Łatwe budowanie. Dlaczego warto znać parametry betonu komórkowego?
Budowanie z betonu komórkowego nie jest trudne. Warto jednak poznać podstawowe parametry betonu komórkowego, gdyż ich znajomość ułatwi nam dobranie odpowiednich elementów do budowy domu. Pomoże również porównać wyroby pochodzące od różnych producentów i dokonać najlepszego wyboru.
Beton komórkowy, zwany też gazobetonem, to jeden z najpopularniejszych materiałów do budowy domu. Powstaje z piasku i wapienia (lub wapna i cementu) oraz wody. W procesie produkcyjnym spulchnia się go, dzięki czemu ma on później bardziej porowatą konsystencję przypominającą nieco pumeks. Sprawia to, że jest dość lekki, a zawarte w jego komórkach powietrze zapewnia wyjątkowo dobrą izolacyjność termiczną.
Beton komórkowy sprzedaje się głównie w postaci bloczków pełnych, mających zazwyczaj specjalne zamki umożliwiające łączenie na pióro i wpust oraz wygodne uchwyty ułatwiające przenoszenie. Ale oprócz bloczków oferowane są wielkie płyty stropowe z betonu komórkowego lub małe pustaki stropowe, a także elementy nadprożowe i wieńcowe.
W Muratorze 9/2011 szukaj dodatku "Dom z betonu komórkowego"
Dlaczego warto poznać parametry betonu komórkowego?
Ponieważ znajomość podstawowych parametrów betonu komórkowego ułatwi nam dobranie odpowiednich elementów do budowy domu, a także pomoże porównać wyroby pochodzące od różnych producentów.
- Gęstość to stosunek masy do objętości, wyrażany w kg/m3. Zgodnie z nową normą gęstości odpowiada klasa: 300, 350, 400, 450, 500, 550, 600, 650, 700, 750, 800, 900 lub 1000 (do budowy domów jednorodzinnych stosuje się beton klasy nie wyższej niż 700). Od gęstości zależą podstawowe cechy betonu komórkowego, a więc jego wytrzymałość na ściskanie i izolacyjność termiczna. Wytrzymałość zwiększa się wraz ze wzrostem gęstości, natomiast izolacyjność przeciwnie. Im beton ma mniejszą gęstość, tym mniejsza jest jego wytrzymałość na ściskanie. Wysoka gęstość oznacza lepsze właściwości akustyczne. Wyroby z betonu wysokiej klasy gęstości są jednak cięższe i trudniejsze do przycinania. Do budowy ścian jednowarstwowych potrzebny będzie beton klasy 350-400. Bloczki wyższych klas znajdą zastosowanie przy wznoszeniu innych ścian nośnych i ścian działowych.
- Beton komórkowy jest najlepszym izolatorem termicznym spośród wszystkich produktów konstrukcyjnych. Współczynnik przewodzenia ciepła (l) betonu komórkowego wynosi od 0,075 W/(m·K) – dla bloczka o klasie gęstości 350 – do 0,25 W/(m·K) – dla bloczka o klasie 700. Jest on więc wyjątkowo korzystny (im niższy, tym lepiej). Można z niego wznosić także nieocieplane ściany jednowarstwowe.
- Beton komórkowy sklasyfikowany jest jako materiał niepalny. Zbudowana z niego ściana działowa o grubości 12 cm ma klasę odporności ogniowej równą dwie godziny. Wartość ta podwaja się przy grubości 18 cm.
- Beton komórkowy potrafi szybko oddawać zgromadzoną w sobie wilgoć. Nie stanowi też bariery dla pary wodnej próbującej przenikać z ogrzewanego wnętrza domu. O tym, jak bardzo paroprzepuszczalne są elementy z betonu komórkowego, informuje współczynnik μ. Zależnie od klasy gęstości betonu wynosi od 5 do 10. Im jego wartość jest mniejsza, tym beton stawia mniejszy opór parze.
- O tym, jak ściany z betonu komórkowego chronią przed dźwiękami, poinformuje nas wskaźnik oceny izolacyjności akustycznej RA1 – dla ścian wewnętrznych – i RA2 – dla ścian zewnętrznych. Wyrażany jest w dB. Im jego wartość jest większa, tym lepiej. Izolacyjność akustyczna wzrasta wraz z grubością muru i gęstością budulca. Najkorzystniejsze pod tym względem są więc grube elementy o klasie gęstości powyżej 600. Przykładowo wskaźnik RA2 ściany grubości 24 cm, zrobionej z bloczków klasy 400, wyniesie około 38 dB. Dla tej o grubości 36 cm, gdyby zbudowano ją z bloczków klasy 700, wskaźnik sięgnąłby 48 dB.
- Im bloczki betonu komórkowego są precyzyjniej wykonane, tym szybciej i dokładniej buduje się z nich ściany jednowarstwowe. Mniej czasu trzeba bowiem stracić na ich szlifowanie. Obecna norma przewiduje trzy kategorie wyrobów: GPLM – przeznaczone do murowania na grube spoiny – oraz TLMA i TLMB – na cienkie spoiny. W zależności od tej kategorii różna jest dopuszczalna tolerancja wymiarowa produktów. Litera A lub B przy oznaczeniu TLM oznacza kategorię wykonania robót na budowie. Kategoria A zakłada, że ściany będą budowane przez wyszkolony zespół z użyciem zaprawy najlepszej jakości. Kategoria B dotyczy pozostałych przypadków. Stąd różnice tolerancji w zależności od jakości murowania.
