Drzwi przesuwne naścienne i chowane w kasecie. Jak montować drzwi przesuwne?
Drzwi przesuwne to dobre rozwiązanie zarówno do małych pomieszczeń, gdzie liczy się każdy centymetr, jak i do dużych, w których otwarte drzwi utrudniałyby aranżację wnętrza. Co warto wiedzieć, zanim zdecydujemy się na takie rozwiązanie?
Autor: Marcin Grabowiecki, projekt: Katarzyna Kapuścińska-Surówka
Szerokie drzwi dwuskrzydłowe z tafli szkła niemal całkowicie chowają się w systemowych kasetach osłoniętych płytami g-k
Spis treści
- Jakie drzwi przesuwne?
- Drzwi przesuwane na ścianę
- Drzwi przesuwane ukryte
- Drzwi przesuwne chowane w ścianę
- Sposób wykończenia ościeży
- Okucia do drzwi przesuwnych
- Skrzydła drzwi przesuwnych
Jakie drzwi przesuwne?
Skrzydło drzwi przesuwnych porusza się po szynie jezdnej (prowadnicy), korzystając z umieszczonych w niej wózków z rolkami (kółkami) jezdnymi. Prowadnica znajduje się zazwyczaj na górze otworu drzwiowego. Wózki jezdne (najczęściej dwa), wyposażone w dwie lub cztery rolki, mocuje się zwykle do górnej części skrzydła. Czasami rolki jezdne umieszcza się na dole skrzydła, wówczas poruszają się po szynie wpuszczonej w posadzkę lub zamocowanej do niej, jednak jest to rozwiązanie mniej popularne, ponieważ zakłóca ciągłość posadzki. Na końcach szyny powinny być ograniczniki uniemożliwiające wypadnięcie skrzydła.
Drzwi przesuwne mogą być pojedyncze albo podwójne, a nawet z większą liczbą skrzydeł. Podwójne rozsuwane na bok można montować na jednej szynie jezdnej. Po zamknięciu takich drzwi oba skrzydła tworzą jedną płaszczyznę. Jeśli mają się otwierać na jedną stronę lub elementów przesuwnych ma być więcej, trzeba zaplanować większą liczbę szyn albo zamontować specjalny skomplikowany mechanizm, dzięki któremu skrzydło odciąga się po łuku od korpusu i przesuwa równolegle do drugiego. Każde z nich zaparkuje na swoim miejscu.
Jeżeli skrzydła poruszają się na całej szerokości otworu po kilku szynach, po zamknięciu nie utworzą jednej płaszczyzny. Gdy zastosujemy mechanizm odciągający skrzydła, to z zamkniętych elementów powstanie gładka ściana. Drzwi przesuwne nie mogą nadmiernie się bujać. Zapobiegają temu prowadniki umieszczane najczęściej w podłodze. Jeśli drzwi są drewniane, ich płyta może mieć na dole wyfrezowaną szczelinę. Najczęściej umieszcza się tam prowadnik lub mniejsze rolki prowadzące, które jeżdżą po niewielkiej szynie pomocniczej przytwierdzonej do sufitu.
Drzwi przesuwane na ścianę
W drzwiach przesuwnych naściennych skrzydło po otwarciu nadal jest widoczne. Szyna jezdna w tej konstrukcji jest umieszczona na ścianie lub podwieszona do sufitu poza światłem otworu drzwiowego. Najlepiej zamocować ją za pomocą specjalnych uchwytów ułatwiających jej wypoziomowanie, ponieważ ściana albo sufit bywają czasami nierówne. Mechanizm jezdny jest najczęściej zakrywany maskownicą.
Są też systemy, w których nie stosuje się maskownicy, a sam mechanizm jest na tyle ładny, że stanowi detal wnętrzarski. W niektórych rozwiązaniach elementy jezdne mogą być zasłonięte przez skrzydło. Od jego wewnętrznej strony jest wówczas wyfrezowana szczelina, w której ukrywa się mechanizm do przesuwania po szynie.
