Podłoga na gruncie. Jak poprawnie wykonać podkład podłogowy i izolacje

Podłoga parteru w bardzo wielu domach jest w sensie budowlanym podłogą na gruncie. To znaczy, że nie obciąża ona fundamentów, lecz grunt pod pomieszczeniami parteru. Zobacz jak wykonać taką podłogę, jak zrobić na niej izolację oraz podkład podłogowy.

Podłoge na gruncie wykonuje się między ścianami fundamentowymi. Zaczyna się ją budować zaraz po zrobieniu fundamentów. Kiedy ławy i ściany fundamentowe są gotowe i zaizolowane przed wilgocią lub wodą, wykonuje się pierwsze warstwy: układa się podbudowę i betonuje płytę. Drugi etap prac rozpoczyna się dopiero, gdy gotowe są ściany i stropy. Wtedy trzeba ją zabezpieczyć hydroizolacją, ocieplić termicznie, a następnie zrobić podkład podłogowy, na którym będzie można ułożyć posadzkę.

Prace ziemne

Pierwszą czynnością jest zdjęcie z powierzchni gruntu tak zwanego humusu. Musi być usunięty, ponieważ ulega on procesom rozkładu i z biegiem czasu zmniejszy swoją objętość. Gdyby go zostawić, podłoga na gruncie po pewnym czasie mogłaby się obniżyć, zapaść, a nawet pęknąć. Po zdjęciu humusu usuń także grunt rodzimy, jeśli wymaga tego poziom posadowienia płyty. Wokół fundamentów są rozstawione ławy drutowe, na których są oznaczone punkty wytyczające położenie budynku oraz poziom posadzki parteru. Od tej wysokości odmierza się w dół, ile centymetrów potrzeba na zmieszczenie warstw podłogi na gruncie. Ponieważ płyta musi być oparta na mocnej podbudowie, zrób ją z pospółki o grubości 20-30 cm. Jest to mieszanka piasku i żwiru dostępna w każdym składzie kruszyw budowlanych. Jeżeli na działce są dobre warunki gruntowe, jako podsypka może być zastosowany piasek, ale jego warstwa zwykle jest grubsza - 30-40 cm. Podbudowę trzeba wykonywać warstwami o grubości mniej więcej 10-15 cm. Każda z nich musi być starannie ubita zagęszczarkami mechanicznymi. Zanim zaczniesz betonować płytę, w podsypce należy rozprowadzić przewody kanalizacyjne i wodne i dokładnie ją zagęścić.

Wykonywanie płyty betonowej

Stosuje się tu beton klasy C8/10 lub C12/15. Grubość płyty wynosi zwykle 10 cm. Nie może być połączona z konstrukcją domu, dlatego wokół ścian fundamentowych należy ułożyć pasek styropianu o szerokości 1-2 cm albo pianki dylatacyjnej. Płyty betonowej się nie zbroi. Małe lokalne betoniarnie dostarczają mieszankę odpowiedniej jakości prosto na budowę. Lepiej zamówić beton z niewielkim naddatkiem, który można wykorzystać do zabetonowania na przykład podbudowy pod ogrodzenie. Powierzchnia płyty musi być równa i gładka. Beton należy pielęgnować, żeby dobrze związał. Dojrzewanie trwa około miesiąca. Proces ten nie powinien przebiegać zbyt szybko. Najlepiej jest wykonywać płytę, gdy temperatura wynosi około 20^oC i jest średnia wilgotność powietrza. W czasie chłodów beton będzie wolniej wiązał. Jeśli spodziewasz się przymrozków, płytę trzeba okryć słomianymi matami i folią. Najgorsze są jednak upały, bo wtedy z mieszanki zbyt szybko będzie odparowywać woda i beton nie osiągnie odpowiedniej jakości. Wtedy płytę dobrze jest przykryć folią, żeby zatrzymać wilgoć wydostającą się z betonu. Można ją także kilka razy dziennie polewać wodą.

Hydroizolacja podłogi na gruncie

Musi być połączona z izolacją fundamentów. Połączenie to powinno być elastyczne. Najlepiej, gdy poziom hydroizolacji na płycie betonowej wypada na tej samej wysokości co izolacja pozioma układana na ścianach fundamentowych. Ale zdarza się też, że płyta betonowa jest nieco niżej niż wierzch ścian fundamentowych. Wtedy materiał izolacyjny ułożony na płycie trzeba szczelnie połączyć z izolacją pionową na wewnętrznej stronie ściany fundamentowej. Do zaizolowania fundamentów powszechnie stosuje się papy termozgrzewalne. Powinno się je układać w dwóch warstwach. Poszczególne pasy muszą być ułożone z zakładem, dokładnie zgrzane do podłoża i szczelnie połączone ze sobą. Na ścianach fundamentowych układa się izolację poziomą. Musisz pamiętać o wypuszczeniu poza obręb muru zakładu o szerokości co najmniej 10 cm, żeby móc elastycznie połączyć tę warstwę hydroizolacyjną z izolacją na płycie betonowej. Można też zastosować materiały bezspoinowe, na przykład masy bitumiczne bezrozpuszczalnikowe, na przykład modyfikowane polimerami masy bitumiczne KMB. Warstwa izolacji przeciwwilgociowej powinna mieć po wyschnięciu grubość co najmniej 3 mm, przeciwwodnej – 4 mm.

