Obudowa kominka krok po kroku
Obudowa kominka krok po kroku. Mini przewodnik pomoże w podjęciu poważnych decyzji, jeśli masz w planach montaż systemu DGP. Na tego typu system składa się kilka elementów. Prawidłowy dobór również i tych z pozoru mniej istotnych, może mieć istotny wpływ na sprawne i wydajne funkcjonowanie całości instalacji.
Jak dobrać obudowę dla kominka bez rozprowadzania gorącego powietrza?
Kominek taki możemy obudować tak zwaną obudową lekką z płyt gipsowo-kartonowych (będzie wtedy oddawał ciepło głównie przez konwekcję) albo masywną, z materiałów dobrze akumulujących ciepło (dużą część ciepła będzie wypromieniowywał). W kominku z obudową lekką chłodniejsze powietrze napływa dołem pod korpus wkładu (ustawia się go na przygotowanej podstawie lub regulowanych nóżkach), ogrzewa się od niego, unosi ku górze i wypływa kratkami znajdującymi się w górnej części okapu (części obudowy nad wkładem). Ciepło jest odczuwane w pomieszczeniu niedługo po rozpaleniu w kominku, ale po wygaśnięciu ognia w palenisku temperatura szybko wraca do tej sprzed palenia.
Obudowę lekką robi się z płyt gipsowo-kartonowych o podwyższonej odporności ogniowej. W trakcie montażu kominka przytwierdza się je do stelaża z profili stalowych. Można w ten sposób uzyskać niemal dowolny kształt i rozmiary obudowy. Jest ona lekka, więc nie obciąża nadmiernie stropu. Od wewnątrz izoluje się ją płytami z wełny mineralnej z warstwą folii aluminiowej. Materiał, z którego jest wykonany korpus wkładu (żeliwo lub stal), rozszerza się pod wpływem wysokiej temperatury, więc trzeba mu zapewnić możliwość wentylowania.
Wentylacja kominka z obudową lekką
W celu zapewnienia możliwości wentylowania kominka z obudową lekką, w trakcie montażu kominka między krawędziami fasady wkładu a bokami obudowy trzeba pozostawić mniej więcej 7-milimetrowe szczeliny oraz 20 -30-milimetrową szczelinę u góry. Dzięki właściwej wentylacji temperatura wewnątrz obudowy nie będzie za wysoka, więc wkład nie będzie się przegrzewał, odkształcał i nie pęknie. W górnej części obudowy wycina się otwory i mocuje w nich kratki, przez które do pomieszczenia będzie się wydostawało ogrzane powietrze. Obudowę kominka wystarczy od zewnątrz pomalować, ale można też wykończyć ją inaczej, zależnie od inwencji projektanta i gustu inwestora.
Kominek z obudową masywną
Jeśli zależy nam na tym, by kominek zachowywał się podobnie jak piec kaflowy – miał przyjemnie ciepłą obudowę i długo pozostawał gorący – planując montaż kominka powinniśmy się zdecydować na obudowę masywną. Robi się ją z płyt lub kształtek szamotowych. Kiedy są dobrze nagrzane, wolno stygną i wypromieniowują ciepło do pomieszczenia także po wygaszeniu ognia w palenisku kominka. Wewnątrz takiej obudowy kominka można zbudować kanały wydłużające drogę gorących spalin z paleniska do komina, a od strony pomieszczenia wykończyć powierzchnię obudowy także materiałami dobrze akumulującymi ciepło, na przykład powracającymi do łask kaflami ceramicznymi.
Jak dobrać obudowę do kominka z płaszczem wodnym?
Do kominków z płaszczem wodnym lub systemem DGP odpowiednia będzie obudowa typu lekkiego, która sama nie będzie się nagrzewała. Większość ciepła wytworzonego we wkładzie będzie wtedy trafiała do powietrza kierowanego do instalacji DGP lub – przez wymiennik w kominku z płaszczem – do wody. Łatwo też będzie ukryć pod nią wyprowadzone znad okapu rury do transportu gorącego powietrza albo elementy niezbędne w instalacji płaszcza wodnego.