Drzwi przesuwane ukryte
Taki sposób na schowanie drzwi jest stosowany polega na obudowaniu szczeliny na drzwi dostawioną do muru ścianką osłonową. Wykonuje się ją z profili g-k (najczęściej dosyć cienkich, o szerokości 50 mm) i wykańcza od zewnątrz płytami. Można też w podobny sposób obudować gotową kasetę dostawioną do muru. Taka obudowa ma niestety pewne mankamenty. Przegroda robi się grubsza, i to najczęściej aż do sufitu oraz na całej szerokości, bo nie ma sensu pozostawiać uskoków. Wymiar pomieszczenia zmniejsza się o grubość szczeliny, w której zamyka się szynę jezdną, oraz dostawionej ścianki, czyli mniej więcej o 10-12 cm. W przypadku awarii elementów jezdnych zamkniętych w kieszeni obudowanej profilami ściankę trzeba zdemontować. Jeżeli zastosujemy gotową kasetę z wyjmowaną prowadnicą, można ją konserwować bez konieczności demontażu ściany.
Autor: Andrzej Szandomirski
Drzwi przesuwne naścienne z prowadnicą zamontowaną do ściany, osłoniętą listwą maskującą, są stosowane najczęściej
Drzwi przesuwne chowane w ścianę
Po odsunięciu na bok znikają w przygotowanej na nie szczelinie, dzięki czemu można lepiej wykorzystać powierzchnię ściany. Taką szczelinę należy jednak wcześniej przygotować.
Szczelina ukryta w grubości w grubości ściany. To najlepszy sposób na eleganckie schowanie przesuwającego się skrzydła. W tym celu trzeba przygotować odpowiednio szeroki otwór. Musi on mieć szerokość dwukrotnie większą niż drzwi. Jego wysokość powinna uwzględniać rozmiar skrzydła oraz szyny jezdnej. Jeśli wykorzystujemy gotowe skrzydła, wysokość drzwi wynosi 205 cm, do tego należy dodać 5-8 cm na szynę jezdną. Jeżeli mieszkanie jest w stanie surowym, trzeba jeszcze uwzględnić grubość warstw podłogowych. Zazwyczaj jest to 4-5 cm podkładu oraz 1-2 cm na warstwę posadzki z klejem. W szerokim otworze można podwiesić szynę jezdną, a następnie część, na którą będziemy odsuwać skrzydło, obudować płytami gipsowo-kartonowymi na metalowym szkielecie. Można też umieścić w nim specjalną kasetę.
Gotowa kaseta do drzwi przesuwnych. Jest to konstrukcja z profili aluminiowych lub ocynkowanej stali tworząca kieszeń na chowające się skrzydło. Są już w niej szyna jezdna, specjalne wąsy zapobiegające gromadzeniu się kurzu w zakamarkach oraz prowadnik dolny. Wielkość kaset jest dopasowana do typowych skrzydeł drzwiowych. Są dostępne różne modele: pojedyncze do skrzydeł o szerokościach 60, 70, 80, 90 i 100 cm, przystosowane do drzwi podwójnych, rozsuwanych na dwie albo na jedną stronę. Są też modele sufitowe – wyższe (o wysokości do 3 m) oraz łukowe. Można też zamówić kasety o niestandardowej wielkości.
Kasety montuje się zarówno w ścianach szkieletowych (pasują do profili C75 i U75), jak i murowanych. Te do ścian z g-k są dostarczane na budowę w częściach. Skręca się je i przymocowuje do słupków oraz rygli szkieletu ściany. Wykańcza się je płytami g-k. Te przeznaczone do ścian murowanych są masywniejsze. Dostarcza się je na budowę w całości, a następnie kotwi ich boki do ściany. Ponieważ na pewnym fragmencie zastępują kawałek murowanej ściany, muszą być sztywne i wytrzymałe. Kieszeń jest otoczona blachą i wykończona siatką, aby dało się ją otynkować.
Dowiedz się też:
Szynę przytwierdza się do ściany, wzdłuż której przesuwają się drzwi, ścian bocznych lub sufitu. Musi być stabilnie osadzona, dlatego nie powinno się jej wieszać na okładzinie z płyt gipsowo-kartonowych ani innych lekkich materiałach. Jeśli chcemy ją zamontować do ściany szkieletowej, miejsce, gdzie zamierzamy ją przytwierdzić, trzeba wzmocnić odpowiednim profilem.
