Ściany z ceramiki poryzowanej. Zasady murowania z pustaków ceramicznych
Pustaki ceramiczne pozwalają wznosić solidne, trwałe i ciepłe mury. Aby mieć pewność, że takie będą, warto poznać podstawowe zasady murowania z ceramiki poryzowanej.
Autor: Wienerberger
Z pustaków Porotherm grubości 18,8, 25 i 30 cm można wznosić ściany konstrukcyjne, które będą wymagały ocieplenia, czyli dwu- lub trójwarstwowe. Fot. WIENERBERGER
Oferta wyrobów z ceramiki jest bardzo bogata. Inwestorzy mogą wybierać wśród cegieł pełnych oraz drążonych: dziurawek lub kratówek. Najpopularniejszym materiałem do murowania ścian są obecnie pustaki. Trzeba jednak wiedzieć, że aby uzyskać wymagany parametr cieplny ściany zewnętrznej (czyli współczynnik przenikania ciepła U≤0,25 W/(m²·K)) wymurowanej z ceramiki tradycyjnej, trzeba ułożyć odpowiednią warstwę ocieplenia. Materiałem, który spełnia te wymagania cieplne nawet bez konieczności stosowania termoizolacji, jest ceramika poryzowana.
Jaką zaprawę murarską wybrać do ścian jednowarstwowych?
Do murowania ścian jednowarstwowych z pustaków poryzowanych zaleca się zaprawę ciepłochronną. Jej zastosowanie może poprawić izolacyjność termiczną muru nawet o 15%. Współczynnik przewodzenia ciepła takiej zaprawy jest bowiem zbliżony do współczynnika λ pustaków. Zaprawę nanosi się na mur warstwą o grubości 12 mm. Ważne jest, aby miała ona odpowiednią konsystencję – zbyt płynna będzie ściekać w otwory pustaków, z kolei zbyt gęstą trudno rozprowadzić po ich powierzchni. Jeśli do budowy ścian wybierzesz pustaki o dwustronnie szlifowanych powierzchniach, do ich łączenia najlepiej jest użyć zaprawy klejowej o grubości 1 mm lub zaprawy w postaci piany poliuretanowej.
Jaką zaprawę murarską wybrać do innych ścian?
Zewnętrzne ściany warstwowe i ściany wewnętrzne to przegrody, które wznosi się przy użyciu zwykłej zaprawy murarskiej (cementowo-wapiennej) grubości 8-15 mm. Stosowanie zaprawy ciepłochronnej w tych przypadkach byłoby nieuzasadnione i podnosiłoby jedynie koszt budowy ścian (warstwowe osłania się bowiem termoizolacją, natomiast wewnętrzne nie muszą spełniać tak wysokich wymagań cieplnych).
Murowanie ścian - pierwsza warstwa i narożniki
Murowanie ścian ceramicznych rozpoczyna się od ułożenia warstwy wyrównawczej, którą wykonuje się z tradycyjnej zaprawy murarskiej rozłożonej równomiernie na całej szerokości muru. W przypadku murowania pustaków na fundamencie warstwę wyrównawczą układa się na poziomej izolacji przeciwwilgociowej z papy lub specjalnej folii izolacyjnej. Jako pierwsze muruje się narożniki ścian. Można je wykonać z podstawowych elementów pełnowymiarowych lub elementów uzupełniających: narożnikowych oraz połówkowych. W każdym narożniku dobrze jest ułożyć minimum trzy warstwy pustaków, zanim wypełni się odcinki ścian pomiędzy nimi. Fachowo nazywa się to „wyciąganiem narożników”. Pustaki powinny być układane naprzemiennie. Trzeba też dopilnować, aby ich poszczególne warstwy we wszystkich narożnikach trzymały poziom. Umożliwi to rozciągnięcie między nimi sznurka murarskiego. Po ułożeniu każdej kolejnej warstwy w narożniku należy sprawdzić pion ściany.
