Elewacja z desek. Deski kompozytowe elewacyjne zamiast drewnianych
Deski kompozytowe to modne rozwiązanie na elewacje domów. Kompozyty, w których drewno jest tylko jednym ze składników, są alternatywą zarówno dla tradycyjnej desek, jak i okładzin elewacyjnych z PCW. Jakie są rodzaje elewacyjnych desek kompozytowych i jak się je montuje?
Autor: WERZALIT
Deski kompozytowe mogą mieć barwę daleką od koloru naturalnego drewna
Deski kompozytowe
Kompozytami nazywamy materiały składające się z kilku rodzajów surowców trwale ze sobą połączonych. W okładzinach tego typu jednym ze składników są włókna drewniane lub mączka drzewna łączone w zależności od rodzaju kompozytu z tworzywem sztucznym albo cementem. Ponieważ istotną część składu procentowego takich paneli stanowi materiał naturalny, są one ciekawą alternatywą dla tych, którzy nie chcą stosować na elewacji całkowicie sztucznego sidingu z PCW. Ich wygląd, struktura oraz cechy fizyczne będące rezultatem dużej zawartości drewna zadowolą też zwolenników naturalnych materiałów.
Sprawdź też: deski kompozytowe na taras >>>
Elewacyjne deski kompozytowe imitacja drewnianych
Panele elewacyjne z kompozytu skutecznie imitują prawdziwe deski, a pod niektórymi względami użytkowymi są nawet lepsze.
- Desek kompozytowych nie trzeba ich co kilka lat konserwować.
- Są odporne na szkodniki i mniej wrażliwe na korozję biologiczną niż naturalne deski.
- Dzięki dodatkowi tworzywa sztucznego lub cementu elewacyjne deski kompozytowe nie wypaczają się ani nie skręcają tak jak drewno. Są też bardziej wytrzymałe i odporne na uderzenia.
- Nie pojawiają się na nich zadry, a ich powierzchnia jest zazwyczaj bardziej jednolita niż prawdziwych desek.
Sprawdź też: deski elewacyjne rodzaje >>>
Ta ostatnia cecha dla jednych jest zaletą, dla innych wadą. Deski kompozytowe docina się i obrabia, używając powszechnie dostępnych narzędzi do drewna. Najpopularniejsze niby-deski są zrobione z rozdrobnionego drewna połączonego z polimerami. Odrębną grupę stanowią wyroby włóknocementowe.
Rodzaje desek kompozytowych: wytłaczane drewno z plastikiem
Ten rodzaj desek kompozytowych jest zbudowany z włókien drewnianych lub mączki celulozowej oraz polimerów termoplastycznych (polipropylen, polichlorek winylu, polietylen). Zawartość drewna wynosi 40-70%, pozostałą część stanowią tworzywa sztuczne. Materiały te po uplastycznieniu tworzywa sztucznego są mieszane z dodatkami, między innymi z pigmentami nadającymi im kolor, antyutleniaczami oraz uniepalniaczami. Z powstałej masy wytłacza się odpowiednie profile desek.
Sprawdź też: malowanie desek elewacyjnych >>>
Czasami proces technologiczny przebiega inaczej i produkcja jest dwuetapowa. Najpierw wytwarza się granulowany kompozyt, z którego dopiero po jego ponownym uplastycznieniu formuje się końcowy produkt. Do wytwarzania desek z kompozytów drzewno-polimerowych (inaczej desek WPC) często wykorzystuje się granulaty tworzywa sztucznego pochodzące z recyklingu, drewno gorszej jakości z nasadzeń przemysłowych, a także odpady drewniane.
Kształty desek kompozytowych z plastikiem
Z kompozytu drzewno-polimerowego można formować na wytłaczarce różne kształty. Deski mogą być pełne, mieć profil jednościenny lub budowę komorową. Pełne produkuje się z dodatkiem środków spieniających, które obniżają ich wagę. Deski kompozytowe są bardziej elastyczne niż naturalne drewno, niektóre mogą być więc używane na ścianach łukowych (o dużym promieniu łuku). Profile komorowe oraz pełne są często dwustronne. Nadają się więc nie tylko na fasady, ale także na ogrodzenia i wolno stojące przesłony, które widać z obu stron. Kompozyty drzewno-polimerowe są zazwyczaj barwione w masie. Dla uzyskania ciekawszej faktury ich powierzchnia może być szczotkowana lub lekko metaliczna, wyglądająca z daleka jak oksydowane aluminium.
