Z czego rury kanalizacyjne? Wybieramy rury kanalizacyjne: poradnik

2017-07-14 16:40
Z czego rury kanalizacyjne?
Autor: Piotr Mastalerz

Rury kanalizacyjne: rodzaje. Instalacja kanalizacyjna w domu jednorodzinnym może być wykonana z różnych materiałów, ale zawsze rury i połączenia powinny być szczelne i odporne na korozję.  Wybieramy rury kanalizacyjne: poradnik.

Rury kanalizacyjne z tworzywa sztucznego

Jest to najpopularniejszy obecnie materiał używany do budowy sieci kanalizacji wewnętrznej w budownictwie jednorodzinnym. Z tworzyw sztucznych wykonuje się wszystkie rodzaje połączeń.
Rury kanalizacyjne produkuje się z: polipropylenu (PP), żywicy poliestrowej wzmacnianej włóknem szklanym (GRE) oraz różnych odmian polichlorku winylu (PVC). Rury z żywicy GRE są stosunkowo ciężkie. Są również odporne na działanie wysokiej temperatury płynących ścieków oraz chemikaliów.

Sprawdź też: co to jest zasuwa burzowa >>>

Polipropylen jest odporny na wysoką temperaturę, używane w gospodarstwie domowym związki chemiczne (z wyjątkiem rozpuszczalników ropopochodnych) i ścieranie. Rury z PP łączy się przeważnie za pomocą kielichów z uszczelkami lub przez zgrzewanie kielichowe. Nie mogą być zgrzewane doczołowo. Nie wolno z nich robić fragmentów instalacji kanalizacyjnej układanych poza budynkiem. Oprócz rur i kształtek kanalizacyjnych z PP robi się także syfony.

Rury kanalizacyjne PVC: zalety

Rury kanalizacyjne i kształtki z PVC, PP mają przede wszystkim bardzo dobre parametry hydrauliczne (mały współczynnik chropowatości). Są lekkie. Rury kanalizacyjne z PVC montuje się łatwo i szybko. Są odporne na niszczące działanie ścieków bytowo-gospodarczych, nawet jeśli te zawierają znaczne ilości chemikaliów. Rury kanalizacyjne z PVC nie ulegają korozji, mają jednak ograniczoną odporność termiczną. Temperatura ścieków płynących w rurach wykonanych z tworzyw sztucznych nie powinna być wyższa niż 60°C, a jeśli mają podwyższoną odporność termiczną - nawet do 95°C. Kiedy w ich otoczeniu temperatura spada poniżej zera, stają się kruche i przez to narażone na uszkodzenia. Elementy instalacji z PVC dają się łatwo kształtować. Łączy się je złączami kielichowymi z gumową uszczelką (rozłącznymi) albo klejonymi (trwałymi). Warstwa kleju zastępuje uszczelkę. Jeśli zdecydujemy się na instalację kanalizacyjną z tworzyw sztucznych, bardzo ważne jest zamontowanie jej dokładnie według wskazówek producenta.

Rury kanalizacyjne z HDPE

Polietylen - ten stosowany do produkcji­ elementów instalacji kanalizacyjnej jest wysokiej gęstości (HDPE). Oprócz odporności na rozmaite substancje chemiczne, ścieranie oraz uszkodzenia mechaniczne odznacza się dobrą tolerancją zarówno niskiej (do -40°C), jak i wysokiej (do +80°C) temperatury. W niskiej nie traci elastyczności, dzięki czemu zrobione z niego rury nie są podatne na uszkodzenia. Wraz ze wzrostem temperatury spada jego wytrzymałość. HDPE nadaje się na instalacje wewnętrzne oraz układane poza budynkiem. Rury i kształtki łączy się najczęściej przez zgrzewanie doczołowe. To stosunkowo prosty sposób polegający na rozgrzaniu do odpowiedniej temperatury, a następnie zetknięciu ze sobą równo przyciętych końcówek dwóch elementów instalacji. Tam, gdzie nie da się tego zrobić, na przykład w trudno dostępnych miejscach, można użyć elektromuf, czyli pierścieni z zatopionym drutem oporowym. Końcówki dwóch rur, które mają być połączone, wsuwa się w pierścień i podłącza drut do źródła prądu. Ten, przepływając przez drut, rozgrzewa tworzywo i dzięki temu następuje zgrzanie mufy z rurami. Rury kanalizacyjne z HDPE mogą być również łączone złączami kielichowymi z gumową uszczelką. Polietylen jest podatny na tak zwaną korozję naprężeniową, dlatego nie nadaje się do łączenia klejem.

