Jak wygląda nerina Bowdena?
Nerina Bowdena (Nerine Bowdenii), Należąca do botanicznej rodziny amarylkowatych (Amaryllidaceae), jest mniej znaną rośliną cebulową, uprawianą głównie na kwiat cięty w szklarniach i tunelach foliowych. Osiąga 50-70 cm wysokości, a jej główny walor ozdobny to zakwitające pod koniec lata (sierpień-wrzesień/październik) lejkowate, pachnące, różowe (rzadziej białe lub czerwone) efektowne kwiaty z lekko pofalowanymi płatkami. Nierzadko z jednej łodygi może wyrosnąć w różnych kierunkach nawet pięć kwiatów.
Liście neriny są zielone, płaskie i równowąskie o długości do 40 cm. Częścią podziemną rośliny są wydłużone cebule pokryte suchymi łuskami. W naturalnych warunkach nerina występuje na obszarze południowej Afryki, dlatego w naszym klimacie niestety nie zimuje w gruncie. Z tego względu najlepiej uprawiać ją w doniczkach na domowych słonecznych parapetach lub tarasach.
Nerina - stanowisko i sadzenie cebulek
Oczywiście może być sadzona także w ogrodzie, ale wtedy zakwita trochę później niż uprawiana w doniczce.
- stanowisko dla neriny
Nerina Bowdena najlepiej rośnie na ciepłych, osłoniętych od silnych wiatrów i słonecznych stanowiskach oraz w żyznej, próchnicznej, ale przepuszczalnej glebie. Jeśli ziemia jest mocno zbita lub nadmiernie wilgotna cebulki mogą gnić, dlatego w takich przypadkach ważny jest dobry drenaż. Podłoże powinno być także bogate w składniki odżywcze i nie powinno być kwaśne (glebę o zbyt kwaśnym odczynie warto zwapnować).
- sadzenie cebulek neriny
Cebule sadzi się najwcześniej pod koniec kwietnia lub w maju, ponieważ rośliny są wrażliwe na przymrozki. Sadzimy na głębokość 8-10 cm, ale tak, by wierzchołek cebuli znajdował tuż pod powierzchnią ziemi lub nawet delikatnie wystawał ponad podłoże. Rośliny najpierw tworzą rozetę liści o długości 30-40 cm, a dopiero późnym latem ukazują się kwiatostany. Przy sadzeniu neriny w grupie, warto zachować odstępy między roślinami – co najmniej 20 cm.
Pielęgnacja neriny w sezonie
- podlewanie i nawożenie neriny
W trakcie uprawy neriny należy systematycznie ją podlewać, ale wtedy, gdy ziemia wokół roślin robi się sucha (nie można dopuścić do przelania) oraz zasilać (co najmniej dwukrotnie) mineralnymi nawozami - płynnymi lub sypkimi, ale najpóźniej do początku sierpnia.
- ochrona neriny przed chorobami
Jeśli zdarzy się, że niektóre okazy słabo rosną, mają pożółkłe i zniekształcone liście, to najprawdopodobniej są to objawy chorób grzybowych, np. fuzariozy lub chorób wirusowych. W takim przypadku, najlepiej wykopać całą roślinę z cebulą i zniszczyć, ponieważ choroby te trudno zniszczyć w czasie trwania wegetacji roślin.
- przechowywanie cebulek neriny przez zimę
Gdy roślina przekwitnie, należy ściąć łodygę, ale jak najdłużej pozostawić liście. W związku z tym, że rośliny nie są mrozoodporne, należy wykopać cebule z ogrodu na zimę (wrzesień/październik). Cebule oczyszcza się z resztek roślinnych, ale nie należy odrywać korzeni. Usuwa się także cebule porażone chorobami i uszkodzone, a zdrowe układa się poziomo, ciasno i przysypuje korzenie trocinami lub piaskiem. Tak przygotowane, przechowuje się je w temperaturze ok. 5 ̊C do wiosny i ponownie sadzi w kwietniu lub w maju.
Przeczytaj też:
Choroby roślin cebulowych i ich zwalczanie >>
i
Zastosowanie neriny
Nerinę uprawia się przede wszystkim na kwiat cięty (w wazonach mogą utrzymać się ponad 2 tygodnie), ale może być też sadzona w grupach w ogrodach - na trawnikach lub jako wypełnienie rabat po przekwitnięciu innych roślin. Największą zaletą tego gatunku jest efektowne kwitnienie w okresie, kiedy większość roślin dawno przekwitło.
Ponadto, nerina jest także bardzo często sadzona w pojemnikach, jako domowa roślina doniczkowa, np. jako ozdoba słonecznych parapetów w mieszkaniach, tarasów lub balkonów. Dekoracyjne są nie tylko kwiaty, ale także żywo zielone liście neriny, które zdobią rośliny do września (później szybko zasychają).
Przeczytaj też:
Kwiaty w wazonie: co zrobić, aby dłużej stały >>
i
