Sufity podwieszane. Montaż sufitu samonośnego

Często, chcąc zrobić sufit podwieszany nie zależy nam na znacznym obniżeniu wysokości pomieszczenia. Warto wówczas wykonać sufit samonośny z płyt g-k. Zobacz, jak wygląda montaż sufitu o takiej konstrukcji. 

Zobacz galerię 2 zdjęcia

Autor: KNAUF

Sufity samonośne są o wiele prostsze w budowie niż podwieszane i bez trudu można je wykonać samodzielnie, pamiętając o przestrzeganiu zaleceń producenta systemu

Jak wygląda sufit podwieszany - samonośny

Zwykły sufit podwieszany to okładzina z płyt gipsowo-kartonowych przykręcona do profili rusztu nośnego. Ruszt utrzymuje się głównie na specjalnych wieszakach, które są podczepione do stropu. Sufit samonośny, zwany też bezwieszakowym lub przęsłowym, ma nieco odmienną konstrukcję. Jego profile CW na niczym nie wiszą. Podobnie jak w sufitach podwieszanych są natomiast włożone w przykręcone do ścian profile UW i przymocowane do nich wkrętami bądź nitami.

Zalety sufitów samonośnych

Płyty g-k mogą się znaleźć zaledwie 6 cm poniżej stropu, dzięki czemu za bardzo nie obniżysz pomieszczenia. Podobną wysokość podwieszenia zapewniają tylko wieszaki typu ES (jednoczęściowe wieszaki o dwóch płaskich, perforowanych ramionach, które można odginać). Uzyskanie jej jest natomiast niemożliwe w przypadku zwykłych sufitów podwieszanych, bo długość samego wieszaka noniuszowego lub wieszaka z drutem (wieszaki dwuelementowe) wynosi 11-15 cm. Konstrukcja samonośna jest też wskazana wszędzie tam, gdzie sufit z jakichś powodów nie nadaje się do podwieszania czegokolwiek, bo jest zniszczony, ma zbyt małą nośność lub podwieszanie byłoby utrudnione (na przykład strop gęstożebrowy z wypełnieniem z pustaków styropianowych). Ta metoda sprawdza się również w sytuacji, gdy pod sufitem pełno jest różnych elementów utrudniających prawidłowe rozmieszczenie wieszaków (instalacja rekuperatora albo klimatyzacyjna).

Wady sufitów samonośnych

Zwykły sufit podwieszany okaże się lepszy, jeżeli masz do wykończenia duże pomieszczenie. Co prawda konstrukcję samonośną można zbudować tak, żeby uzyskać rozpiętość sufitu do 7 m, ale takie rozwiązanie jest droższe niż zwykły system podwieszany. Zwykły sufit wybierz wtedy, gdy chcesz zrobić sufit między lekkimi ścianami szkieletowymi (lub o małej nośności). Taka konstrukcja przekazuje bowiem cały ciężar na ściany. Z wieszaków nie rezygnuj również wtedy, gdy chcesz podwiesić do sufitu ciężkie elementy, na przykład duże żyrandole. Standardowa konstrukcja dzięki gęsto rozmieszczonym wieszakom sprawi, że obciążenie będzie równomiernie rozdzielone – częściowo na strop, częściowo na ściany. Dopuszczalna rozpiętość sufitu samonośnego zmniejsza się znacznie, gdy zachodzi potrzeba ułożenia między jego profilami izolacji akustycznej z wełny mineralnej. Profile mocuje się wtedy parami, żeby wełna miała dobre oparcie. Jeżeli użyje się wełny grubości 4 cm, dopuszczalna rozpiętość jest 25-35 cm mniejsza niż przy zastosowaniu profili tej samej wysokości, ale mocowanych pojedynczo.