Ocieplenie podłogi na gruncie

Najpopularniejszym rozwiązaniem jest ułożenie styropianu. Należy zastosować styropian o wyższej wytrzymałości na ściskanie, tak zwany twardy. Na opakowaniu jest zwykle oznaczenie wskazujące jego przeznaczenie, na przykład EPS 100 Dach/Podłoga. Liczba oznacza jego wytrzymałość na ściskanie. Może to być styropian o wytrzymałości co najmniej 60-100 kPa, czyli wytrzymujący nacisk 600-1000 kg/m². W garażu, w którym będzie parkował ciężki samochód, można wykorzystać styropian EPS 150. W pomieszczeniach ogrzewanych o temperaturze co najmniej 16^oC współczynnik przenikania ciepła U przez podłoge na gruncie powinien wynosić nie więcej niż 0,3 W/(m^2.K). Żeby uzyskać taki poziom wystarczy zastosować 10 cm styropianu o współczynniku przewodzenia ciepła λ = 0,038 W/(m^.K). W pomieszczeniach chłodniejszych wystarczy, żeby podłoga na gruncie miała współczynnik U ≤ 1,2 W/(m^2.K). Do spełnienia tego wymogu wystarczy ułożyć 2 cm styropianu o λ = 0,038 W/(m.K).

Grubsza warstwa

W praktyce często stosuje się grubsze ocieplenie płyty podłogowej. Przemawia za tym kilka argumentów. Na płycie betonowej układa się instalację rozprowadzającą systemu grzewczego i ciepłej wody użytkowej. Jeśli przewody będą leżały bezpośrednio na zimnym betonie, powstaną straty w systemie przesyłania ciepłej wody. Lepiej jest to zrobić w warstwie termoizolacyjnej. Dlatego warto jest zastosować więcej materiału termoizolacyjnego ułożonego dwuwarstwowo, na przykład 10 + 5 cm. Wtedy rury instalacyjne będą leżały na materiale termoizolacyjnym i będą nim jeszcze dodatkowo otulone po bokach. Często też w podkładzie są rozprowadzone przewody ogrzewania podłogowego, więc korzystne jest dobre odizolowanie go od podłoża.

Podkład podłogowy

Na ocieplonej płycie trzeba jeszcze zrobić warstwę betonu, tak zwany podkład podłogowy. Zanim go wykonasz, musisz osłonić termoizolację folią budowlaną o grubości przynajmniej 0,2 mm. Ochroni ją to przed wodą z mieszanki betonowej. Styropian jest materiałem o pewnej nasiąkliwości i zmoczony traci właściwości termoizolacyjne. Ponadto na jednolitej warstwie folii łatwo jest rozprowadzić mieszankę betonową, a rozgarniający ją robotnicy nie uszkodzą ocieplenia. Podkład robi się z betonu klasy C16/20. Ma grubość co najmniej 4 cm. W garażu płyta ma zwykle grubość 8-10 cm. Podkład musi być zbrojony, żeby nie popękał pod wpływem obciążenia lub ugięcia płyt styropianowych. Zbrojenie może być wykonywane jako tradycyjne z prętów zbrojeniowych o przekroju 8 mm ze stali klasy AIIIN układanych krzyżowo 15 x 15 cm, z gotowych siatek zgrzewanych z prętów o przekroju 4-6 mm i oczku 10 x 10 cm lub z wykorzystaniem stalowego zbrojenia rozproszonego. W ostatnich latach upowszechniła się metoda półsucha, czyli wykonywanie podkładu w miksokrecie. To maszyna, do której wsypuje się w odpowiedniej proporcji piasek i cement oraz wlewa się wodę. Wymieszana masa jest podawana wężami w odpowiednie miejsce w domu, a następnie rozgarniana i wyrównywana. Podkład podłogowy musi być oddzielony od konstrukcji budynku, więc wzdłuż ścian, słupów, kominów układa się wąskie paski styropianu lub piankę dylatacyjną.

Anna Kazimierowicz