Spis treści
Jak wygląda fotergilla większa?
Fotergilla większa to średniej wielkości, wolno rosnący krzew, osiągający w Polsce po 10–20 latach około 1,5 m wysokości i podobną średnicę (w ojczyźnie dorasta do około 3 m). Ma zmienny, nieregularny, krzaczasty, zwarty pokrój i liczne, wzniesione, wyprostowane, z czasem drewniejące pędy, pokryte gwiazdkowatymi włoskami oraz ustawionymi skrętolegle liśćmi, wyrastającymi na krótkich ogonkach liściowych. Liście są pojedyncze, podobne nieco do liści olchy, dość grube i sztywne, skórzaste, jajowate, 8–15 cm długości, o nierównomiernie ząbkowanych blaszkach liściowych, nagie i błyszczące, zielone na wierzchu, od spodu sinozielone, gwiazdkowato owłosione. Jesienią (zwykle już pod koniec września) przebarwiają się na czerwono lub pomarańczowozłoto i w takim stanie utrzymują się na pędach do późnej jesieni, a na zimę opadają.
W maju, równocześnie z rozwojem liści, ukazują się liczne, białe, obupłciowe, bezpłatkowe kwiaty, ozdobne dzięki długim nitkom pręcików, zebrane na szczytach zeszłorocznych pędów w kłosowate, gęste, puszyste kwiatostany długości około 5 cm. Wydzielają one lekki, miodowy zapach. Po zapyleniu i zapłodnieniu zawiązują się niezbyt widoczne wśród liści, brązowe, owłosione owoce-torebki, które po dojrzeniu (we wrześniu) pękają gwałtownie, wyrzucając czarne, błyszczące nasiona, wielkości około 8 mm.
Redakcja serwisu odpowiada na pytania dotyczące ogrodu i roślin.
Czy fotergilla większa jest odporna na mróz? Czy można posadzić ją obok różaneczników?
Fotergilla większa jest sadzona ze względu na dekoracyjne puszyste kwiatostany, ale warto też pamiętać, że ozdobne są również liście, które jesienią przebarwiają się na żółto, pomarańczowo i czerwono.
Fotergilla większa rzeczywiście dobrze czuje się posadzona w towarzystwie różaneczników, bo lubi podobną jak one glebę – żyzną, próchniczną, przepuszczalną i kwaśną (ale pod tym względem jest bardziej od nich tolerancyjna, bo może rosnąć w podłożu o odczynie zbliżonym do obojętnego). Ziemia powinna być stale lekko wilgotna, ponieważ fotergilla większa jest wrażliwa na suszę. Dobrze rośnie w słońcu i półcieniu, jest odporna na mróz. (eb-g)
i
Jakie wymagania ma fotergilla większa?
Fotergilla większa wymaga gleb żyznych, próchniczych, dostatecznie wilgotnych, ale przepuszczalnych, o odczynie lekko kwaśnym. Nie znosi gleb wapiennych (o odczynie zasadowym), nie toleruje też nawet niewielkiej ilości wapnia w podłożu. Jest wrażliwa na suszę, dlatego w szczególnie suche lata może wymagać dodatkowego nawadniania.
Najlepiej rośnie w miejscach półcienistych, gdzie gleba nie przesycha tak szybko, ale najobficiej kwitnie, a liście najintensywniej przebarwiają się jesienią na stanowiskach słonecznych. W cieniu będzie rosła doskonale, jednak jej kwitnienie może być bardzo słabe a nawet może nie zakwitać w ogóle.
W naszych warunkach klimatycznych fotergilla większa jest całkowicie odporna na mróz. Fotergilla większa doskonale się krzewi, zagęszcza i samodzielnie wytwarza gęste, zwarte korony, dlatego nie wymaga cięcia formującego. Jedynie wczesną wiosną można przeprowadzić cięcie fitosanitarne, usuwając u podstawy pędy przemarznięte, uszkodzone, suche i chore.
Przeczytaj też: Najpiękniejsze krzewy liściaste do Twojego ogrodu - które wybierasz?
Inne porady tego eksperta