Rury kanalizacyjne żeliwne

Żeliwo kiedyś było podstawowym materiałem na instalacje kanalizacyjne, dzisiaj w budownictwie jednorodzinnym używa się go coraz rzadziej. Można z niego robić instalacje wewnątrz i na zewnątrz budynku. Rury i kształtki żeliwne są używane przeważnie do wykonania przewodów odpływowych, a także - choć w budownictwie jednorodzinnym bardzo rzadko - pionów kanalizacyjnych. Produkowane są rury kielichowe lub z wewnętrzną wykładziną cementową (grubości 3-5 mm) oraz rury łączone na specjalny zatrzask. W rurach żeliwnych nowej generacji zastosowano specjalne powłoki zabezpieczające powierzchnie zewnętrzne i wewnętrzne przed uszkodzeniami mechanicznymi. Rury i kształtki żeliwne są stosowane rzadko. Powód jest prosty - żeliwo jest ciężkie i kruche. Średnice rur wynoszą 5-20 cm, a długości 15-200 cm. Żeliwo nie pali się i jest nietoksyczne. Wytrzymuje bardzo wysoką (do 100°C) temperaturę ścieków i dobrze tłumi odgłosy powstające podczas ich przepływu w rurach. Nowoczesne rury i kształtki żeliwne można łączyć bezkielichowo obejmami ze stali chromowo-niklowej z uszczelkami z tworzywa kauczukowego. Elementy instalacji żeliwnych, podobnie jak kamionkowych i wykonanych z różnych materiałów, uszczelnia się smołowanym sznurem konopnym, kitem asfaltowym lub cementem.

Rury kanalizacyjne kamionkowe

Kamionka stosowana w kanalizacji jest odporna na działanie środków chemicznych. Ma gładką powierzchnię wewnętrzną, przez co także małe opory hydrauliczne. Rury i kształtki kamionkowe obecnie bardzo rzadko stosuje się do budowy przewodów odpływowych zewnętrznych lub wewnętrznych, a także do budowy pionów kanalizacyjnych. Materiał ten nie jest bowiem wytrzymały na uderzenia - łatwo pęka.
Z kamionki produkowane są rury kanalizacyjne kielichowe. W niektórych rurach, na ich obwodzie, w miejscu połączenia wykonane są rowki wewnątrz i na zewnątrz. Połączenie jest wtedy lepiej uszczelnione. Ze względu na stosunkowo krótkie odcinki rur kanalizacyjnych w instalacji z kamionki jest dużo połączeń. Rury mają długość 60-150 cm, średnice 10-50 cm. Najczęściej używane są przewody długości 1 m.

Rury kanalizacyjne betonowe

Elementy z betonu używane są do budowy przewodów odpływowych wewnętrznych i zewnętrznych, pod warunkiem jednak, że grunt i woda gruntowa nie mają właściwości korozyjnych. Rury kanalizacyjne betonowe charakteryzują się znacznymi oporami przepływu. Są mało wytrzymałe na ścieranie i na zgniatanie, ale odporne na zmiany temperatury i środki chemiczne. Rury kanalizacyjne betonowe są ciężkie i krótkie (1 m). Z betonu na ogół nie produkuje się kształtek.

Średnice przewodów kanalizacyjnych

W budownictwie jednorodzinnym najczęściej stosowane są przewody średnicy: 5; 7,5; 10 oraz 15 cm. Średnica taka (według norm podawana w metrach) dla przewodów żeliwnych, kamionkowych i betonowych oznacza średnicę nominalną, a dla przewodów z tworzyw sztucznych średnicę zewnętrzną.

Co warto wiedzieć przed ułożeniem kanalizacji?

Przewodów instalacji kanalizacyjnej nie można prowadzić nad przewodami gazowymi ani elektrycznymi. Montując rury kanalizacyjne z tworzyw sztucznych, powinno uwzględnić się ich wydłużenia liniowe pod wpływem wzrostu temperatury. Gdy rury kanalizacyjne z tworzyw łączy się na kielich z uszczelkami, przyjmuje się, że takie połączenie kompensuje wydłużenie liniowe do 10 mm na 1 m.
Instalację układaną na zewnątrz oraz w pomieszczeniach nieogrzewanych trzeba odpowiednio zabezpieczyć przed przemarzaniem i przegrzewaniem. Temperatura nie powinna być niższa niż 5°C i wyższa niż 45°C.
Nie wolno montować poziomych rur kanalizacyjnych bezpośrednio na twardym, nieelastycznym podłożu, na przykład na betonowej wylewce.

Jeśli instalacja kanalizacyjna ma dobrze działać, pamiętaj aby:

  • rury kanalizacyjne i połączenia były szczelne;
  • materiał instalacji był odporny na korozję;
  • rury kanalizacyjne zostały ułożone zgodnie z zaleceniami producenta;
  • wykonawca instalacji odpowiednio zamocował rury kanalizacyjne do ścian;
  • piony były pionowe, ale poziomy koniecznie ułożone z zachowaniem odpowiednich spadków.
Czy artykuł był przydatny?
Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań.
Podziel się opinią
Grupa ZPR Media sprzeciwia się głoszeniu opinii noszących znamiona mowy nienawiści przepełnionych pogardą czy agresją. Jeśli widzisz komentarz, który jest hejtem, powiadom nas o tym, klikając zgłoś. Więcej w REGULAMINIE