Winorośl japońska - kiedy sadzić winorośl japońską? Jak rozmnożyć pnącze? Jak wygląda winorośl japońska?
Winorośl japońska (Vitis coignetiae) to ozdobne pnącze, które najpiękniej wygląda jesienią, gdy jego duże liście fantastycznie się przebarwiają. Jak uprawiać winorośl japońską w ogrodzie? Jakie miejsce dla niej wybrać, by prezentowała się najpiękniej?
Autor: GettyImages
Tak wygląda winorośl japońska jesienią, gdy jej liście zmieniły kolor
Spis treści
- Jak wygląda winorośl japońska?
- Gdzie sadzić winorośl japońską?
- Kiedy sadzić winorośl japońską?
- Jakie wymagania ma winorośl japońska?
- Czy winorośl japońską trzeba przycinać? Kiedy ciąć?
- Winorośl japońska - rozmnażanie
Winorośl kojarzy nam się zwykle z użytkowym pnączem, rodzącym pyszne winogrona - winoroślą właściwą (Vitis vinifera). Rodzaj Vitis liczy sobie jednak ponad 70 gatunków, wśród których są też gatunki ozdobne, uprawiane głównie ze względu na swoje walory dekoracyjne. Należy do nich min. winorośl japońska (łac. Vitis coignetiae), będąca mało wymagającym i bardzo atrakcyjnym pnączem.
Jak wygląda winorośl japońska?
Największą ozdobą winorośli japońskiej nie są jednak maleńkie, zielonkawe kwiaty ani pojawiające się jesienią drobne, granatowe, kuliste owoce (kwaśne i niesmaczne, dlatego uważa się je za niejadalne), ale duże, niemal okrągłe liście, które jesienią wspaniale się przebarwiają.
Winorośl japońska pochodzi z Azji i w naturze może dorastać do ponad 15 m, jednak w naszym klimacie nie przekracza zwykle 10-12 m wysokości. Rośnie bardzo silnie i w sezonie może wytwarzać przyrosty dochodzące nawet do 2-4 m, więc szybko się zagęszcza i rozrasta. Cechą typową dla gatunku jest rdzawe, delikatne owłosienie młodych pędów i liści.
Przeczytaj też:
Początkowo pędy winorośli japońskiej są elastyczne i miękkie, dlatego bez problemu owijają się wokół podpór, z czasem jednak stają się grubsze i drewnieją, pokrywając się jasnobrązową skórką, która na starszych pędach łuszczy się pasami. Do wspinania się po podporach, pnącze wykorzystuje nie tylko pędy, ale też oryginalne, czerwonawe, mocno rozgałęzione wąsy czepne, które mogą dorastać nawet do około 1 m długości.
Pędy na całej długości pokryte są licznymi, sezonowymi, dużymi (30 cm długości i podobnej szerokości), niemal okrągłymi lub słabo klapowanymi liśćmi (liście zwykle są trzyklapowe), które z wierzchu są ciemnozielone i mocno pokarbowane, natomiast od spodu jaśniejsze i pokryte gęstym, miękkim, rdzawym kutnerem. Jesienią liście winorośli japońskiej wyglądają wyjątkowo efektownie, gdyż przybierają niezwykle intensywne odcienie koloru czerwonego, bordowego i fioletowego, a miejscami nawet żółtego i pomarańczowego, dlatego to właśnie jesienią pnącze jest najbardziej ozdobne.
Gdzie sadzić winorośl japońską?
Jesienne płomienne barwy liści winorośli japońskiej wspaniale kontrastują z jasną ścianą domu lub altany, dlatego właśnie w takich miejscach warto je sadzić. Roślina świetnie prezentuje się także na ceglanych murach, metalowych ogrodzeniach, słupach konstrukcyjnych, stalowych kratownicach, pniach starych drzew, betonowych filarach i ażurowych pergolach, które jednak muszą być mocne i solidne, gdyż ulistnione i częściowo zdrewniałe pędy pnącza są masywne i dość ciężkie. Winorośl japońska bardzo dobrze prezentuje się także na łuku wejściowym nad furtką lub konstrukcji tworzącej w ogrodzie rodzaj tunelu. Pnącze daje latem dużo cienia, dlatego znakomicie sprawdza się też jako osłona kącika wypoczynkowego lub altany.
Kiedy sadzić winorośl japońską?
Pnącze kupione w szkółce i uprawiane w donicach można sadzić zarówno wczesną wiosną, jak i jesienią, choć ze względu na wrażliwość młodych egzemplarzy na niskie temperatury, lepszym terminem będzie wiosna.
Autor: GettyImages
Tak wygląda winorośl japońska jesienią, gdy jej liście zmieniły kolor
Jakie wymagania ma winorośl japońska?
Winorośl japońska, mimo swojego egzotycznego pochodzenia, nie jest jednak gatunkiem trudnym w uprawie.
- Oczekuje przede wszystkim ciepłego, słonecznego lub lekko półcienistego stanowiska oraz umiarkowanie żyznego, próchniczego, przepuszczalnego podłoża o obojętnym lub lekko zasadowym odczynie pH.
- Nie lubi suszy, dlatego podczas przedłużających się okresów bezdeszczowych powinna być podlewana.
- Nie oczekuje natomiast nawożenia, gdyż najładniej przebarwia się jesienią na glebach stosunkowo ubogich w składniki pokarmowe.
- Roślina dobrze znosi też niskie temperatury i z wyjątkiem bardzo młodych egzemplarzy, nie wymaga zimowego okrycia.
Czy winorośl japońską trzeba przycinać? Kiedy ciąć?
Winorośl japońska nie potrzebuje systematycznego przycinania, bo kiedy rośnie swobodnie, przybiera najefektowniejszy pokrój. Cięcie znosi jednak bardzo dobrze, dlatego kiedy nadmiernie się rozrośnie i zacznie zagłuszać inne rośliny lub porastać otwory okienne czy drzwiowe, należy ją przyciąć. Główny zabieg cięcia trzeba jednak przeprowadzić na przedwiośniu (w lutym-marcu), gdyż pnącze wcześnie rozpoczyna wegetację i cięte wiosną intensywnie „płacze”. Cięcie korygujące można natomiast wykonać dodatkowo na początku lata (w sierpniu), skracając zbyt długie pędy rośliny.
Winorośl japońska - rozmnażanie
Winorośl japońską łatwo można rozmnożyć za pomocą odkładów (zwykłych lub powtarzanych) z pędów jednorocznych. Najlepszy termin na wykonanie odkładów to jesień, natomiast ukorzenianie trwa ok. 1 roku. Uzyskane w ten sposób sadzonki, odcina się od rośliny matecznej wiosną i sadzi na wybranym dla nich stanowisku, w dobrze zdrenowanym, przepuszczalnym podłożu (roślina jest tak samo wrażliwa na suszę jak i zalanie).
Trzeba jednak pamiętać, że młode sadzonki potrzebują sporo czasu na aklimatyzację w nowym miejscu (nawet 2-3 lata), dlatego w pierwszych latach po posadzeniu będą wymagały zabezpieczenia na zimę (np. okrycia z włókniny).
Oczywiście pnącze można rozmnożyć też za pomocą nasion, gdyż w naszym klimacie roślina związuje kwiaty i wydaje owoce, ale wtedy potomstwo może nie zachować cech odmianowych typowych dla rośliny matecznej.
Autor: Szymon Starnawski / Grupa Murator
Powojniki to jedne z najpopularniejszych pnączy o ozdobnych kwiatach
