Spis treści
- Jak wygląda świerk srebrny?
- Świerk srebrny - co zrobić z drugim przewodnikiem?
- Wymagania uprawowe świerka srebrnego
Jak wygląda świerk srebrny?
Świerk srebrny charakteryzujący się gęstym, zwartym, stożkowatym pokrojem i srebrzystoniebieskim zabarwieniem igieł. W naszym kraju drzewa świerka srebrnego osiągają wysokość 15-20 m i tworzą dość regularne, gęste i stożkowate korony, a ich konary często są ułożone poziomo. Kora na pniu jest cienka, spękana i szarobrązowa.
Z kolei igły są grube, sztywne i zaostrzone na końcach - bardzo kłujące. Osiągają długość do 2-3 cm, w przekroju są czworokątne i mają różne zabarwienie, w zależności od odmiany: szarozielone, niebieskawe do srebrzystej. Drzewo wytwarza ładne, cylindryczne, jasnobrązowe i zwisające szyszki, długości od kilku do nawet kilkunastu centymetrów (średnio około 10 cm).
Przeczytaj też: Te iglaki zachwycają ozdobnymi szyszkami!

Specjalista w zakresie kształtowania terenów zieleni, autor porad oraz artykułów o tematyce ogrodowej. Doświadczenie zdobywał we współpracy z architektami, w szkółce roślin ozdobnych oraz w firmach i centrach ogrodniczych. W pracy zawodowej kieruje się zasadą, że miasto idealne to rozsądne połączenie architektury i zieleni.
Świerk srebrny - co zrobić z drugim przewodnikiem?
Jeśli drugi silny pęd wyrasta z pnia świerka, to najlepiej usunąć go jak najwcześniej. Można to spokojnie zrobić ostrym sekatorem (lub nożycami) bez obawy o zdrowie rośliny. Pozostawienie go spowoduje wyrastanie dwóch konkurencyjnych przewodników. W rezultacie drzewo w przyszłości może zatracić regularny, stożkowaty kształt - będzie zniekształcone.
Odcięty pęd raczej nie nadaje się do ukorzenienia. Ukorzenia się specjalnie sporządzone sadzonki ze szczytowych partii roślin, a przypadku szlachetnych odmian stosuje się głównie rozmnażanie przez szczepienie.
Przeczytaj też: Rozmnażanie drzew i krzewów przez sadzonki zielne i półzdrewniałe. Kiedy i jak pobierać sadzonki, ukorzeniać i sadzić?
Wymagania uprawowe świerka srebrnego
Świerk srebrny to gatunek światłożądny i tylko na stanowiskach słonecznych korony drzew są gęste, a igły ładnie się wybarwiają. W cieniu korony są rzadkie i szybko się ogałacają, a dodatkowo igły matowieją, tracą barwę i opadają. Ze względu na dość głęboki system korzeniowy, dobrze radzi sobie nawet na piaszczystych, słabszych glebach, ale optymalne dla jego rozwoju są żyzne, próchniczne podłoża.
Przeczytaj też: Świerki do ogrodu: jakie gatunki wybrać?

Inne porady tego eksperta