Tynki wapienne i gładzie wapienne. Jakie mają zalety. Zasady tynkowania i układania gładzi
Tynki i gładzie wapienne są często wykorzystywane przez osoby, które chcą zbudować dom ekologiczny o doskonałym mikroklimacie. To materiały paroprzepuszczalne, które świetnie regulują poziom wilgotności we wnętrzach.
Tynki i gładzie mineralne wykonane w postaci mieszanki lub pasty o spoiwie wapiennym to materiały naturalne o wysokiej paroprzepuszczalności. Mają niewielkie uziarnienie, więc pozwalają wykonać gładkie ściany, które nadają się do malowania. Żeby uzyskać tak dobre podłoże pod farbę mury należy w pierwszej kolejności otynkować, a później wykończyć gładzią. Dowiedz się, jakie właściwości mają te materiały wykończeniowe oraz jak wygląda układanie tynku wapiennego i gładzi wapiennej
Tynki wapienne
Tynki na bazie wapna są łatwe do nanoszenia. Można je aplikować ręcznie lub maszynowo. Po stwardnieniu tworzą gładką i wytrzymałą warstwę. Wapno o wysokiej alkaliczności sprawia, że ściany nie będą narażone na porastanie pleśniami. Tynki wapienne zapewniają przy tym zdrowy mikroklimat w domu, ponieważ mają zdolność pochłaniania nadmiaru wilgoci z powietrza i stopniowego oddawania go, gdy robi się coraz bardziej sucho. Nie utrzymują wilgoci, więc śmiało można nimi wykańczać ściany i sufity w kuchniach, łazienkach lub pralniach.
Gładzie wapienne
Gładzie wapienne mają znacznie drobniejsze uziarnienie niż tynki, więc pozwalają uzyskać niezwykle gładką powierzchnię. Po naniesieniu i wyrównaniu tworzą warstwę grubości około 2 mm. Łatwo się je nakłada. Gładź wapienna ma jasny kolor, dzięki czemu jest idealnym podłożem pod malowanie.
Zalety tynków i gładzi wapiennych:
- są wytwarzane na bazie naturalnego spoiwa wapiennego,
- mają wysoką zdolność do przepuszczania i akumulacji pary wodnej, dzięki czemu regulują poziom wilgotności w pomieszczeniach,
- ich wysoki współczynnik pH ≥ 12 praktycznie wyklucza ryzyko rozwoju grzybów i pleśni,
- nie ładują się elektrostatycznie oraz nie przyciągają zanieczyszczeń, ułatwiając utrzymanie pomieszczeń w czystości,
- dzięki zdolnościom akumulacyjnym chronią powierzchnie ścian przed przegrzaniem latem.
Przygotowanie materiału
Tynki i gładzie wapienne są sprzedawane jako suche mieszanki w workach albo pasty w wiadrach. Mieszankę na bazie wapna trzeba rozrobić wodą dodaną w ilości zalecanej przez producenta oraz wymieszać mieszadłem wolnoobrotowym. Pasty są gotowe do użycia. Często są to masy szpachlowe, które można wykorzystać również do naprawy ścian i sufitów przed nakładaniem gładzi lub malowaniem.
Przygotowanie podłoża
To niezwykle istotny etap prac, od którego w dużym stopniu zależy efekt końcowy. Najpierw należy więc ocenić stan powierzchni przygotowywanych do tynkowania. Powinno być nośne. Należy je oczyścić z resztek zapraw i starej farby. Wymaga również odkurzenia, a często również zagruntowania. Gruntuje się, jeżeli podłoże chłonie wodę, co łatwo sprawdzić zmaczając je i obserwując czy woda spływa, czy wsiąka. Jeśli podłoże jest w znikomym stopniu chłonne i jego gładkość może rodzic obawy, że nie wykazuje wystarczającej przyczepności, wówczas maluje się je najpierw gruntem szczepnym.
Nanoszenie tynku wapiennego
Wiele tynków wapiennych można nakładać ręcznie bądź przy użyciu agregatu. Metoda maszynowa zapewnia wykonawcom lepszą wydajność prac. Długi proces wiązania wapna pozwala na spokojne tynkowanie, bez pośpiechu i obawy, że zaprawa szybko stwardnieje. Naniesiona warstwa tynku, niezależnie czy metodą ręczną czy maszynową, powinna mieć grubość około 15-20 mm. Tam, gdzie w ścianie łączą się dwa rożne materiały należy w tynk wtopić odpowiednią siatkę zbrojącą. Świeży tynk ściąga się używając łaty typu H, kontrolując jednocześnie pion i kąty. Gdy tynk ma przekroczyć grubość 25 mm nanosi się go w dwóch warstwach, metodą „mokre na mokre”, gdy pierwsza warstwa zwiąże, ale jeszcze nie wyschnie. Ostateczne wygładzenie następuje po zwilżeniu tynku wodą. Używa się do tego celu pacy gąbkowej lub filcowej. Nie wygładza się tak ścian, na których mają być mocowane płytki ceramiczne.
Autor: Baumit
Mówiąc o tynkach i gładziach do wykańczania wnętrz często mamy na myśli produkty gipsowe – znane i sprawdzone. Warto jednak wiedzieć, że oprócz nich oferowane są również zaprawy wapienne
Wykonywanie gładzi wapiennej
Gładź nakłada się nie wcześniej niż 24 godziny po zakończeniu tynkowania, a gdy jest chłodno - nawet po 3-5 dniach. Podłoża nie powinno się przedtem zwilżać. Masa, po rozrobieniu w wiaderku nakładana jest najpierw na sufit, a dopiero później na ściany. Naciąga się ją pacą ze stali nierdzewnej, dokładnie dociskając do podłoża. Można też użyć agregatu tynkarskiego. Warstwa powinna mieć jak najbardziej zbliżoną grubość w każdym miejscu. Gdy gładź stwardnieje nanosi się jeszcze jedną, cienką warstwę z masy o rzadszej konsystencji oraz starannie ją wyrównuje. Wyschnięte gładzie wapienne nie wymagają szlifowania ani wygładzania.
