Spis treści
Miechunka peruwiańska (łac. Physalis peruviana), znana również jako rodzynek brazylijski, miechunka jadalna czy wiśnia peruwiańska, to bylina z rodziny psiankowatych (Solanaceae), pochodząca z Ameryki Południowej. W Polsce jest znana od dawna, ale niezbyt często uprawiana w ogrodach. A szkoda, bo rodzi wartościowe owoce.
Jak wygląda miechunka peruwiańska?
Miechunka peruwiańska w naturalnym środowisku osiąga nieco ponad 1 m wysokości. Jest mocno rozgałęziona, a jej pędy i sercowatego kształtu liście są gęsto owłosione. Na zwisających szypułkach wyrastają niepozorne kwiaty. Po przekwitnięciu tworzą się kuliste, mięsiste, pomarańczowożółte owoce - jagody - średnicy 1-2 cm, zamknięte w zrośniętych działkach kielicha, które wyglądają jak miniaturowe, pergaminowe chińskie lampiony szarobeżowego koloru, średnicy 2-4 cm.
Jakie wymagania ma miechunka peruwiańska?
Miechunka peruwiańska to roślina ciepłolubna. Stanowisko dla niej powinno być słoneczne i ciepłe, osłonięte od silnych wiatrów, a podłoże żyzne, przepuszczalne, o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego.
Miechunka peruwiańska jest wrażliwa na przymrozki, dlatego u nas uprawiana jest jako roślina jednoroczna.
Jak uprawiać miechunkę peruwiańską?
Miechunkę peruwiańską można uprawiać w gruncie albo pod osłonami. To roślina uprawiana z rozsady. Do uprawy pod folią nasiona wysiewa się na początku marca, natomiast do uprawy gruntowej - pod koniec marca albo na początku kwietnia. Pojemniki z wysianymi nasionami należy ustawić w pomieszczeniu, gdzie temperatura wynosi 18-22 st. C. Wschody pojawiają się po 6-10 dniach. Siewki należy przepikować do doniczek o średnicy 5-8 cm. Jeśli chcemy uniknąć pikowania, nasiona należy wysiać pojedynczo do wielodoniczek. Taki sposób skraca się okres produkcji rozsady.
Gotową rozsadę sadzi się do tunelu w pierwszej dekadzie maja, a do gruntu w drugiej połowie maja (po zimnej Zośce, gdy minie już niebezpieczeństwo wiosennych przymrozków). Sadzonki umieszcza się w rozstawie 40-50 x 30-40 cm.
Miechunka peruwiańska ma tendencję do pokładania się, a do tego jej pędy są kruche i łatwo się łamią. Dlatego warto zapewnić jej podpory, np. w postaci palików.
Pielęgnacja miechunki peruwiańskiej
Miechunka ma wysokie wymagania wodne. Roślinę podlewać należy regularnie, zwłaszcza w okresie kwitnienia i owocowania. Przesuszenie rośliny powoduje zrzucanie owoców.
Drugim ważnym zabiegiem w uprawie rodzynka brazylijskiego jest systematyczne odchwaszczanie.
W okresie wzrostu i owocowania miechunkę peruwiańską należy nawozić nawozami organicznymi lub nawozami mineralnymi bogatymi w potas i fosfor.
Owoce miechunki peruwiańskiej - kiedy dojrzewają, jak zbierać?
Owoce dojrzewają od drugiej połowy lata (sierpień-wrzesień). Zbiera się je po opadnięciu na ziemię (zrośnięte działki kielicha chronią owoc przed zabrudzeniem, gniciem czy uszkodzeniami). Dla większej pewności można pod roślinami rozłożyć włókninę albo płócienną płachtę.
Owoce w nieuszkodzonych osłonkach można przechowywać do 6 tygodni. Po zdjęciu osłonek należy je zjeść lub przetworzyć.
Przeczytaj też: Rzadkie gatunki krzewów i drzew owocowych do uprawy w ogrodach
Autor: Getty Images
Owoc miechunki peruwiańskiej ma delikatny, słodko-kwaśny smak i może być spożywany na surowo, suszony lub gotowany
Co zawierają owoce miechunki peruwiańskiej?
Owoce miechunki peruwiańskiej są wartościowe - zawierają witaminę C, beta-karoten, witaminy z grupy B, cukry (głównie glukozę), sole mineralne (zwłaszcza fosfor). Mają słodko-kwaskowaty smak z nutą ananasową, limonkową lub truskawkową. Dojrzałe owoce można spożywać na surowo lub przetworzone, mogą też być suszone i wykorzystywane jako bakalie - stąd nazwa: rodzynek brazylijski.