Jak wykonać wylewkę podłogową na stropie?
Podłoga ułożona na stropie międzykondygnacyjnym ma między innymi sprzyjać izolacyjności akustycznej. To samo dotyczy posadzki układanej na wylewce podłogowej. Zobacz, jak wykonuje się podkład podłogowy w postaci wylewki betonowej lub anhydrytowej, a jak powstaje tak zwany suchy jastrych.
Podłoga zbudowana na stropie powinna być cicha, żebyśmy nie słyszeli odgłosów tego, co się dzieje na piętrze. Oto główne zasady jej wykonania.
Nawet najładniejsza posadzka na piętrze nie będzie nas cieszyć, jeśli mieszkańcy parteru będą słyszeli kroki osoby po niej stąpającej. Zwykle podział na kondygnacje pokrywa się z podziałem na strefy funkcjonalne. Na poddaszu lub piętrze lokuje się najczęściej sypialnie i pokoje dzieci. W każdym domu trzeba zadbać o prawidłową konstrukcję oraz izolację akustyczną podłogi. Jedną z podstawowych metod osiągnięcia tego stanu jest układanie na stropach materiałów pochłaniających dźwięki i budowa podłogi pływającej.
Na jakim stropie wykonać wylewkę?
Im konstrukcja jest sztywniejsza, tym słabiej przenosi drgania od chodzenia, przesuwania sprzętów domowych, uderzenia przedmiotu. Największą sztywność mają stropy monolityczne, najmniejszą – drewniane. Również sam beton ma dużą zdolność pochłaniania dźwięków powietrznych.
Najpopularniejsze stropy gęstożebrowe są bardzo grube. Konstrukcja złożona z pustaków ułożonych na belkach stropowych ma co najmniej 21 cm wysokości, a musi być przykryta kilkucentymetrową warstwą nadbetonu. Gotowy strop może mieć więc 24-34 cm grubości. W stropie gęstożebrowym betonu jest niewiele. Wnętrza pustaków się nie wypełnia. Układa się tylko 3-4-centymetrową warstwę nadbetonu oraz niewielką ilość w żebrach powstających po zabetonowaniu przestrzeni między rzędami pustaków. Taka konstrukcja jest dość lekka. Masa stropu gęstożebrowego wynosi 160-340 kg/m2.
Masywnie wyglądający strop jest w środku pusty. Działa jak pudło rezonansowe. Bardzo dobrze przenosi dźwięki uderzeniowe i powietrzne. Zawsze wymaga dodatkowej izolacji akustycznej.Znacznie cieńsze są stropy monolityczne. Przy niedużych obciążeniach i odpowiednim przygotowaniu taki strop może mieć nawet tylko 10-12 cm grubości. W projektach gotowych najczęściej są przewidziane stropy o grubości 16-18 cm. Stropy monolityczne są ciężkie – ważą 220-450 kg/m2.
Przyjmuje się, że monolityczny strop żelbetowy, którego masa wynosi co najmniej 300 kg/m2, spełnia wymagania co do izolacyjności akustycznej od dźwięków powietrznych. Taką wagę osiąga już strop o grubości 14 cm. Jednak dla zachowania komfortu akustycznego, zwłaszcza aby chronić przed dźwiękami uderzeniowymi, w projektach ze stropami monolitycznymi przewiduje się kilka centymetrów izolacji akustycznej.
Strop drewniany też może być cieńszy od gęstożebrowego. Z powodzeniem możemy go zastosować nie tylko w domu szkieletowym lub z bali, ale także w każdej konstrukcji murowanej. Najczęściej buduje się stropy belkowe złożone z elementów konstrukcyjnych – belek o wysokości 20-25 cm. Wadą stropów drewnianych jest łatwe przenoszenie drgań i dźwięków uderzeniowych. Decydując się na taki strop, musimy być przygotowani na konieczność wykonania grubej izolacji akustycznej.
Wybieramy płyty akustyczne do izolacji stropu >>>
Izolacja akustyczna podłogi na stropie
Nie ma przepisów wskazujących dokładnie, jaką izolacyjnością akustyczną powinny się charakteryzować stropy międzykondygnacyjne i podłogi w budynkach jednorodzinnych. Jednak dom powinien być zbudowany tak, żeby zapewnić komfort akustyczny jego mieszkańcom. Za taki uznaje się izolacyjność akustyczną stropów od dźwięków powietrznych równą co najmniej 47 dB.W podłodze na stropie gęstożebrowym trzeba zastosować około 5 cm styropianu elastycznego lub wełny mineralnej akustycznej. Należy pamiętać, żeby płyty były ułożone szczelnie, bo każda pusta przestrzeń będzie sprzyjać pracy akustycznej stropu. Wzdłuż ścian powinno się położyć oddzielny pasek wełny mineralnej albo styropianu grubości 1-2 cm.
W projektach ze stropami monolitycznymi zawsze jest przewidziana cienka warstwa (3-5 cm) styropianu lub wełny mineralnej. Układa się ją podobnie jak na gęstożebrowym. Strop o grubości 14 cm izolowany 5 cm wełny mineralnej ma wskaźnik R’W = 61 dB, a L’n,W = 48 dB. Podłoga na takiej konstrukcji będzie bardzo komfortowa pod względem akustyki.Najtrudniejszy do wyciszenia jest strop drewniany. W konstrukcji między belkami układa się wełnę mineralną. To najpopularniejsze rozwiązanie. Ale można też użyć wełny drzewnej, styropianu, keramzytu, perlitu. Warstwa izolacji akustycznej ma przeciętnie 15 cm grubości. Strop drewniany wyciszony 10 cm wełny mineralnej ma poziom przenoszenia dźwięków obniżony o 42 dB.