Montaż sufitu samonośnego

1. Zaczyna się od przykręcenia do ścian profili obwodowych UW, które będą stanowiły oparcie dla profili nośnych CW lub UAR. Muszą to być profile ze stali o grubości nie mniejszej niż 0,6 mm.
2. Linię, wzdłuż której będą mocowane, najłatwiej wytyczyć, korzystając z poziomnicy laserowej rzucającej wiązkę świetlną na 3-4 ściany jednocześnie.
3. Wzdłuż linii nawierć otwory (parami – jeden nad drugim, ich rozstaw zależy od wysokości profilu). Pary otworów nie mogą wypaść rzadziej niż co 30 cm.
4. Wlóż w nie plastikowe kołki i przykręć profile. Jeśli mocujesz profile do ścian szkieletowych, nie rób otworów. Od razu mocuj je wkrętami samonawiercającymi rozmieszczonymi nie rzadziej niż co 62 cm.
5. Profile nośne trzeba przed montażem dociąć. Powinny być o 2 cm krótsze niż odległość między przeciwległymi profilami UW. Wkłada się je następnie w te profile, pilnując, by rozstaw między nimi wynosił nie więcej niż 50 cm, i od góry przykręca lub łączy nitami.
6. Gdy ruszt nośny jest gotowy, przychodzi czas na montaż okładziny z płyt g-k. Płyty mocuj do profili nośnych blachowkrętami fosfatyzowanymi. Rozmieszczaj je co 34 cm.
7. W sufitach samonośnych płyty przykręca się nie tylko do profili nośnych, ale także do profili UW. Używa się do tego takich samych wkrętów. Ich rozstaw jest identyczny.
8. Pamiętaj, że każda krótsza krawędź płyty powinna mieć oparcie na profilu. Ponadto nie wolno zapomnieć, że płyty w sąsiednich rzędach rozmieszcza się mijankowo, aby poprzeczne krawędzie były przesunięte względem siebie o mniej więcej 40 cm.
9. Na koniec w standardowy sposób wykańcza się spoiny między płytami i robi tak zwane połączenie ślizgowe na obrzeżach okładziny. Ciężar tak wykonanego sufitu wynosi co najmniej 10-17 kg/m².

Montaż sufitu w wąskim pomieszczeniu

Jeśli pomieszczenie ma długość lub szerokość nie większą niż 2,5 m, a zazwyczaj tak jest, zamiast sufitu podwieszanego możesz zrobić najtańszą i najprostszą wersję sufitu samonośnego z profili o wysokości 5 cm. Unikniesz wiercenia w suficie, żeby przykręcić wieszaki. Zwróć też uwagę na to, że takie pomieszczenia, zwłaszcza w budynkach wielorodzinnych, nie są zazwyczaj zbyt wysokie. Jeżeli zastosujesz zwykły sufit podwieszany na wieszakach noniuszowych lub mocowanych obrotowo (wieszaki na drucie) – pułap obniży się o 12-30 cm. To sporo, jeśli chcesz tylko zasłonić brzydki stary sufit lub zamocować nad głową diody LED bądź lampki halogenowe. Minimalne podwieszenie konstrukcji samonośnej, czyli odległość od sufitu do spodu okładziny z płyt, to 6 cm. Żeby zainstalować oświetlenie punktowe halogenowe, konieczne jest co najmniej 10 cm.

Sufit w dużym pomieszczeniu

Co poradzić, gdy krótsza odległość między ścianami jest duża – ma ponad 3 lub nawet 7 m? Oczywiście można wybrać sufit podwieszany, ale samonośny też się tu nieźle sprawdzi. Trzeba jednak wiedzieć, że jego konstrukcja musi być wtedy solidniejsza, a co za tym idzie – także droższa. Przykładowo gdy w salonie odległość między ścianami wynosi 4,5 m, można zastosować sufit podwieszany, pod warunkiem że użyjesz profili CW wysokości 15 cm mocowanych pojedynczo lub profili CW wysokości 12,5 cm mocowanych parami. Gdy rozpiętość między ścianami wynosi powyżej 5,7 m, należy sięgnąć po profile UAR, aby zastąpić nimi profile CW. Trzeba będzie kupić profile UAR wysokości 7,5 cm i mocować je parami – przęsłowo, w standardowym rozstawie do 50 cm. Maksymalna rozpiętość sufitu samonośnego to 7,73 m. Pozwala ją uzyskać konstrukcja z profili UAR wysokości 10 cm mocowanych parami.

Radosław Murat