Suchy stropodach. Odwodnienie dachu płaskiego
Nie sposób wyobrazić sobie nowoczesnej architektury bez dachów płaskich. System odwodnienia musi być zaprojektowany i zrealizowany perfekcyjnie. Najczęściej stropodachy wyposaża się we wpusty dachowe, kierujące wodę do rur spustowych.
Dachy płaskie mają kąt nachylenia połaci do 5° (około 10%). Minimalne nachylenie wynosi 3%. Duże wahania temperatury między dniem a nocą, znaczne opady deszczu i śniegu wymagają bardzo przemyślanych rozwiązań. Odwodnienie dachów płaskich to jeden z newralgicznych punktów. Jakiekolwiek uchybienia spowodują poważne zawilgocenie, a przy długotrwałym działaniu niekorzystnych czynników atmosferycznych – zagrzybienie domu. Niebezpieczne jest zwłaszcza zaleganie opadów na dachu płaskim. Dlatego generalną zasadą jest jak najszybsze odprowadzenie wody z powierzchni dachu poza budynek. Na dachach płaskich można wykorzystać dwa rodzaje systemów odwodnienia: grawitacyjny lub podciśnieniowy. Podczas projektowania odwodnienia, niezależnie od zastosowanego systemu, warto się kierować następującymi zasadami:
- spadki poszczególnych połaci powinny mieć podobne nachylenie, w miarę jak największe;
- droga spływu wody powinna być możliwie krótka i równa na całej powierzchni dachu;
- przekrój rur spustowych należy dobierać zależnie od zastosowanego systemu i proporcjonalnie do wielkości odwadnianej powierzchni.
Odwodnienie dachu płaskiego - system grawitacyjny
Stosuje się go od lat nie tylko w przypadku dachów płaskich. Polega na grawitacyjnym odprowadzeniu wody z połaci za pośrednictwem rynien lub też wpustów dachowych oraz rur spustowych. Jest to najtańsze i najprostsze do wykonania rozwiązanie. Podczas projektowania nie wymaga skomplikowanych obliczeń. Przyjmuje się duży współczynnik bezpieczeństwa, dlatego przewody odprowadzające wodę mają duże przekroje. Według normy PN-B-01707:1992 Instalacje kanalizacyjne – Wymagania w projektowaniu stopień wypełnienia przewodów odprowadzających wodę opadową w obrębie budynku powinien wynosić maksymalnie 0,7 (h/d = 0,7, gdzie h to wysokość rury, a d to jej średnica). Zatem nawet przy największych deszczach równych maksymalnej wartości obliczeniowej rury odprowadzające wodę nie będą wypełnione.
WIDEO: Stropodach - warstwa spadkowa na dachu płaskim
Budowa systemu grawitacyjnego
Rynny umieszcza się przy najniżej położonych krawędziach dachu, na przykład na wystającym gzymsie, bezpośrednio na połaci dachowej lub na ścianie. Krawędzie połaci bez orynnowania są ograniczone attyką, która zapobiega zaciekaniu opadów na ścianę i pod pokrycie. Bardzo ważne jest dokładne wykonanie obróbki blacharskiej attyki. Niekiedy ze względu na kształt bryły budynku dach jest w całości ograniczony attyką. W tej sytuacji na dachu muszą być ukształtowane odpowiednie wgłębienia – kanały lub koryta – które zapewnią zbieranie wody z połaci. Wykańcza się je na przykład rynnami z PCW lub wyprofilowanymi blachami. Tą drogą woda jest kierowana do rur spustowych na zewnątrz przez przepusty w ścianie attykowej lub do rur spustowych wewnątrz budynku.
Lokalizacja rur spustowych
Rury spustowe zamocowane na elewacji możesz schować w warstwie termoizolacyjnej domu. Gdy nie chcesz mieć rur spustowych na elewacji, możesz też wykorzystać wpusty dachowe, przez które woda spłynie do pionowych rur spustowych umieszczonych wewnątrz domu. Te odprowadzą ją do rury zbiorczej położonej poniżej podłogi najniższej kondygnacji i dalej do kanalizacji lub studni chłonnej. Bezpieczniejsze w użytkowaniu są zewnętrzne rury spustowe. Dzięki temu unika się zawilgocenia wnętrza budynku w razie nieszczelności.