Wytrzymałość desek kompozytowych
Tworzywa sztuczne, które stanowią duży procent ich składu, są nieodporne na promienie UV, dlatego deski pod wpływem warunków atmosferycznych mogą zmieniać barwę. Aby temu zapobiec, w procesie produkcji miesza się je z dodatkami mającymi zmniejszyć ich wrażliwość na odbarwienie. Uszkodzenia i zarysowania, jakie mogą się na nich pojawić podczas użytkowania, trudno jest naprawić. W wyniku działania mrozu może też zmniejszyć się ich wytrzymałość. Pod wpływem wysokiej temperatury deski kompozytowe zwiększają swoją objętość. Ich rozszerzalność zależy od temperatury i wilgoci. Wynosi ona 1-3 mm/m, dlatego podczas montażu należy zachować między elementami szczeliny dylatacyjne zalecane przez producentów.
Elewacyjne deski kompozytowe z żywicą
W tym materiale zawartość drewna dochodzi do 80%. Wióry drzewne są spajane żywicą i w specjalnych formach zagęszczane za pomocą bardzo silnych pras. Deski mają pióra i wpusty oraz gotowe otwory montażowe. Ich powierzchnia może być pokryta okleiną o wzorze do złudzenia przypominającym naturalne drewno, a następnie lakierem odpornym na promieniowanie UV. Okleina ta jest zalana żywicą melaminową i sprasowana z rdzeniem materiału, dlatego wytrzymuje zmienne warunki atmosferyczne. Inna opcja to fabryczne pokrycie desek farbą akrylową. Producenci oferują je w kilkudziesięciu barwach, ale przy większych zamówieniach kolorystyka może być dowolna, zgodna z wybranym odcieniem z próbnika.
Rodzaje desek kompozytpwych: celuloza z cementem
W wyrobach włóknocementowych oferowanych obecnie szkodliwe włókna azbestowe używane w ubiegłym wieku zastąpiono włóknami celulozowymi pozyskiwanymi z drewna (czasami też jutą, sizalem lub włóknami kokosowymi). Pozostałe składniki materiałów włóknocementowych to piasek, cement oraz popiół. Włókna używane do zbrojenia są obecnie bardzo rozdrobnione. Mogą być nawet cieńsze niż ludzki włos. Dzięki temu łączą się z pozostałymi składnikami włóknocementu, tworząc jednolity materiał.
Właściwości kompozytów włóknocementowych
Dodanie ich sprawia, że kompozyt jest bardziej odporny na mikropęknięcia, bardziej wytrzymały na ścieranie, zniszczenie oraz cykle zamrażania i rozmrażania niż sam beton. Ta okładzina jest też całkowicie niepalna. Elementy okładzinowe z włóknocementu mają grubość od kilku do 18 mm. W Polsce są oferowane deski o grubości 10 mm. Elementy mogą się też różnić gęstością materiału. Im jest on gęstszy, czyli cięższy, tym lepiej tłumi dźwięki. Wyroby z włóknocementu są dobrymi izolatorami akustycznymi, są jednak dość ciężkie. 1 m2 elewacji ułożonej z takich desek waży 16,1 kg i jest o kilka kilogramów cięższy od fasady z desek z kompozytu polimerowo-drewnianego, której 1 m2 waży około 10 kg. Deski włóknocementowe mogą być malowane przed montażem lub po jego zakończeniu. Od spodu są hydrofobizowane, co zapobiega wnikaniu w nie wody.
Montaż kompozytowych desek elewacyjnych do rusztu
Deski elewacyjne przykręca się do rusztu, najczęściej drewnianego, który musi być pewnie zamocowany do elementów konstrukcyjnych ściany. Mogą to być słupy, jeśli dom ma konstrukcję szkieletową, lub mur, jeżeli budynek ma ściany murowane. Układ rusztu zależy od planowanego układu desek na elewacji. Łaty rozstawia się co 40-60 cm. Pojedyncza deska musi mieć oba końce podparte na ruszcie, dlatego słupek rusztu powinien się zawsze znaleźć przy narożniku domu oraz na krańcu otworu okiennego lub drzwiowego. Należy tak rozmieścić wkręty, aby nie wypadały bezpośrednio pod miejscem mocowania deski. W rejonach nadmorskich oraz w górach używa się więcej wkrętów. Deski nie powinny się nigdzie stykać z izolacją. Odległość między nimi musi wynosić mniej więcej 2 cm. Przez przestrzeń między ociepleniem a spodem desek kompozytowych powinno swobodnie przepływać powietrze. Ocieplenie osłania się wiatroizolacją zapobiegającą wnikaniu chłodnego powietrza w głąb warstwy.
Wideo: zniszczone deski elewacyjne - wymienić czy ratować?
Pogotowie Budowlane Muratora zostało wezwane do 8-letniego domu ze zniszczonymi deskami na elewacji. Ściana szczytowa jest szczerniała i zażywicowana. Czy takie deski można jeszcze zakonserwować? Czy uda się uzyskać ładny efekt? Zobacz remont elewacji: wideo.
