Oparcie stropu gęstożebrowego na ścianach z betonu komórkowego. Montaż belek stropowych i zbrojenie wieńca
Ściany murowane z betonu komórkowego i stropy gęstożebrowe są bardzo często wybierane przez inwestorów budujących domy jednorodzinne. Jak je połączyć, by rozwiązanie było solidne i trwałe? Jak opierać belki stropowe? Jak wykonać zbrojenie wieńca?
Beton komórkowy jest materiałem o wytrzymałości na ściskanie 1,5-5 MPa. W porównaniu z innymi materiałami murowymi, których wytrzymałość na ściskanie sięga 15-20 MPa, to niewiele, jednak wystarczająco dużo, by budować z niego ściany konstrukcyjne. Trzeba je jednak równomiernie obciążać. Ważne więc, by obciążenia ze stropu były przekazywane z jak najmniejszym mimośrodem, a także by siła docisku była przenoszona na możliwie dużą powierzchnię. Pionowe obciążenia ze stropu są przekazywane na mur za pośrednictwem wieńca stropowego. Każda z belek stropowych musi być w nim zakotwiona tak, żeby jej głębokość oparcia na ścianie była zgodna z zalecaną przez producenta stropu (nie mniej niż 7,5 cm). Zazwyczaj jest podawana minimalna długość oparcia – niezależnie od rozpiętości stropu, obciążenia i rodzaju muru, na którym będzie oparty. Podczas wykonywania stropu trzeba jednak pamiętać, że od jego rozpiętości zależy między innymi podatność na ugięcia. Dłuższe stropy uginają się zazwyczaj bardziej niż te o mniejszej rozpiętości. Większe ugięcie stropu (nawet w zakresie dopuszczalnych ugięć) powoduje, że na podporze ma on większy obrót niż sztywniejszy strop o mniejszym ugięciu. To z kolei ma w pływ na możliwość powstania uszkodzeń podpory – ukruszenia krawędzi muru. Aby do tego nie doszło, niekiedy konieczne jest wykonanie wzmocnień ścian w miejscu oparcia stropów lub odpowiednie ukształtowanie oparcia wieńca.
Sposób I – poduszka żelbetowa
Dawniej, gdy dom murowano z betonu komórkowego i budowano w nim strop gęstożebrowy, ostatnią warstwę muru pod stropem wykonywano z cegły pełnej. Pozwalało to wyrównać poziom muru – bloczki miały dużą tolerancję wymiarów i trzeba je było łączyć tradycyjną zaprawą na grube spoiny, więc trudno było wypoziomować murowaną warstwę. W ten sposób zabezpieczano mur przed wykruszeniem się pod w pływem nacisku uginającej się belki stropowej. Obecnie większość ścian muruje się na cienkie spoiny z bloczków dokładnie trzymających wymiar, dlatego nadmurowywanie ich cegłą straciło sens. Zamiast tego obecnie często stosuje się wzmocnienie w postaci poduszki żelbetowej, na której opiera się belki stropowe. Ma ona zwykle grubość 4-5 cm. Wykonuje się ją na całej szerokości muru w deskowaniu. W poduszce umieszcza się zbrojenie z prętów o niewielkim przekroju (ø 6-8 mm), żeby nie popękała.
Sposób II – wieniec żelbetowy opuszczony
Jest kolejnym rozwiązaniem, które pozwala nie opierać belek stropowych bezpośrednio na ostatniej warstwie muru. Przed układaniem belek stropowych od wewnątrz przybija się do boku ściany deskowanie. Dzięki niemu belki nie opierają się na krawędzi muru, a pod nimi powstaje przestrzeń na ułożenie zbrojenia wieńca – pręty podłużne wieńca znajdują się pod belkami. Po przygotowaniu zbrojenia i rozłożeniu pustaków strop się betonuje. Zamiast tradycyjnego deskowania można wykorzystać kształtki wieńcowe L a lbo kształtki U. Ich ścianki tworzą formę, w której robi się wieniec. Muruje się je na ostatniej warstwie ściany. W nich układa się zbrojenie, a na nich opiera się belki i całość zalewa betonem.
Sposób III – zbrojenie obwodowe
To godne polecenia rozwiązanie polega na usztywnieniu stropu przy podporach. Belki opiera się bezpośrednio na ścianach. Aby ograniczyć obrót stropu, w miejscu podparcia umieszcza się w nim górne zbrojenie obwodowe. Tworzą je odpowiednio wygięte pręty zbrojeniowe ułożone prostopadle do wieńca. Rozmieszcza się je co 20 cm w pasie po obwodzie sięgającym 1/5 rozpiętości stropu. To zbrojenie zapewnia częściowe utwierdzenie stropu na podporze. Dzięki temu ograniczy się jego obrót i ryzyko pękania muru w miejscu oparcia. Strop będzie tak pracował dopiero po osiągnięciu pełnej wytrzymałości betonu i usunięciu podpór montażowych.
Ocieplenie wieńca
Aby wieńce nie tworzyły mostków cieplnych, należy je odpowiednio obudować izolacją termiczną. W przypadku ścian warstwowych ocieplenie układa się na całej zewnętrznej powierzchni ścian, więc wieńca nie trzeba osobno izolować. Najczęściej ma on szerokość równą grubości warstwy konstrukcyjnej ściany (czyli 24 cm) lub jest nieznacznie pocieniony (jeśli został zrobiony w kształtkach wieńcowych). Na tak wykonane połączenie stropów ze ścianami od strony zewnętrznej przykleja się izolację cieplną na całej powierzchni ściany. W ścianach jednowarstwowych wieniec nie zajmuje całej grubości muru. Od strony zewnętrznej jest zaizolowany warstwą termoizolacji i obudowany płytkami z betonu komórkowego. W ten sposób zabezpiecza się w tym miejscu ścianę przed przemarzaniem i uzyskuje się jej jednorodną powierzchnię od zewnątrz.
