Czym i kiedy ściółkować borówkę amerykańską? Poznaj najlepsze ściółki dla borówki
Ściółkowanie borówki amerykańskiej nie tylko zapewnia krzewom borówki właściwy odczyn pH, próchnicę, wilgotność, ale także chroni przed chwastami. Dlatego borówkę należy ściółkować. Kiedy to zrobić i jaka ściółka jest najlepsza dla borówki?
Spis treści
- Przed ściółkowaniem borówki odpowiednio przygotuj podłoże
- Kiedy ściółkować krzewy borówki?
- Jaką ściółkę stosować w uprawie borówki?
Borówka amerykańska (borówka wysoka) ma wysokie i zarazem specyficzne wymagania uprawowe. W odróżnieniu od większości gatunków roślin owocowych uprawianych w przydomowym sadzie, najlepiej rośnie w kwaśnej glebie. Jest przy tym jest wrażliwa na przesuszenie. Co się z tym wiąże – potrzebuje odpowiednio przygotowanego podłoża, a także właściwie dobranej ściółki. Czym ściółkować krzewy borówki?
Przed ściółkowaniem borówki odpowiednio przygotuj podłoże
Aby ściółkowanie borówki miało sens - ograniczało wyparowywanie wody z podłoża, chroniło przed zimnem i chwastami, a jednocześnie pozwalało utrzymać prawidłowy odczyn - należy wcześniej odpowiednio przygotować stanowisko. Najczęściej wykopuje się dołki, do których sypie się dużo kwaśnego torfu, a następnie umieszcza w nich sadzonki.
W praktyce efektywniejszym rozwiązaniem jest przekopywanie żyznego, torfowego podłoża z ziemią ogrodową, piachem i kompostem przy użyciu glebogryzarki. Niesie to za sobą wyższe koszty (potrzeba więcej worków z torfem), ale w przyszłości łatwiej jest utrzymać właściwy odczyn gleby.
Warto zaopatrzyć się w miernik pH (są łatwo dostępne w sklepach ogrodniczych) i regularnie sprawdzać odczyn gleby. Prawidłowe pH dla borówki amerykańskiej wynosi 3,5-4,0. Dopiero po spełnieniu wymagań gatunku można myśleć o dodatkowej „opiece” w postaci odpowiednio dobranej ściółki.
Autor: GettyImages
Borówka amerykańska jest coraz chetniej sadzona w ogrodach
Kiedy ściółkować krzewy borówki?
Pierwszy zabieg ściółkowania należy wykonać od razu po posadzeniu borówki. Rośliny intensywnie rozwijają system korzeniowy, przystosowują się do nowych warunków i szczególnie negatywnie reagują na niedobór wody.
Jeśli zabieg wykonuje się jesienią można sypać więcej materiału niż w okresie wiosennym. W takim wypadku ściółka okrywająca pełni również funkcję ochronną – ogranicza ryzyko uszkodzenia korzeni przez mróz.
W kolejnych latach warto dosypywać ściółkę, w zależności od potrzeby. Zwykle realna potrzeba zachodzi co 2-3 lata. Materiał z czasem rozkłada się i mineralizuje.
Jaką ściółkę stosować w uprawie borówki?
Najpopularniejszym materiałem ściółkującym w uprawie borówki jest kora sosnowa. Materiał jest łatwo dostępny, względnie tani. Ma wiele zalet. Chroni podłoże przed nadmiernym wysychaniem, zmniejsza problem z zachwaszczeniem, ogranicza szkody mrozowe, a jednocześnie w lekkim stopniu pozwala utrzymać prawidłowy odczyn gleby. Warto pamiętać, że organy drzew i krzewów iglastych, w tym kora, mają kwaśny odczyn i działają lekko zakwaszająco na glebę. Działanie nie jest wyraźne – nie powoduje znaczących zmian w danym sezonie, jednakże ma znaczenie długoterminowe. Oczywiście najważniejsze jest, aby ściółka nie powodowała odkwaszania podłoża.
Do innych materiałów ściółkujących, których można używać w uprawie borówki amerykańskiej należą:
- Trociny jako ściółka – są lekkie, przewiewne, poprawiają warunki wilgotnościowe, termiczne i stymulują rozwój mikroorganizmów glebowych. Rozkładają się szybciej niż kora. Układa się je cienką warstwą (do 8-10 cm). W tym wypadku istotne jest, aby trociny nie były świeże. W szczególności dotyczy to trocin z drzew liściastych, które w takiej formie (bez przekompostowania) zawierają garbniki i inne związki hamujące rozwój roślin. Trociny drzew iglastych zakwaszają podłoże silniej od kory sosnowej. Dlaczego jeszcze unika się stosowania świeżych trocin jako ściółki? Taki materiał jest zasiedlany przez mikroorganizmy, które potrzebują dużych ilości azotu. Skoro niekompostowane trociny nie posiadają go (do kompostowania używa się m.in. nawozów azotowych), organizmy pobierają korzystają z zasobów zgromadzonych w glebie. W skrajnych przypadkach mogą doprowadzić do dużego zubożenia podłoża w główny pierwiastek budulcowy.
- Rozdrobniona słoma jako ściółka – pomaga w utrzymaniu wilgotności i wyższej temperatury gleby, a po rozłożeniu zwiększa produkcję próchnicy w glebie. Wiosną sypie się ją nieco później niż inne materiały, najlepiej na podłoże rozgrzane słońcem.
- Skoszona trawa jako ściółka – może być stosowana jako ściółka dodatkowa, po przeschnięciu. Układa się ją bardzo cienkimi warstwami. Można stosować razem z innymi materiałami. Po rozłożeniu dostarcza glebie składników pokarmowych, w tym azotu.
- Szyszki jako ściółka – można je zbierać i stosować jako pełnoprawną ściółkę. Rozkładają się wolno. To materiał darmowy, ale wymaga trochę pracy. Raczej są polecane na mniejsze uprawy, na większych efektywniejszy jest zakup materiału ściółkującego.
- Częściowo rozłożony kompost jako ściółka – jest produkowany krótko, średnio przez 3-4 miesiące. Stosuje się go zanim uzyska jednolitą strukturę i brunatną barwę. Jednakże warto produkować kompost konkretnie pod ściółkowanie roślin kwasolubnych. Oznacza to, że nie wykorzystuje się do kompostowania resztek organicznych, które podwyższają odczyn nawozu, np. skorupek jaj, nawozów wapniowych, itd.
- Igliwie jako ściółka – igły dobrze sprawdzają się jako ściółka, jednak ogólna dostępność materiału jest słaba. Jeśli jednak mamy możliwości pozyskania większych ilości igliwia, warto z niego skorzystać.
Ściółkowane borówki amerykańskiej to zabieg, który ma wiele zalet, jednakże kluczowy jest wybór odpowiedniego materiału i stosowanie go w rozsądnej ilości. Zbyt gruba lub niewłaściwie przygotowana ściółka może przynieść rezultaty odwrotne od oczekiwanych.
Przeczytaj też: Wszystko, co musisz wiedzieć o jesiennej pielęgnacji borówki amerykańskiej