Sprawdź też:
- co zrobić żeby nie zalegał śnieg na dachu płaskim >>>
Rury na zewnątrz są wygodniejsze w eksploatacji, bo łatwo z nich usuwać zanieczyszczenia. Można też zauważyć i naprawić ewentualną nieszczelność. Rury spustowe wbudowane w ścianę zewnętrzną w przypadku awarii spowodują większe zawilgocenia niż te poprowadzone po licu ściany. Zwykle dostęp do rury zabudowanej jest ograniczony. Dlatego nie jest łatwo zauważyć rozszczelnienie, zwłaszcza w początkowej fazie. Dobrym rozwiązaniem jest podgrzewanie kanałów, przepustów przez attykę i wpustów. Dzięki temu zalegający śnieg oraz lód rozpuszczą się i nie zablokują przepływu.
System podciśnieniowy
W domach jednorodzinnych stosuje się go rzadko. Producenci zalecają, żeby powierzchnia do odwodnienia była większa od 70 m2. Odprowadzenie wody następuje dzięki podciśnieniu, które wytwarza się w przewodach, gdy te są wypełnione wodą. Ten system jest bardzo efektywny przy stosunkowo niedużych przekrojach przewodów. To rozwiązanie droższe i bardziej skomplikowane pod względem wykonawczym. W tym systemie spadki połaci kierowane są do specjalnych wpustów, które odprowadzają wodę do rur spustowych. Żeby powstał efekt podciśnienia, we wpustach znajduje się przegroda, która uniemożliwia zasysanie powietrza. Wykorzystanie podciśnienia pozwala na stosowanie poziomych odcinków rur spustowych, co ułatwia rozmieszczenie ich w przestrzeni pod stropem.
Wpusty dachowe
Dobiera się je do systemu odprowadzania wody, rodzaju pokrycia dachu (papa lub membrana EPDM) i konstrukcji dachu, a ich rozmiar – do w ielkości dachu. Są w pusty z kołnierzami bitumicznymi do pokryć z papy i metalowymi do pokryć z membrany. Do montowania w korytach stalowych wykorzystuje się wpusty także z kołnierzem metalowym.
Sprawdź też:
Zależnie od sposobu wykończenia dachu dobiera się kosz osłonowy, który będzie inny na dachu tradycyjnym, a inny na zielonym. Te ostatnie mają specjalny kosz zatrzymujący liście, gałęzie i inne zanieczyszczenia oraz wysoką osłonę na górze wyrównującą poziom w pustu z powierzchnią warstwy uprawowej. Na wierzchu wpustu przeznaczonego na taras jest płaska kratka, która będzie zlicowana z powierzchnią okładziny. Można po niej chodzić.
Rozmieszczenie wpustów dachowych
W systemie grawitacyjnym wpusty mogą być umieszczone przy krawędziach dachu. W systemie podciśnieniowym wpust powinien się znajdować w odległości co najmniej 50 cm od krawędzi dachu. Na odcinku między nim i okapem czy attyką należy wykonać kontrspadek w kierunku wpustu. Na każdym dachu konieczne jest zaprojektowanie minimum dwóch wpustów, aby w razie awarii jednego drugi nadal odprowadzał wodę. Dodatkowo zgodnie z wytycznymi obowiązujących norm konieczne są przelewy awaryjne. Realnym zagrożeniem jest zamarzanie wlotu wpustów. W związku z tym stosuje się wpusty z podgrzewanym korpusem (tak zwane ciepłe) lub zwykłe wpusty (tak zwane zimne) wyposaża się w elementy podgrzewające. Nawet gdy cały dach będzie zasypany śniegiem, wpust pozostanie drożny (utworzy się wokół niego wolna przestrzeń), co umożliwi odprowadzenie wody z roztapiającego się miejscowo śniegu.
Autor: Piotr Mastalerz
Rozwiązaniem typowym i najpopularniejszym jest uformowanie na dachu spadku kierującego wodę do przepustu w attyce i dalej do rury spustowe
