Iglaki to ozdoba ogrodu przez cały rok! Co warto wiedzieć o roślinach iglastych? Jak je uprawiać w ogrodzie?

Rośliny iglaste mają też tę zaletę, że zwykle wolno rosną i nie osiągają dużych rozmiarów, nadają się więc nawet na małe działki. Dzięki mnogości gatunków i odmian można wybrać rośliny różniące się nie tylko wielkością i pokrojem, ale również zabarwieniem. Iglaki są lubiane z jeszcze jednego powodu – ich pielęgnacja nie zajmuje dużo czasu. Nie trzeba ich przycinać (choć można), bo z natury mają ładną formę, nie zaśmiecają otoczenia, ponieważ ich igły są wieloletnie (wyjątkiem są modrzewie, metasekwoje i cypryśniki), a do tego większość z nich dobrze rośnie w przeciętnej ogrodowej ziemi.

Iglaki spełniają w ogrodzie różną rolę

• Kanwa ogrodu. Ze względu na swoją niezmienność rośliny iglaste sprawdzają się jako kanwa ogrodu. Ich regularne stożkowate, kolumnowe czy kuliste korony często tworzą zdecydowany punkt, wokół którego skupiona jest kompozycja.

• Tło dla roślin sezonowych. Iglaki towarzyszące roślinom sezonowym latem są dla nich tłem, wypełniają przestrzeń i uzupełniają je kolorystycznie, zwłaszcza odmiany o różnych odcieniach zieleni, a także srebrne i złociste.

• Dzielą ogród. Posadzone po kilka w grupach lub w formie szpaleru dzielą ogród na kameralne wnętrza, zasłaniają też mniej atrakcyjne części działki, na przykład śmietnik, zaplecze gospodarcze albo kompostownik.

• Zdobią ogród zimą. Zimą, gdy większość roślin zamiera, stają się najważniejszym elementem ogrodu.

• Iglaki - solitery. Szczególnie efektowne odmiany, na przykład o płaczącym pokroju (takie jak cyprysik nutkajski ‘Pendula’ i ‘Jubilee’, jałowiec pospolity ‘Horstmann’, jodła kaukaska ‘Pendula’, modrzew europejski ‘Repens’, świerk pospolity ‘Inversa’, świerk serbski ‘Pendula Kuck’) czy o barwnych pędach (świerk kaukaski ‘Aureospicata’, świerk kłujący ‘Białobok’), to dobre rośliny soliterowe. Najładniej wyglądają, jeśli rosną pojedynczo, w takim miejscu, żeby dobrze było widać ich niezwykły kształt.

• Iglaki jako rośliny okrywowe. Z kolei odmiany płożące iglaków coraz częściej wykorzystywane są jako rośliny okrywowe. Sadzi się je zamiast trawnika na skarpach, gdzie koszenie jest dość uciążliwe (dodatkową zaletą jest to, że ich mocne korzenie wiążą ziemię, zapobiegając erozji), czy na piaszczystej glebie, na której trawa bardzo szybko przesycha i marnieje. W takim miejscu sprawdzą się wytrzymałe na suszę jałowce pospolite ‘Green Carpet’ i ‘Greenmantle’ oraz większość odmian jałowców nadbrzeżnych i płożących, które przy wysokości kilkunastu centymetrów osiągają nawet ponaddwumetrową średnicę.

Odmiany iglaków wolno rosnące i karłowe bywają sadzone na skalniakach, nadają się też do uprawy w donicach.

Stanowisko i podłoże dla iglaków

• Stanowisko. Większość roślin iglastych najlepiej rośnie w pełnym słońcu. Półcień znoszą jodły (z wyjątkiem kalifornijskiej), cyprysiki tępołuskowe i groszkowe, żywotniki, a także niektóre świerki. Należy pamiętać o tym, że więcej światła potrzebują odmiany o żółtym lub niebieskim zabarwieniu – posadzone w pełnym słońcu mają bardziej intensywną barwę. Jedynie cisy, mikrobiota syberyjska i choina kanadyjska mogą rosnąć zarówno w słońcu, jak i cieniu.

• Gleba. Większość iglaków nie ma specjalnych wymagań i dobrze czuje się w przeciętnej ogrodowej ziemi, pod warunkiem że nie jest ona zbita i podmokła (takie podłoże toleruje cypryśnik błotny). Niektóre gatunki mogą rosnąć w piaszczystej i łatwo przesychającej glebie. Do najbardziej wytrzymałych na suszę należą: jałowiec chiński, płożący, pospolity, rozesłany i sabiński, mikrobiota syberyjska, sosna bośniacka, czarna, górska (czyli kosodrzewina), pospolita, oścista i żółta, świerk biały, Brewera i kłujący (zwany potocznie srebrnym) oraz jodła kalifornijska.

Przed posadzeniem iglaków warto dodać do ziemi w ogrodzie kompostu, który zawiera dużo żyznej próchnicy. Rozkłada się go warstwą grubości 3-5 cm i przekopuje z podłożem.

Przeczytaj też kiedy i jak sadzić iglaki w ogrodzie.

