Jak zaplanować domowe miejsca wypoczynku?
Współczesność narzuca nam surowe reguły gry. Coraz trudniej jest więc dzielić po równo dobę między pracę, konsumpcję i sen. Czy budowane w pocie czoła domy mają być tylko sypialniami pracoholików?
Miejsca relaksu i czynnego wypoczynku uchodzą za pewien luksus. Warto jednak zwiększyć budowlany budżet i przynajmniej odpowiednio przygotować niektóre pomieszczenia pod funkcje rekreacyjne, a wyposażyć można je później. To głównie od zasobności naszych portfeli zależy, jaką formę rekreacji i wypoczynku wybierzemy. Nie każdego będzie stać na profesjonalną kręgielnię, grotę solną czy kort do squasha. Poznajmy więc kilka najpopularniejszych pomysłów na domowe miejsca rekreacji.
Kino w domu
Kino domowe to jedno z miejsc, w których domownicy najchętniej spędzają wolny czas. Niewiele różni się od pokoju wypoczynkowego. Nie musi mieć okien. Można je urządzić nawet w piwnicy.
Najkorzystniejszym miejscem do sytuowania salki kina domowego są jednak poddasza. Skośne połacie dachu gwarantują bowiem lepsze rozchodzenie się fal dźwiękowych niż ściany proste. Trzeba tylko zorganizować wygodne meble oraz podłączyć sieć teleinformatyczną – no i oczywiście kupić zestaw kina domowego. Ważna tu będzie dobra izolacja akustyczna, która sprawi, że głośne dźwięki nie będą przeszkadzały domownikom przebywającym w innych miejscach budynku.
Jeśli więc kino zorganizujemy na poddaszu, trzeba zaizolować przede wszystkim podłogę. Wyciszenie zdołają zapewnić płyty z twardej wełny mineralnej lub elastycznego styropianu grubości nie mniejszej niż 3 cm. Układa się je na stropie betonowym. Na izolacji rozpościera się folię budowlaną i robi podkład podłogowy, na przykład z masy cementowo-wapiennej lub anhydrytowej. Ważne, żeby podkład ten był oddylatowany od ścian. Wystarczy w tym celu, przed rozpoczęciem jego układania, rozmieścić wzdłuż ścian paski taśmy piankowej lub cienkiego styropianu.
Gdy strop ma konstrukcję drewnianą, a pod spodem wykonano sufit podwieszany, zazwyczaj jest już ułożona izolacja akustyczna – między belkami stropowymi lub między profilami utrzymującymi płyty g-k tworzące sufit. Ściany, podłogę i sufit najlepiej wykończyć na czarno lub grafitowo. Jeśli w pomieszczeniu są okna, wyposażmy je w rolety wewnętrzne umożliwiające całkowite zaciemnienie.
Autor: Marcin Czechowicz
Domowa salka kinowa powinna mieć rzut prostokątny. Łatwiej niż w pokojach na planie kwadratu będzie wówczas zapewnić odpowiednią odległość widzów od ekranu – optymalna powinna wynosić 2-2,5-krotność długości jego podstawy. Szerokość pomieszczenia powinna stanowić 1,5-krotność wysokości, długość zaś 2,5-krotność
Sauna – relaks w upale
Saunę można zbudować od podstaw samemu lub kupić gotową, wymagającą jedynie zainstalowania w odpowiednim miejscu. Cena będzie zależała od jej wielkości. Do wyboru mamy saunę suchą (szwedzką) – w której temperatura dochodzi do 90-110°C, a wilgotność osiąga 10%; mokrą (fińską) – w której panuje temperatura 80-90°C i wysoka wilgotność powietrza dochodząca do 35%; parowo-ziołową (tylarium) – gdzie temperatura wynosi 45-65°C, za to wilgotność osiąga aż 40-65%.
Kabina sauny powinna być usytuowana w pobliżu salonu kąpielowego lub łazienki z prysznicem. Może być zlokalizowana w dowolnym miejscu pomieszczenia, ale najlepiej, żeby dwie lub trzy ze ścianek nie były niczym zabudowane. Dobrze bowiem, gdy powietrze swobodnie je opływa. W miejscach, gdzie ściana sauny styka się ze ścianą budynku, musi być pozostawiona przynajmniej 3-centymetrowa szczelina.
Dobrej jakości kabiny saunowe są wykonane z wysokogatunkowego drewna. Gdy budowę sauny chcemy zlecić stolarzowi lub podjąć się tego zadania samodzielnie, wybierzmy odpowiedniej jakości surowiec. Najlepszy jest świerk skandynawski, jodła kanadyjska, cedr, osika, lipa, olcha lub topola. Drewno musi być pozbawione żywicy i sęków. Od zewnątrz ścianki sauny można wykończyć dowolnie. Najlepiej sprawdza się okładzina z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych zamocowana do stalowego rusztu nośnego. Ściany i sufit sauny muszą być zaizolowane termicznie, aby wytwarzane wewnątrz ciepło nie uciekało żadną drogą. Ocieplenie wykonujmy z wełny mineralnej grubości 5-10 cm. W saunach mokrych i parowo-ziołowych między ściankami sauny a ociepleniem trzeba pozostawić szczelinę wentylacyjną. Ocieplenie musi być też szczelnie osłonięte od strony kabiny folią paroizolacyjną. Podłogi w saunach najkorzystniej zrobić z terakoty. Warto też zainstalować w posadzce odpływ z syfonem, który będzie odprowadzał skroploną wodę do kanalizacji.
Sercem sauny jest piec. Jego moc musi być wystarczająco duża, aby zdołał szybko ogrzać powietrze do odpowiedniej temperatury. Przyjmuje się, że na 1 m3 sauny potrzeba 1 kW mocy grzewczej. Pamiętajmy przy tym, że elektryczne piece o mocy ponad 5 kW wymagają zasilania trójfazowego. Alternatywą dla pieca są lampy generujące fale podczerwone. Przy zastosowaniu lamp zamiast pieca trudno jednak mówić o saunie z prawdziwego zdarzenia. Jest to raczej tak zwane termium.
Sauna musi być też podłączona do systemu wentylacji, najlepiej mechanicznego (nawiewno-wywiewnego). Otwór wlotowy powinien mieć powierzchnię około 100 cm2. Dobrze, aby znalazł się ponad piecem. Po przeciwnej stronie lub w suficie trzeba zrobić otwór wylotowy.
