Projekt ogrodu: ogród o symetrycznej kompozycji

Środkiem ściany „spływa” świetlista smuga dzielącego ją na pół pasa luksferów (po zmroku rozjarzającego się światłem ukrytych z tyłu reflektorów) i jego przedłużenia – migoczącego odbitymi promieniami światła, wąskiego i płytkiego prostokątnego oczka wodnego umieszczonego w nawierzchni z szarych płyt betonowych (lustro wody znajduje się na poziomie nawierzchni).Przez środek tego pasa przechodzi oś symetrii całej kompozycji. Po obu stronach oczka wodnego utworzono schodzące tarasowo rabaty z betonowymi obrzeżami. Wypełniają je rośliny o wyrazistym, zróżnicowanym pokroju. Zwraca uwagę pomysł aranżacyjny, który można nazwać „zabawą w formy”. Ogród tworzą płaszczyzny utworzone z drobnych liści rogownicy i wrzosów, szeregi powtarzających się kęp kostrzewy i juki o ostrych liściach puentowane nieco wyższymi roślinami o kulistym pokroju („łagodnym” pierisem i zwartym żywotnikiem), płaskokulistymi miękkimi miniaturowymi sosnami górskimi na tle żwirowego podłoża i wreszcie widocznymi z daleka surowymi sylwetkami „strażników” (kolumnowych żywotników) oraz wyniosłymi nieco rozwichrzonymi kępami miskanta chińskiego. Całość ma charakter uporządkowany, surowy i wyraźnie rysuje się na tle zamykającego kompozycję tynkowanego murowanego ogrodzenia.Dzięki odpowiedniemu doborowi gatunków ogrodowi nie trzeba poświęcać wiele czasu – rośliny posadzone na rabatach dobrze znoszą nawet długotrwałą suszę, a bardziej wymagające miskanty i żywotniki otrzymują wodę z linii kroplującej. Również problem chwastów został zminimalizowany - przez żwir i korę sosnową, którymi pokryto podłoże, niewiele chwastów może się przedostać.