobami i uszkodzone, a zdrowe układa się poziomo, ciasno i przysypuje korzenie trocinami lub piaskiem. Tak przygotowane, przechowuje się je w temperaturze ok. 5 ̊C do wiosny i ponownie sadzi w kwietniu lub w maju.
Przeczytaj też:
Choroby roślin cebulowych i ich zwalczanie >>
Zastosowanie neriny
Nerinę uprawia się przede wszystkim na kwiat cięty (w wazonach mogą utrzymać się ponad 2 tygodnie), ale może być też sadzona w grupach w ogrodach - na trawnikach lub jako wypełnienie rabat po przekwitnięciu innych roślin. Największą zaletą tego gatunku jest efektowne kwitnienie w okresie, kiedy większość roślin dawno przekwitło.
Ponadto, nerina jest także bardzo często sadzona w pojemnikach, jako domowa roślina doniczkowa, np. jako ozdoba słonecznych parapetów w mieszkaniach, tarasów lub balkonów. Dekoracyjne są nie tylko kwiaty, ale także żywo zielone liście neriny, które zdobią rośliny do września (później szybko zasychają).
Przeczytaj też:
Kwiaty w wazonie: co zrobić, aby dłużej stały >>
