Komin do kominka - szczegóły techniczne budowy

Kominek jest urządzeniem, które bazuje na ogniu. Dlatego jednym z najważniejszcyh wymogów dobrego funkcjonowania kominka jest podłączenie go do osobnego przewodu kominowego o odpowiednich wymiarach i wymaganych proporcjach w stosunku do rozmiarów paleniska. Zobacz, jaki powinien być Twój komin.

Zobacz galerię 5 zdjęć

Autor: Agnieszka i Marek Sterniccy

Dobrze zbudowany kominek z wkładem Budowa kominka w istniejącym domu jest trudniejsza niż w nowym, ale nie zwalnia z przestrzegania obowiązujących przepisów i zaleceń producenta wkładu. Nawet jeśli kominek ma być używany jedynie od czasu do czasu, prace należy wykonać rzetelnie dla własnego bezpieczeństwa i komfortu. Oto, jakie elementy powinien mieć.

Podczas spalania drewna w kominku – zarówno zamkniętym, jak i otwartym – powstaje dym. Musi on być odprowadzany na zewnątrz budynku przez komin.

Odpowiednie wymiary komina

W kwestii wymiarów komina należy stosować przepisy zawarte w rozporządzeniu ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. Inne wymogi dotyczące kominów są zawarte w Polskiej Normie PN-89/B10425. Jest tam między innymi mowa o minimalnym polu przekroju komina. Z zapisów w normie wynika, że najmniejszy wymiar przekroju lub średnica murowanych przewodów kominowych o ciągu naturalnym powinna wynosić 0,14 m. Nieco łagodniejsze wymagania ze względu na gładsze ścianki sformułowano w odniesieniu do kominów stalowych. Ich minimalny wymiar lub średnica nie mogą być mniejsze niż 0,12 m.

Z praktycznego punktu widzenia minimalna wysokość komina odprowadzającego dym z kominka lub wolno stojącego pieca kominkowego (kozy) to 4 m dla średnicy komina równej średnicy króćca wylotu dymu z wkładu lub pieca. Taką co najmniej długość musi mieć przewód kominowy od miejsca podłączenia czopucha do komina, do wylotu przewodu dymowego. Można przyjąć również z przybliżeniem wielkość przekroju tych przewodów. Powinna ona wynosić odpowiednio w przypadku:

• kominków otwartych: przewód prostokątny – powierzchnia 400 cm², przewód okrągły – średnica 200 mm;
• kominków zamkniętych z paleniskami działającymi tylko przy zamkniętych drzwiczkach:  przewód prostokątny – powierzchnia 250 cm², przewód okrągły – średnica 153 mm;
• kominków zamkniętych z paleniskami umożliwiającymi pracę przy otwartych drzwiczkach: przewód prostokątny – powierzchnia 400 cm², przewód okrągły – średnica 200 mm.

Jeśli w domu jest komin, a w nim wolny przewód kominowy, do którego można podłączyć kominek, przede wszystkim należy zlecić kominiarzowi sprawdzenie jego drożności i ogólnego stanu oraz przeprowadzenie okresowej konserwacji.

W większości przypadków okazuje się jednak, że stary komin nie nadaje się do podłączenia kominka. Jeżeli nie ma załamań i ma odpowiednio duży przekrój, można przeprowadzić jego renowację przez tak zwane koszulkowanie. Zabieg polega na umieszczeniu we wnętrzu istniejącego komina rury ze stali kwasoodpornej. Obowiązujące w Polsce przepisy zezwalają na to tylko wtedy, gdy komin ma wymiary 14 x 14 cm lub większe albo średnicę co najmniej 150 mm. Po wizycie kominiarza często okazuje się jednak, że komin jest na tyle zniszczony, że jego renowacja jest nieopłacalna. Jedynym rozwiązaniem umożliwiającym zainstalowanie w domu kominka jest w takiej sytuacji budowa nowego komina o parametrach odpowiednich do instalowanego urządzenia.

