Drzewa o pokroju płaczącym w ogrodzie. Drzewa parasolowate
Drzewa o pokroju płaczącym zwracają uwagę oryginalnym kształtem korony. Właściwie skomponowane ozdobią zarówno mały, jak i duży ogród. Poznaj najpopularniejsze drzewa parasolowate, które możesz posadzić w ogrodzie.
Autor: Agnieszka Mike-Jeziorska
Wiśnia różowa 'Pendula'
Odmiany o zwisłym, płaczącym pokroju mogą być naturalne lub stworzone za pomocą szczepienia. To drzewa często bardzo wolno rosnące, osiągające po 20 latach wysokość kilku metrów; sylwetka niektórych jest szersza niż wyższa. Wielkość odmian szczepionych zależy od wysokości szczepienia na podkładce (czyli na pędzie tworzącym pień, na którym je zaszczepiono); w miarę wzrostu będą się one tylko poszerzały. Odmiany szczepione należy kupować w pojemnikach, upewniwszy się, że były uprawiane tak przez dłuższy czas i wewnątrz doniczki jest dobrze rozwinięta bryła korzeniowa. U odmian szczepionych trzeba systematycznie usuwać wszystkie pędy wyrastające od dołu wzdłuż pnia podkładki. Jeśli tego nie zrobimy, dziczki szybko zagłuszą właściwą odmianę.
Duże odmiany należy sadzić w rozległych ogrodach i w tych o charakterze parkowym. Wymagają stanowiska, które pozwoli w pełni wyeksponować ich oryginalną koronę. Najlepiej sprawdzają się posadzone pojedynczo, np. nad brzegiem stawu, na rozległym trawniku, na tle zwartej grupy zieleni (kontrastowej do odcienia płaczącej odmiany, co podkreśli jej kolor i kształt).
Do małych ogrodów polecane są niższe, szczepione odmiany. Mogą stanowić pojedynczy pionowy element wyrastający z rabat. Świetnie się komponują jako składnik nowoczesnych, minimalistycznych aranżacji. Można je też uprawiać w pojemnikach. Odmiany gubiące liście jesienią są atrakcyjne w ogrodzie także zimą – pokazują wtedy ciekawą strukturę korony.
Wykorzystując wysokie egzemplarze odmian szczepionych – w połączeniu z niskimi krzewami i bylinami – można szybko uzyskać efekt gotowego ogrodu.
>>Przeczytaj też: Drzewa w ogrodzie: ispiracje. Jak drzewa zdobią ogród
Brzoza brodawkowata 'Youngii' (Betula pendula). Wolno rosnące (do 4-6 m) drzewo o parasolowatej, mocno zwisającej koronie (średnica 4-6 m). Wiotkie gałęzie sięgają aż do ziemi. Jasnozielone liście wcześnie rozwijają się na wiosnę, jesienią stają się żółte. Stanowisko słoneczne. Dobrze rośnie na każdej glebie.
Buk pospolity 'Pendula' (Fagus sylvatica). Drzewo o gałęziach zwisających do ziemi i przewieszającym się wierzchołku. Rośnie wolno, dorasta do 20 m wysokości. Preferuje gleby żyzne i świeże, o stałym poziomie wód gruntowych. Stanowisko słoneczne. Odmiana 'Purpurea Pendula' ma liście ciemnopurpurowe, osiąga wysokość 5 m.
Wiśnia różowa 'Pendula' (Prunus subhirtella). Drzewo dorastające do 3-4 m, tworzy bardzo szeroką, luźną, parasolowatą koronę o średnicy podobnej jak wysokość. W kwietniu obsypane białymi kwiatami (odmiana 'Pendula Rosea' ma kwiaty różowe). Jesienią liście przebarwiają się na pomarańczowoczerwono.
Jarząb pospolity 'Pendula' (Sorbus aucuparia). Drzewo o szerokiej, nieregularnej koronie z poskręcanymi gałęziami zwisającymi aż do ziemi. W maju kwitnie na biało, jesienią zdobią je grona czerwonych owoców. Lubi stanowisko słoneczne lub półcieniste, wilgotne, ale nie podmokłe, z przepuszczalną glebą. Na piasku wyrosną słabsze okazy. Podatne na choroby drzew owocowych, więc lepiej sadzić je z dala od ogrodu owocowego.
Morwa biała 'Pendula' (Morus alba). Drzewo tworzące parasolowatą koronę o średnicy ok. 3 m, wymaga szczepienia na wysokim pniu. Gałęzie zwisają do ziemi. W sierpniu obsypane czarnoczerwonymi, bardzo smacznymi owocami, które jednak szybko opadają na ziemię. Jesienią liście wybarwiają się na żółto. Lubi stanowisko słoneczne, dobrze rośnie na glebach słabych, kamienistych, wapiennych.
Modrzew europejski 'Repens' (Larix decidua). Szczepiona (najczęściej wysoka na 1-1,5 m) odmiana o pędach długich, wiotkich, słabo rozgałęzionych. Igły opadają na zimę. Wymaga żyznych i dość wilgotnych gleb. Odmiana 'Puli' ma bardzo długie, cienkie pędy zwisające blisko pnia; tworzy bardziej smukłą koronę.
Karagana syberyjska 'Pendula' (Caragana arborescens). Roślina zazwyczaj szczepiona na podkładce o wysokości 1-1,5 m. Gałęzie zwisają blisko pnia i sięgają ziemi. Jasnozielone liście pojawiają się już wczesną wiosną, miododajne żółte kwiaty – w maju, a owoce – strąki – w październiku. Lubi stanowisko słoneczne lub półcieniste. Ma małe wymagania glebowe. Odporna na zanieczyszczenie środowiska, dobrze rośnie w miejskich ogrodach.
Świerk pospolity 'Inversa' (Picea abies). Bardzo wolno rosnące drzewo. Osiąga wysokość 6-8 m i średnicę ok. 2 m. Wierzchołek przewieszony. Gałęzie zwisają blisko pnia, dolne pokładają się na ziemi. Lubi stanowisko słoneczne, ale wilgotne, o piaszczysto-gliniastej, lekko kwaśnej glebie. Ma bardzo płytki system korzeniowy. Silny wiatr może bez trudu wyrwać drzewo, więc wybierzmy dla niego stanowisko osłonięte. Odmiana 'Frohburg' tworzy sylwetkę jeszcze smuklejszą niż 'Inversa'.
Wierzba biała 'Tristis' (Salix alba). Drzewo o szerokiej i gęstej koronie. Wiotkie gałęzie zwisają prawie do ziemi. Charakterystyczne są bardzo długie i wąskie liście. Kwiaty (kotki koloru żółtego lub zielonego) rozwijają się równocześnie z liśćmi. Najlepiej udaje się na stanowisku słonecznym, wilgotnym, o kwaśnej glebie, ale toleruje też gleby suche, piaszczyste.
Choina kanadyjska 'Pendula' (Tsuga canadensis). Drzewo wolno rosnące (do 2,5 m wysokości i średnicy korony). Gałęzie poziome i łukowato wygięte skierowane w różnych kierunkach. Wymaga gleb wilgotnych, zasobnych, ale lekkich i przepuszczalnych. Nie lubi gleb wapiennych i zbitych. Źle znosi susze i upały. Dobrze rośnie w środowisku o dużej wilgotności powietrza.