Jak pielęgnować iglaki w ogrodzie?

• Podlewanie. Tylko młode rośliny, które nie ukorzeniły się dobrze w glebie, muszą być regularnie nawadniane. Starsze korzenią się głęboko, więc zwykle wystarczą im deszcze. Jeżeli jednak susza przedłuża się, warto podlać cypryśniki błotne, metasekwoje chińskie, choiny kanadyjskie oraz cyprysiki groszkowe i japońskie. Rośliny te bardzo lubią zraszanie.

• Nawożenie. Jeśli gleba w ogrodzie jest próchniczna i żyzna, nawożenie roślin nie jest konieczne. Ich korzenie penetrują duży obszar ziemi, czerpiąc z niego potrzebne związki pokarmowe. Corocznie zasilane powinny być przede wszystkim iglaki rosnące na nieurodzajnych i piaszczystych glebach oraz rośliny formowane. Częste przycinanie powoduje, że wypuszczają dużo nowych pędów, a do tego potrzeba więcej związków pokarmowych. Wiosną rośliny warto zasilić kompostem. Rozkłada się go warstwą 2-3-centymetrową i lekko miesza z podłożem. Warto też zastosować nawóz mineralny przeznaczony dla iglaków – raz wczesną wiosną i ponownie na początku lata.

• Cięcie. Większość iglaków bardzo dobrze znosi ten zabieg, więc można je formować, nadając im różne kształty – geometrycznych brył albo malowniczych form przypominających drzewka z japońskich ogrodów. Nie jest to jednak konieczne, ponieważ rośliny iglaste z natury mają bardzo ładne pokroje i gęste korony. Jeżeli zdecydujemy się na formowanie roślin, to należy je przeprowadzić wiosną (kwiecień, maj) i powtórnie w drugiej części lata (w lipcu lub sierpniu). Później lepiej już ich nie przycinać, bo będą gorzej zimowały. Skraca się tylko młode jednoroczne pędy, ponieważ starsze, zdrewniałe gałęzie bardzo wolno tworzą nowe przyrosty lub nie tworzą ich wcale, co oznacza, że w miejscu przycięcia roślina może nie wypuścić świeżych pędów. Wyjątkiem jest cis – można go ciąć z każdym miejscu. Przeczytaj więcej o przycinaniu iglaków.

Jak przygotować iglaki do zimy?

Jeśli jesień jest sucha, należy podlać rośliny, żeby zgromadziły zapas wody – dzięki temu nie wyschną pod wpływem mrozu, wiatru i słońca, które w drugiej połowie zimy operuje już całkiem mocno. We wrześniu warto je zasilić nawozem jesiennym dla iglaków. Zawiera on potas stymulujący procesy fizjologiczne przygotowujące tkanki roślin do zimy.

Nie wszystkie gatunki i odmiany iglaków są równie wytrzymałe na mróz – należy o tym pamiętać przy ich kupnie. Można oczywiście zabezpieczać wrażliwe rośliny przed mrozem, okrywając je jesienią jutą czy stroiszem, ale – jeżeli ogród ma być łatwy w uprawie – lepiej wybrać odmiany dobrze dostosowane do warunków panujących na działce; oferta sklepowa jest bardzo bogata.

Dla kolumnowych iglaków niebezpieczny jest śnieg. Jeżeli opady są bardzo obfite, zalegający na gałęziach śnieg może deformować ich korony. Dlatego zawczasu dobrze jest związać je sznurkiem.

Przeczytaj też: Zimowa pielęgnacja roślin iglastych w ogrodzie

Iglaki w donicach

Rośliny iglaste to dobra, całoroczna ozdoba tarasu. Do uprawy w pojemnikach najlepiej nadają się iglaki o powolnym wzroście, niewymagające, odporne na suszę i mróz. Przed ich posadzeniem na dnie pojemnika należy ułożyć drenaż ze żwiru lub z keramzytu. Dobrym podłożem jest gotowa ziemia do iglaków, ale można też przygotować ją samodzielnie, mieszając równe części torfu wysokiego i kory sosnowej. Do mieszanki należy dodać wieloskładnikowy nawóz mineralny. Latem trzeba pamiętać o podlewaniu, a jesienią zabezpieczyć je przed mrozem. Iglaki w pojemnikach zwykle uprawia się przez kilka lat, a gdy urosną zbyt duże – przesadza do ogrodu.

Rośliny o małych wymaganiach do sadzenia w pojemnikach: jałowiec płożący ‘Douglasii’, ‘Glauca’ i ‘Wiltonii’, jałowiec pospolity ‘Arnold’, ‘Hibernica’, ‘Suesica Nana’, ‘Gold Cone’, ‘Depressa Aurea’, sosna czarna ‘Helga’ i ‘Nana’, sosna bośniacka ‘Schmidtii’, sosna wejmutka ‘Nana’, kosodrzewina ‘Gnom’ i ‘Mops’, świerk biały ‘Alberta Globe’, ’Echiniformis’, ‘Conica’ i ‘Laurin’.