Usytuowanie komina względem kominka

Komin może znajdować się bezpośrednio nad kominkiem, za nim lub obok niego. Najlepszym rozwiązaniem ze względu na najmniejsze straty ciepła i mały opór dla spalin jest umieszczenie komina nad kominkiem. W praktyce jednak najczęściej komin buduje się za kominkiem lub obok niego. Odchylenie komina od osi nie może przekraczać kilkunastu centymetrów.

Zobacz galerię 4 zdjęcia

Autor: Agnieszka i Marek Sterniccy

Dach płaski, o dowolnym pokryciu i kącie nachylenia połaci nie większym niż 12°

Komin odporny na wilgoć i wysoką temperaturę

Przewód dymowy musi być odporny na wysoką temperaturę i wilgoć oraz mieć dobrą izolację cieplną. Musi być szczelny. Najlepiej, gdy jest zbudowany wewnątrz domu, bo takie usytuowanie gwarantuje lepszą izolację cieplną, czyli mniejsze straty ciepła. W każdym przypadku powinien być wyposażony w wyczystkę (otwór rewizyjny), czyli zamykany otwór w kominie, przez który można usuwać nagromadzone w nim sadze. W zależności od konstrukcji kominka wyczystkę umieszcza się w sąsiednim pomieszczeniu lub na niższej kondygnacji. Gdy komin znajduje się nad kominkiem, funkcję otworu rewizyjnego pełni komora paleniska.

W przypadku budowy komina niezwykle ważne jest zachowanie minimalnej odległości jego ścianek od materiałów łatwo palnych. W żadnym miejscu odległość wewnętrznej ścianki nie może być mniejsza niż 16 cm. W takiej sytuacji najlepiej zastosować kompletny system dobrego producenta z dużym doświadczeniem i ściśle przestrzegać ustalonych przez niego zaleceń montażowych. Ponieważ chodzi o bezpieczeństwo, nie warto oszczędzać. Usytuowanie wylotu. Wylot komina musi się znajdować co najmniej 60 cm nad kalenicą dachu płaskiego (o kącie nachylenia mniejszym niż 12°) oraz stromego z pokryciem łatwo palnym, na przykład gontem lub strzechą, i co najmniej 30 cm nad powierzchnią dachu stromego z pokryciem niepalnym.

WIDEO: Budowa komina - jak ustrzec się błedów?

Połączenie komina z wkładem kominkowym

Gotowy komin trzeba połączyć z króćcem wylotu dymu wkładu kominkowego (kozy). Przewód łączący musi mieć atest zezwala-jący na stosowanie go do palenisk na paliwa stałe oraz średnicę odpowiadającą średnicy króćca wylotu spalin. Wyjątkowo, jeżeli konieczne jest zredukowanie średnicy, należy to zrobić zgodnie ze wskazówkami producenta wkładu.

Odpowiedni ciąg kominowy

Podciśnienie w przewodzie kominowym powinno wynosić 10-12 Pa (1-1,2 mm słupa wody). Pomiar podciśnienia powinien
zostać wykonany podczas pracy kominka (przy nominalnej szybkości spalania), najlepiej w czasie próbnego rozpalenia w trakcie montażu. Do mierzenia podciśnienia w kominku używa się deprymometru.

Zbyt mały ciąg spowoduje cofanie się spalin, zbyt duży może wywołać zakłócenia procesu spalania oraz doprowadzić do uszkodzenia kominka. Za duży ciąg można wyregulować za pomocą moderatora ciągu.

Jeżeli okaże się, że ciąg jest zbyt słaby, są możliwe dwa rozwiązania:

• przebudowa komina polegająca zazwyczajna jego uszczelnieniu lub wydłużeniu;
• zainstalowanie mechanicznego wyciągu kominowego, czyli elektrycznegowentylatora, który umieszcza się na wylocie komina. Wyciąg kontrolowanyprzez elektroniczne sterowniki umożliwia stabilizowanie ciągu na takim poziomie, jaki jest wymagany, bez względu na wymiary komina, warunki atmosferyczne i położenie geograficzne.