Zasady wznoszenia ścian działowych
Zasady budowy ścian nośnych wewnętrznych są podobne jak przy ścianach zewnętrznych. Ściany działowe wznosi się po wymurowaniu ścian zewnętrznych. Od podłoża musi oddzielać je pas papy lub grubej folii izolacyjnej z PCW. W przypadku, gdy budujesz na pianę, przy murowaniu ścian o grubości 11.5 lub 8 cm nanosi się tylko jeden pas zaprawy szerokości 3 cm, umieszczając go w połowie grubości pustaków. Tu także wykonywane są jedynie spoiny poziome. Spoinę pionową robi się tylko w miejscu styku ściany działowej z nośną. Jeżeli ściany działowe nie są budowane jednocześnie z nośnymi, łączy się je z konstrukcyjnymi za pomocą kotew płaskich ze stali nierdzewnej. Kotwy mocuje się w spoinach poziomych, w co drugiej warstwie. Ponieważ pustaki ścian nośnych i działowych mają identyczną wysokość, kotwy zawsze trafią w spoinę poziomą między pustakami.
Murowanie ścian - kolejne warstwy
Po ułożeniu pierwszej warstwy pustaków na ich górną powierzchnię równomiernie, za pomocą kielni murarskiej, nanosi się odpowiednią zaprawę. Aby uniknąć rolowania się zaprawy, pustaki należy wsuwać od góry w wyprofilowania ustawionych już elementów i dopiero potem dociskać do zaprawy. Murując kolejne warstwy ściany, trzeba dopilnować, aby połączenia pionowe w sąsiadujących ze sobą warstwach były przesunięte o co najmniej 0,4 wysokości pustaków (najczęściej około 10 cm). O ile jest to możliwe, zaleca się wykonanie przewiązania poprzez przesunięcie wynoszące pół pustaka w dwóch sąsiadujących warstwach muru. W przypadku ścian wznoszonych z pustaków o niemodularnej długości (czyli różnej od wielokrotności 12,5 cm) konieczne jest stosowanie np. pustaków docinanych, które pozwalają wykonać przewiązanie mniejsze niż 10 cm (nie może być ono jednak mniejsze niż 4 cm). Pustaki docinane należy wmurowywać w miarę możliwości w środkowej części ściany, a nie przy jej krawędziach. W miejscu łączenia dociętych elementów z pełnowymiarowymi trzeba wykonać spoinę pionową.
Autor: Wienerberger
Pustaki poryzowane mają wyprofilowane boki na wpust i wypust, dostawia sie więc jeden element do drugiego bez konieczności wykonywania spoin pionowych. Fot. WIENERBERGER
Zaprawa w piance
Pustaki szlifowane można łączyć również poliuretanową zaprawą w piance. Umożliwia ona wykonywanie prac murarskich w temperaturze do -5°C, a więc także zimą. Zaprawa jest gotowym do użycia produktem, nie trzeba jej rozrabiać, nie wymaga stosowania żadnych narzędzi (dozuje się ją za pomocą pistoletu), dzięki czemu pozwala zaoszczędzić sporo czasu przy wznoszeniu murów. Można ją wykorzystywać do budowy ścian nośnych (w tym także jednowarstwowych) i działowych. Nanosi się ją na pustaki dwoma równoległymi paskami o szerokości około 3 cm każdy, a następnie układa kolejną warstwę pustaków. W przypadku murowania ścian działowych o mniejszych grubościach (np. 8 lub 11,5 cm) nanosi się tylko jeden pasek zaprawy – na środku. Tak wykonany mur będzie spełniał wymogi wytrzymałościowe i co ważne – może być obciążany już po kilku godzinach od zakończenia prac. Zaprawa w piance jest przy tym bardzo wydajna – do budowy średniej wielkości domu jednorodzinnego potrzeba około 50 puszek (dla porównania, do wzniesienia ścian takiego domu przy użyciu tradycyjnej technologii murowania potrzeba około 6 tysięcy litrów gotowej zaprawy).
