Igła Kleopatry [Porada eksperta]

Pod tą intrygującą nazwą potoczną kryje się pochodzący z Azji pustynnik. Zależnie od gatunku i odmiany jego kwiatostany osiągają wysokość 100-240 cm. Bylina ta rośnie w kępach, bo jej mięsiste korzenie rozrastają się gwieździście. Tworzy rozety wydłużonych niebieskozielonych liści, z których latem wyrastają pędy kwiatowe. Pustynnik po kwitnieniu zasycha, dlatego obok niego dobrze jest posadzić niższą roślinę o bujnym ulistnieniu, która zasłoni puste miejsce. Potrzebuje dobrze nasłonecznionego stanowiska, gleby próchnicznej i głęboko uprawionej, ale dość suchej. Karpy sadzi się we wrześniu na głębokości 15-20 cm (na dnie warto ułożyć kilkucentymetrowy drenaż z piasku). W zimie należy je okryć stroiszem lub korą, co zabezpieczy je przed mrozem. W literaturze fachowej można też znaleźć zalecenie, by miejsce, gdzie rosną, okryć folią, co ochroni je przed nadmiarem wilgoci (zimą rośliny źle znoszą stagnującą wodę w glebie). W Polsce można uprawiać kilka gatunków pustynników. Żółte kwiaty zebrane w wąskie i wysokie kwiatostany dorastające do 120 cm wysokości ma pustynnik wąskolistny (Eremurus stenophyllus - na zdjęciu). Różowe, z czasem bielejące kwiatostany wysokości nawet 240 cm tworzy pustynnik olbrzymi (Eremurus robustus), a białe lub pomarańczowe wysokości 120 cm – pustynnik himalajski (Eremurus himalaicus). (as)