Inwestorzy często wybierają strop drewniany niezabudowany od spodu, bo jest on atrakcyjną ozdobą wnętrza parteru. Wtedy warstwę izolacji akustycznej układa się na stropie. Można także podzielić ją na dwie cieńsze części i jedną umieścić wewnątrz stropu (wtedy na suficie parteru widać fragment przekroju belek), a drugą nad nim.Ważne jest także prawidłowe wykonanie detali połączeń między elementami konstrukcji – zawsze z przekładkami akustycznymi z gumy, wełny mineralnej lub filcu.
Warto pamiętać, że belki stropowe nie powinny dotykać bezpośrednio do ścian, lecz być od nich oddzielone przekładką. Bardzo dobry efekt izolacyjności akustycznej osiągniemy, stosując różne materiały izolacyjne, o różnej gęstości, na przykład płyty drewnopochodne przełożone styropianem lub wełną akustyczną w cienkich warstwach. Najwyższy standard akustyczny będzie miał strop drewniany z izolacją akustyczną od dołu i od góry. Między belkami układamy 10-15 cm wełny mineralnej, a na belkach na przykład dwie płyty OSB czy MFP przełożone 2-3 cm wełny mineralnej lub styropianu.
Na poprawę własności akustycznych podłogi wpływa też 4-5-centymetrowa warstwa wylewki betonowej układana na izolacji akustycznej stropów betonowych. W ten sposób można też dociążyć i wygłuszyć strop drewniany. Podobnie działa warstwa suchego jastrychu.
Wylewka podłogowa
Podkład podłogowy może być zrobiony na mokro – w postaci wylewki, ale wtedy po jej wykonaniu musi nastąpić przerwa technologiczna. Jeśli chcemy szybko przystąpić do wykańczania podłogi, można przygotować podkład z płyt budowlanych, tak zwany suchy jastrych.
Najpopularniejszy jest podkład betonowy lub anhydrytowy. Wylewka musi być oddzielona od izolacji akustycznej przekładką technologiczną z folii budowlanej, żeby wełna lub inny materiał izolacyjny nie zwilgotniały i żeby masa nie wpłynęła w szczeliny między płytami izolacji. Po obwodzie pomieszczeń wzdłuż ścian, a także wzdłuż kominów oraz słupów układa się warstwę wełny mineralnej, paski styropianu lub specjalną piankę dylatacyjną.
Minimalna grubość betonu, żeby nie spękał, to co najmniej 4 cm. Jeśli w podłodze mają być poprowadzone przewody ogrzewania podłogowego, wylewka powinna mieć co najmniej 6,5 cm grubości. Uznaje się, że wylewka anhydrytowa jest lepsza do ogrzewania podłogowego, bo ma wyższą przewodność cieplną, ma też większą wytrzymałość mechaniczną, więc jej warstwa może być nieco cieńsza.
Wylewkę betonową najczęściej robi się miksokretem. Ma ona postać półsuchej masy rozprowadzanej ręcznie i wyrównywanej łatami. Solidna ekipa powinna tak wyrównać podkład, żeby można było bezpośrednio na nim układać posadzkę, bez konieczności wykonywania warstwy wyrównawczej na przykład z wylewki samopoziomującej. Wylewka anhydrytowa jest płynna i samorozpływna, więc tworzy gładką i równą powierzchnię.
Podkład z masy betonowej lub anhydrytowej musi wyschnąć i związać. Trwa to około miesiąca w pierwszym przypadku i trzy-cztery tygodnie – w drugim.
W chwili wykańczania podłogi wilgotność podkładu może wynosić najwyżej 2-3%. Jest to szczególnie ważne, gdy układamy parkiet, panele podłogowe lub wykładzinę dywanową. Zbyt dużo wilgoci w podkładzie spowoduje odspojenie się okładziny. Powierzchnia musi być równa i gładka.
Parkieciarz lub osoba układająca wykładzinę podłogową zawsze powinni ją przeszlifować. Minimalne nierówności zostaną zniwelowane tylko podczas układania płytek ceramicznych, ponieważ warstwa kleju ma zwykle kilka milimetrów grubości.
Suchy jastrych można zbudować z płyt drewnopochodnych (OSB, MFP i twardych pilśniowych) lub gipsowo-kartonowych, gipsowo-włóknowych, cementowo-włóknowych. Płyty układa się bezpośrednio na warstwie izolacji akustycznej. Docinamy je i mocujemy tak, że kończą się 1-2 cm przed ścianą. Wiórowe i cementowo-włóknowe są grube, twarde i sztywne. Można je układać w jednej warstwie. Wiele płyt ma wyprofilowane krawędzie do łączenia na zakład. Takie trzeba wsunąć jedna w drugą. Pozostałe zwykle stosuje się jako dwie warstwy sklejane ze sobą lub łączone wkrętami. Płyty układa się tak, żeby spoiny w warstwie górnej były przesunięte co najmniej o 30 cm w bok w stosunku do dolnej. Podkład z płyt robi się bardzo szybko, ponieważ są to elementy o dużych rozmiarach, na przykład 2400 x 120 cm.
Przed układaniem podłogi z desek, paneli lub wykładziny suchy jastrych należy przeszlifować. Styki płyt trzeba wypełnić szpachlówką. Idealne przygotowanie podłoża jest szczególnie istotne podczas układania wykładziny dywanowej. Jej grubość wynosi czasem 2-3 mm. Jeśli nie zniwelujemy nierówności na stykach płyt, te miejsca szybko staną się widoczne na powierzchni podłogi.
