Czy rury miedziane w instalacji c.o. wymagają specjalnego zabezpieczenia?
Rury miedziane są odporne na korozję powodowaną przez działanie zimnej i ciepłej wody oraz nieutleniających kwasów, a także na wpływ promieni UV i zmiany temperatury. Można z nich bez obaw wykonać instalację c.o., ogrzewanie podłogowe, a także instalację c.w.u. Dowiedz się, czy rury miedziane wymagają specjalnego zabezpieczenia.
Autor: Wiktor Greg
Również w instalacjach c.o. z tworzywa fragmenty bezpośrednio przy kotle często robi się z rur miedzianych twardych
Jak prowadzić rury miedziane w instalacji c.o.?
Rury miedziane można prowadzić po wierzchu ścian, pod tynkiem, w posadzce, w bruzdach lub w specjalnych szachtach instalacyjnych. Te układane pod tynkiem należy jednak na całej długości zabezpieczyć otuliną umożliwiającą im poruszanie się i chroniącą ich powierzchnię przed uszkodzeniem na skutek tarcia.
Izolacja rur miedzianych
Rury miedziane, przeznaczone do transportowania gorącej wody powinny być zaizolowane cieplnie. Jeśli się ich nie osłoni, płynąca nimi woda będzie szybko stygła, ponieważ miedź ma wysoki współczynnik przewodności cieplnej (kilkadziesiąt razy większy niż tworzywa sztuczne).
Rury miedziane miękkie i twarde
Rury miedzine miękkie sprzedawane w kręgach o długości do kilkudziesięciu metrów dają się łatwo wyginać, a więc łatwiej zmontować z nich instalację i liczba połączeń jest ograniczona do minimum. Nadają się na przykład na ogrzewanie podłogowe.
Do wykonania długich odcinków prostych oraz fragmentów instalacji w kotłowni warto stosować rury miedziane twarde ze względu na ich dużą sztywność. Rury łączy się przez lutowanie albo za pomocą specjalnych złączek: zaprasowywanych lub zaciskanych.
- Połączenia rur miedzianych z armaturą, urządzeniami lub rurami z innych materiałów są zazwyczaj rozłączne. Najpopparniejsze jest kapilarne połączenie kielichowe z użyciem lutu (miękkiego lub twardego), topnika lub pasty lutowniczej.
- Miedź w kontakcie z innymi metalami przyspiesza ich korozję. Zetknięcie miedzi ze stalą powoduje powstanie ogniwa korozyjnego (problem nie dotyczy stali nierdzewnej) powodującego rozpuszczanie żelaza lub cynku (gdy stal jest ocynkowana), a w konsekwencji uszkodzenie ścianek rur. Z tego powodu metale w miejscu styku powinny być odizolowane elektrycznie, na przykład specjalnymi przekładkami dielektrycznymi lub taśmą teflonową.
