5 etapów prac remontowych przy ocieplaniu domu drewnianego metodą lekką suchą

Ocieplenie starego drewnianego domu np. domu z bali czy budynku szkieletowego metodą lekką suchą można wykonać samodzielnie. Płyty z wełnę mineralnej mocuje się w dwóch warstwach do ściany domu, zakrywa się je folią wiatroizolacyjną i wykańcza materiałem elewacyjnym montowanym na ruszcie. Nowa elewacja domu może być zrobiona z okładziny drewnianej lub drewnopochodnej, płyt elewacyjnych, sidingu czy blachy. Dowiedz się, jak poprawnie ocieplić dom z drewna metodą lekką suchą. Polecamy poradnik remontowy.

Ocieplenie domu drewnianego metodą lekką suchą nie jest trudne i dlatego można je przeprowadzić we własnym zakresie. Elewację można później wykończyć okładzinami drewnianymi, okładzinami drewnopodobnymi, płytami elewacyjnymi, sidingiem, blachą, czyli materiałami, które mocuje się do rusztu.

Do ocieplania budynku metodą lekką suchą zazwyczaj nie są potrzebne obliczenia statyczne dotyczące liczby i rozstawu mocowań potrzebnych do utrzymania ocieplenia wraz z wykończeniem elewacji, a także wyliczenia liczby i rozmieszczenia mocowań płyt wełny, tak jak to trzeba zrobić przy metodzie lekkiej mokrej.

Ocieplenie elewacji metodą lekką suchą: zasady wykonania i kolejność prac

Przed przystąpieniem do prac związanych z ocieplaniem elewacji metodą lekką suchą warto zapoznać się z prawidłowymi zasadami wykonania tego wykończenia i stosowanymi w tej metodzie materiałami.

1. Impregnacja starej elewacji z drewna

Przed montażem termoizolacji elewację drewnianą należy pokryć bazowym impregnatem do drewna. W przypadku stwierdzenia zagrzybienia drewnianej elewacji najpierw trzeba przeprowadzić leczenie i ewentualną wymianę najbardziej zainfekowanych i zniszczonych elementów na nowe. Tak samo należy postępować z częściami ściany domu zaatakowanymi przez szkodniki techniczne drewna. Pozostawienie niezniszczonej grzybni oraz szkodników drewna może doprowadzić do zniszczenia w całości zdrowego drewna znajdującego się w ocieplanej ścianie domu, a także do przeniesienia zarażenia na inne elementy drewniane w domu, na przykład więźbę dachową, ściany wewnętrzne itd.

2. Układanie termoizolacji na ścianach

Do termoizolacji ścian najlepiej użyć wełny mineralnej półtwardej w płytach. Jeśli elewacja ma być wykończona tynkiem, powinno się zastosować wełnę, którą poleca producent danego systemu – najlepiej skonsultować to z doradcą technicznym. Wełnę należy układać w dwóch warstwach, w następujący sposób:

• listwy podtrzymujące pierwszą warstwę ocieplenia muszą być zamocowane poziomo do elewacji. Dzięki temu nie będą blokowały ruchów drewna w elewacji i nie doprowadzą do zawieszania się jej elementów podczas zmiany wymiarów wynikających z kurczenia się oraz pęcznienia drewna zależnie od zmian wilgotności. Taki układ listew zapewnia też lepsze izolowanie miejsc wokół stolarki otworowej. Rozstaw listew powinien być taki, aby płyty wełny wchodziły pomiędzy nie ciasno, a one same powinny być zabezpieczone impregnatem do drewna;
• pierwsza warstwa ocieplenia, grubości 5 cm, powinna być ułożona bezpośrednio na elewacji drewnianej. Dla uzyskania lepszego efektu ochrony przed wilgocią wskazane jest zastosowanie w tej warstwie wełny mineralnej z welonem szklanym. Wełnę układamy tak, aby welon znalazł się od strony elewacji drewnianej i się z nią stykał. Pierwsza warstwa ocieplenia pełni zarazem funkcję wentylacyjną, umożliwiając powietrzu dostęp do drewna i zapewniając mu odpowiedni przepływ, a zarazem odprowadzenie nadmiaru wilgoci pojawiającej się na styku ocieplenie – drewno;
• foliowanie – tak wykonaną pierwszą warstwę ocieplenia zakrywamy szczelnie folią paroizolacyjną;
• druga warstwa ocieplenia z płyt półtwardej wełny mineralnej grubości na przykład 10 cm; przytwierdzamy ją pomiędzy pionowymi listwami zamocowanymi do listew pierwszej warstwy. Mocowanie musi być przesuwne po to, by nie blokować ruchu w górę i w dół warstw poniżej, a listwy rozstawione tak, by między nie ciasno wchodziły płyty wełniane. Muszą one przykrywać połączenia płyt wełny z pierwszej warstwy ocieplenia i utrzymujący ją ruszt drewniany.

W trakcie wykonywania drugiej warstwy ocieplenia wokół otworów okiennych przygotować trzeba ramę z listew dystansowych, która posłuży do ewentualnego zamocowania stolarki otworowej przesuniętej do granicy nowego ocieplenia. Może także zostać użyta do montażu elementów wykończenia elewacji i uszczelnienia z odprowadzeniem wody w miejscu połączenia stolarki z nowym ociepleniem domu. Elementy rusztu powinny być zabezpieczone impregnatem do drewna.

3. Wiatroizolacja

Drugą warstwę ocieplenia szczelnie zakrywamy polietylenową folią wiatroizolacyjną o wysokiej paroprzepuszczalności, ewentualnie woskowanym papierem lub papą z jednostronną powłoką bitumiczną.

4. Wykończenie

Gdy elewacja domu drewnianego ma być wykończona szalówką drewnianą lub płaskimi płytami okładzinowymi itp., do przymocowania elementów osłonowych wykonujemy kolejny ruszt dystansowy grubości 2-3 cm. Dzięki temu okładzina nie będzie przylegać do izolacji i powstanie szczelina wentylacyjna. Wzdłuż dolnej i górnej krawędzi okładziny elewacyjnej konieczne jest zawsze pozostawienie szczeliny lub otworów, aby przepływające powietrze ułatwiało osuszanie izolacji i był możliwy odpływ wody przedostającej się przez nieszczelności w elewacji. Rozstaw listew musi być dopasowany do rodzaju okładziny. Jeśli elewacja ma być zrobiona z poziomo ułożonej szalówki lub pionowych desek na zakład, stosowanych najczęściej w domach drewnianych, łaty mocuje się co 50-60 cm. Wybierając elementy wykończeniowe, pod którymi znajdują się naturalne kanały powietrzne, na przykład siding, nie trzeba układać dodatkowego rusztu. Gdy elewacja ma być wykończona tynkiem, nie montujemy wiatroizolacji. Bezpośrednio na wełnę mineralną i listwy dystansowe nanosi się kolejne warstwy wykończenia systemu BSO.

5. Stolarka

Zaleca się zdemontowanie stolarki przed wykonaniem ocieplenia i ponowne zamontowanie w trakcie ocieplania przy zewnętrznej płaszczyźnie ściany (trzeba przesunąć ją do linii ocieplenia). Unika się w ten sposób powstawania mostków termicznych w okolicach ościeży. Jeśli nie można zdemontować stolarki, bo istnieje ryzyko jej uszkodzenia, należy ocieplić ościeża oraz wykonać izolację przeciwwodną z odprowadzeniem wody z boków i pod oknami.