Gdy zależy nam na pełnym otwarciu i zlikwidowaniu podziału pomieszczenia, można zamocować szynę jezdną do stropu. Ma ona zazwyczaj niewielkie wymiary (mniej więcej 5 x 5 cm). Czasami zostawia się ją widoczną lub zasłania maskownicą. Można ją też obudować sufitem podwieszanym. Trzeba przy tym zachować odpowiednią kolejność prac montażowych. Najpierw obudowuje się płytami sufit po jednej stronie szczeliny, następnie przytwierdza prowadnicę, zawiesza i poziomuje skrzydła, a dopiero potem obudowuje płytami drugą część sufitu.
Taka kolejność umożliwia dostęp do śrub przy prowadnicy. W niektórych systemach drzwi przesuwnych (stosowanych tam, gdzie w sufitach umieszcza się instalacje) prowadnice mają profil T przystosowany do oparcia płyt sufitu. Ponieważ sufity są tam mocno obniżone, prowadnice również odsuwa się od stropu. Ułatwia to kontrolę mechanizmów jezdnych i umożliwia zmniejszenie skrzydła. W stabilnym przytwierdzeniu odsuniętej prowadnicy pomocne są sztywne stalowe profile dystansowe lub drewniane belki. Dolne szyny podłogowe najlepiej mocować do warstw posadzkowych w taki sposób, aby nie wystawały ponad powierzchnię. W niektórych systemach listwy przykleja się do posadzki.
Sposób wykończenia ościeży
Są dwa rodzaje kaset – bezościeżnicowe (z ościeżnicą niewidoczną) oraz ościeżnicowe. Te drugie wykańcza się listwami maskującymi, które tworzą wokół drzwi opaskę imitującą ościeżnicę. W systemie bezościeżnicowym płyta gipsowo-kartonowa dochodzi do krawędzi kasety. Jej brzegi wykańcza się szpachlą gipsową, a następnie maluje na kolor ściany lub ochrania czoło kasety listewkami aluminiowymi (takimi jak krawędź skrzydła).
Okucia do drzwi przesuwnych
Są produkowane przez wytwórców okuć budowlanych oraz meblowych. Szyny, po których poruszają się wózki jezdne, mogą być stalowe lub ze stopów aluminium. Wózki są wyposażone w kółka. Ich rodzaj dobiera się do ciężaru skrzydła. Do drzwi wewnętrznych o wadze do 80-100 kg stosuje się najczęściej wózki z rolkami w osłonkach z tworzywa sztucznego. Zapewniają one cichą pracę. Wózki mogą być łożyskowane – mają wtedy większą nośność i łatwiej się je przesuwa. W przypadku drzwi szklanych wózki łączy się ze skrzydłami okuciami do szkła. W zależności od projektu i wybranego systemu mogą to być zaciski albo okucia punktowe wymagające obróbki szkła. W skrzydłach szklanych o wadze do 120-140 kg najczęściej wykorzystuje się dwa mocowania, w cięższych może ich być więcej. Drzwi przesuwne zazwyczaj otwiera się za pomocą uchwytów palcowych wpuszczanych w skrzydło lub mocowanych na jego krawędzi. Jeżeli zastosujemy uchwyt w skrzydle, drzwi nie powinny się całkowicie chować w ścianie, aby był do niego dostęp. Skrzydło drzwi przesuwnych można wyposażyć w zamek, zarówno typu łazienkowego, jak i inny.
Skrzydła drzwi przesuwnych
Można je zrobić z dowolnego odpowiednio sztywnego materiału, na przykład płyty MDF, wiórowej lub ze szkła. Na skrzydła wybiera się najczęściej płyty o grubości 18-40 mm. Mogą też mieć konstrukcję ramową z dowolnym wypełnieniem i wykończeniem. Jeśli są szklane, muszą być bezpieczne i odporne na rozbicie, dlatego robi się je ze szkła bezpiecznego laminowanego lub hartowanego o grubości najczęściej 8, 10 lub 12 mm. Można też wybrać gotowe skrzydła. Na drzwi przesuwne nadają się te o konstrukcji bezprzylgowej, bez otworów na zawiasy i tradycyjne klamki oraz bez nacięć z boku skrzydła na języczek zamka. Są dostęp - ne w specjalistycznych sklepach oraz supermarketach budowlanych.
