Montaż folii wstępnego krycia. Jak nie popełnić błędu przy montażu FWK?

Montaż folii wstępnego krycia należy wykonać zgodnie ze sztuką dekarską. Wybór nieodpowiedniej folii dachowej, niedokładność montażu może mieć fatalne skutki dla izolacji poddasza i konstrukcji dachu. W trakcie montażu FWK należy zadbać o każdy szczegół. 

Montaż folii wstępnego krycia - 7 ważnych szczegółów

1. Montaż folii wstępnego krycia zaczyna się się od okapu. W nowo budowanych domach kolejne pasy folii mocuje się zazwyczaj prostopadle do krokwi dachu, oznakowaną powierzchnią ku górze. Podczas remontu dachu, gdy stare pokrycie jest demontowane etapami, folię można rozwijać równolegle do krokwi. 

2. Folię wstępnego krycia przybija się bezpośrednio do krokwi, nie napinając jej zbytnio, żeby nie rozerwała się w miejscach mocowania. Od góry dociska się ją kontrłatami.

3. Przy montażu folii dachowej należy pamiętać o zakładach. Zakłady między kolejnymi pasmami folii powinny mieć przynajmniej 15 cm na dachach o nachyleniu powyżej 20º, a 20 cm przy nachyleniu mniejszym. Wszystkie zakłady muszą być szczelnie sklejone. Jeśli na krawędziach arkuszy nie ma pasków klejących, połączenia trzeba zakleić taśmą. Wzdłuż koszy, które są zawsze bardziej narażone na przeciekanie, zakłady arkuszy z sąsiednich połaci powinny mieć nie mniej niż 25 cm.

4. Zaleca się też, aby przed montażem folii wstępnego krycia na połaciach zamocować najpierw wzdłuż całego kosza dodatkowy pas folii. Wzmocnienia wymagają też kalenice i grzbiety dachowe. Osłania się je podwójną warstwą folii, wywijając arkusze po 15-20 cm na przeciwległą połać i sklejając połączenia.

5. W miejscach styku dachu ze ścianą membranę wywija się 5 cm ponad powierzchnię pokrycia i skleja z murem dwustronną taśmą butylową, a następnie osłania połączenie obróbką blacharską. Na kominy folię wywija się wyżej, na 10-15 cm, a dodatkowo podkleja nacięcia folii w narożach komina.

6. Nad kominem trzeba utworzyć z folii rynienkę odprowadzającą wodę. W tym celu odpowiednio wywinięty arkusz wsuwa się pod leżący wyżej pas folii. Taką rynienkę odprowadzającą skropliny wykonuje się też nad przejściami instalacyjnymi lub antenami, a na samym przejściu folię nacina się krzyżowo i przykleja do rury albo przewodu.

7. W strefie okapu folię można zamocować pod rynną, przyklejając ją do podrynnowego pasa blachy okapowej. Można też wpuścić ją do rynny. Trzeba wówczas dociąć folię tak, żeby nie była wystawiona na działanie promieni słonecznych.

Montaż folii wstępnego krycia - najpierw sprawdź paramety!

• Paroprzepuszczalność folii wstępnego krycia. Ponieważ folia styka się bezpośrednio z ociepleniem, jej paroprzepuszczalność nie może być mniejsza niż 1300 g/m²/24 h (współczynnik oporu dyfuzyjnego S_d = 0,004-0,200 m).
• Odporność na promieniowanie UV. Właściwość ta decyduje tak naprawdę o trwałości folii dachowej. Najtrwalsze folie mogą po ułożeniu pozostawać bez pokrycia dachowego przez rok, ale standardowo jest to wymagane po dwóch-sześciu miesiącach. Najwyższą wytrzymałość na temperaturę mają folie metalizowane – do +110°C. Pozostałe folie zachowują swe parametry zazwyczaj do +80°C.
• Wytrzymałość na rozerwanie. Wynosi od 150 do 505 N/5 cm wzdłuż włókien i 100-710 N/5 cm w poprzek, a na rozdarcie na gwoździu 45-397 N/20 cm wzdłuż i 50-375 N/20 cm w poprzek włókien. Ma na to wpływ gramatura folii – od 60 do 550 g/m². Im jest większa, tym materiał jest mocniejszy.
• Wodoszczelność. Parametr ten wynosi 1200-5500 mm.

Wstępne krycie na sztywnym poszyciu - jaką folię zastosować?

Zazwyczaj na sztywnym poszyciu kładzie się papę, która pełni funkcję izolacji przeciwwilgociowej. Można jednak zastąpić ją folią wstępnego krycia - wysokoparoprzepuszczalną, która również jest dobrym zabezpieczeniem przed wodą. Taka folia powinna być wykonana z polietylenu, w technologii FSPE. Pomimo jednowarstwowej budowy jest gruba, wytrzymała i odporna na rozerwanie, a jednocześnie cechuje się wysokim stopniem przepuszczalności pary wodnej. Na deskowaniu nie powinno się montować folii wstępnego krycia niskoparoprzepuszczalnych ani wysokoparoprzepuszczalnych o budowie warstwowej, z mikroperforacją. Mają one tendencję do odrywania się od podłoża, co skutkuje wytwarzaniem podciśnienia i zasysaniem wody z zewnątrz, pod warstwę folii. Poszycie jest wówczas nieszczelne.

Niekiedy warto stosować FWK o specjalnym przeznaczeniu. Niektóre mają specjalnie wzmacnianą powłokę po spodniej stronie, wówczas nie grozi im przetarcie na szorstkiej powierzchni deskowania. Membrany samowulkanizujące, zawierające polimery i kauczuk, są nie tylko wytrzymałe, ale też bardzo szczelne, bo ich środkowa warstwa potrafi samoistnie zasklepiać się wokół łączników, uszczelniając otwory. Takie folie dobrze sprawdzają się pod pokryciami bitumicznymi.

Z kolei pod płaskie blachy układane na rąbek stojący powinno się kłaść membrany odwadniające. Tylko takie są w stanie odprowadzić wilgoć gromadzącą się pod arkuszami wskutek zmian temperatury. Zawdzięczają to elastycznemu oplotowi z tworzywa polipropylenowego, który zapewnia bezpieczny odstęp między membraną a blachą. Sprawny system odwadniający przedłuża żywotność płaskiego pokrycia, które w kontakcie ze skroplinami mogłoby ulec przyspieszonej korozji.

Pod pokryciami układanymi na łatach skropliny mogą odparować w przestrzeni między poszyciem a pokryciem. Płaskie arkusze blachy są jednak mocowane bezpośrednio do podłoża i funkcję odwadniającą musi przejąć znajdująca się między nimi folia. Trzeba pamiętać, że te folie także będą narażone na niszczące działanie słońca pod czas układania (także w pochmurne dni) i po ułożeniu pokrycia w niewykończonej strefie okapu oraz ewentualnych otworach okiennych. Dlatego najbezpieczniej jest układać pokrycie najszybciej jak to możliwe.