Jak obudować kominek w zależności od jego rodzaju?
Marzysz o kominku, który ogrzeje cały dom, a jednocześnie będzie wyglądał jak palenisko w wiejskiej chacie? To może być niemożliwe. Sposób obudowy kominka w dużej mierze zależy bowiem od technologii. Podpowiadamy, na jaką zabudowę możesz sobie pozwolić przy kominkach DGP, przy otwartych paleniskach, a na jaką, gdy masz kominek z płaszczem wodnym.
Kominek z płaszczem wodnym
Odmienny może być wygląd kominka z płaszczem wodnym. Wkład tego typu zajmuje więcej miejsca, a przy tym wymaga dodatkowego osprzętu – rur doprowadzających i odprowadzających wodę do płaszcza, zaworu bezpieczeństwa, pomp, wymiennika i naczynia wzbiorczego.
Choć nie wszystkie te elementy muszą się znajdować blisko wkładu, obudowa nie może być taka jak w wypadku zwykłego wkładu. Powinna być bardziej pojemna. Podobnie jak w wypadku kominka z DGP, nie kumuluje ciepła, bo i tak jest ono przejmowane przez wodę w płaszczu otaczającą palenisko. Trudno jest także umieścić kominek z płaszczem pośrodku pomieszczenia bez kontaktu obudowy ze ścianą czy sufitem, a to z powodu instalacji grzewczej, którą trzeba do wkładu doprowadzić i odprowadzić od niego.
Otwarte palenisko
Najbardziej tradycyjne kominki mają otwarte palenisko. Kominki tego typu mają zazwyczaj prostą formę – palenisko przykryte jest ukośnym okapem odprowadzającym spaliny do przewodu kominowego. Okap i ściany niszy z cegły szamotowej nagrzewają się, oddając ciepło do pomieszczenia.
Paleniska otwarte pasują do wnętrz rustykalnych i tam najczęściej są stosowane. Kominki tego typu pełnią niemal wyłącznie funkcje dekoracyjne (zaledwie około 20% energii spalanego w nich drewna ogrzewa dom). Za to pozwalają mieszkańcom na bezpośrednie obcowanie z ogniem i nadają wnętrzu przytulny charakter.
Często są dużych rozmiarów, zazwyczaj wokół lub obok paleniska umieszcza się blaty, a nad paleniskiem – belkę kominkową (zwykle drewnianą). Kominki rustykalne charakteryzują się także tradycyjnymi materiałami, z jakich się je wykonuje, najczęściej są to łupany piaskowiec lub marmur, drewno, cegła, czasami kamień polny.
Oczywiście można zabudować kominek z otwartym paleniskiem o współczesnej formie. Zdarzają się także designerskie projekty takich kominków, które w ogóle nie mają obudowy. To ogień w nich płonący ma przyciągać wzrok, a nie obudowa.
Autor: Jacek Kucharczyk
Kominek w bryle sięgającej do sufitu z łatwością ukryje instalację DGP lub płaszcz wodny
Autor: Jacek Kucharczyk
Kominek w bryle sięgającej do sufitu z łatwością ukryje instalację DGP lub płaszcz wodny
Wkład kominkowy
Jeśli chcemy, żeby kominek ogrzewał jedynie wnętrze pomieszczenia, w którym się znajduje, ale robił to efektywniej niż otwarte palenisko, najlepszym rozwiązaniem jest typowy wkład kominkowy z szybą. Obudowa kominka nie sprawia większego problemu. Może mieć niemal dowolny kształt, pod warunkiem że będzie wyposażona w otwory wyprowadzające ogrzane powietrze z wnętrza do pomieszczenia.
Wtedy najlepiej, żeby kominek miał możliwie największą powierzchnię, przez którą będzie promieniowało ciepło. Dlatego raczej nie należy tego typu wkładu zabudowywać w ścianie. Można za to zbudować kominek pośrodku pomieszczenia.
System DGP
W wypadku gdy chcemy, żeby kominek ogrzewał więcej niż jedno pomieszczenie, wkład musi być bardziej skomplikowany. Jeśli nośnikiem ciepła ma być powietrze (DGP), obudowa kominka powinna pomieścić grube przewody prowadzące do innych pomieszczeń. Najczęściej rury te prowadzą od wkładu w górę przez strop, co wymusza kształt obudowy sięgający sufitu. Takie kominki mogą być umieszczone przy ścianie albo muszą mieć formę wolno stojącej kolumny bądź przegrody oddzielającej pomieszczenia. W tym wypadku materiały, z których zostanie wykonana obudowa, nie kumulują ciepła. Wnętrze kominka jest wręcz izolowane od obudowy. Materiały mogą więc być dowolne, bo i tak nigdy nie będą rozgrzewać pomieszczenia, tak jak kafle pieca.
