Ocieplenie balkonu i tarasu. Zobacz, jak pozbyć się mostków termicznych
Nawet drobne błędy popełnione podczas izolacji cieplnej i wykańczania balkonu i tarasu mogą być przyczyną zawilgocenia oraz przemarzania płyty konstrukcyjnej. Aby pozbyć się mostków termicznych, potrzebny jest dobry projekt, a także staranne wykonawstwo.
Jak skutecznie ocieplić balkon
Większość balkonów to konstrukcje wspornikowe, które są zakotwione w wieńcu i połączone ze stropem. W domach murowanych stanowi je najczęściej żelbetowa płyta, której zbrojenie łączy się ze zbrojeniem stropu. Niestety taka płyta bardzo dobrze przewodzi ciepło, a więc wychładza przylegający do niej strop. Dodatkowe straty ciepła powodują również powierzchnie otaczające okno i drzwi balkonowe – strefa ościeży, nadproży, podokiennika.
Pozostawienie balkonu bez ocieplenia jest błędem, bo prowadzi do niekontrolowanej ucieczki ciepła z domu. W ogrzewanym wnętrzu wyraźnie odczuwa się intensywne wychładzanie strefy przy balkonie. Na zimnych powierzchniach przegród kondensuje para wodna, co sprzyja zawilgoceniu konstrukcji. Jednak wcale nie tak łatwo jest dobrze ocieplić balkon.
Najpopularniejszym sposobem ograniczenia mostka termicznego na styku balkonu ze ścianą jest obłożenie żelbetowej płyty izolacją. Ocieplenie balkonu powinno się układać zarówno na spodniej, jak i na górnej płaszczyźnie balkonu. Wtedy ciepło przedostające się do płyty balkonu przez wieniec stropowy musi przebyć dużo dłuższą drogę, by wydostać się na zewnątrz (w nieocieplonym balkonie ucieka tuż przy wieńcu). Błędem jest układanie ocieplenia tylko po spodniej stronie płyty, bo ciepło, znajdując sobie najkrótszą drogę, wydostanie się przez tę drugą, nieosłoniętą płaszczyznę. Żeby izolacja termiczna nie zamakała, na czołowej płaszczyźnie płyty balkonowej są konieczne obróbki, które zapobiegną podciekaniu wody pod spód balkonu. Gdy się ich nie zrobi, podciekająca woda będzie niszczyć jego konstrukcję. Idealnym rozwiązaniem, które zminimalizuje przenikanie ciepła do płyty żelbetowej i niepotrzebne jej nagrzewanie, jest stosowanie na połączeniu płyty balkonowej ze stropem specjalnego łącznika termicznego.
Ocieplenie tarasu nad pomieszczeniem
Musi być szczelny i zaizolowany termicznie – niezależnie od tego, czy znajduje się nad pomieszczeniem ogrzewanym, czy nie – bo to rodzaj stropodachu. Płaska powierzchnia tarasu jest narażona na przeciekanie. W naszym klimacie wahania temperatury – w dzień ciepło, w nocy mróz – wymuszają konieczność wykonywania izolacji ze szczególną starannością. Zamarzająca woda powiększa bowiem objętość, co może prowadzić do pękania izolacji wodochronnej. Konsekwencją tego jest wnikanie wody w głębsze warstwy tarasu. Dlatego duże znaczenie ma rodzaj materiału użytego do ocieplenia – musi być nienasiąkliwy, twardy i odporny na działanie czynników zewnętrznych. Jeśli izolacja cieplna ulegnie zawilgoceniu, nasiąknie także strop znajdujący się pod nią, a to doprowadzi do przemarzania konstrukcji.
Na izolacji cieplnej nie warto oszczędzać – układanie zbyt cienkiej warstwy ocieplenia i pozostawianie niezaizolowanych stref spowoduje mostki termiczne. Odpowiednia grubość zapobiegnie wychładzaniu stropu i skraplaniu się wody na suficie pomieszczeń pod tarasem. W standardowych rozwiązaniach zaleca się układanie na tarasie blisko 15 cm warstwy ocieplenia. To jednak za mało, aby osiągnąć k omfort termiczny w pomieszczeniach usytuowanych pod tarasem. Zapewnić to może izolacja tarasu o oporze cieplnym R = 9, czyli takim, jak dla dachu. Zaizolować trzeba nie tylko płytę tarasu, ale także dolegające do niego elementy konstrukcyjne (na przykład ściankę attykową, murowaną balustradę), co pozwoli zatrzymać ciepło w ogrzewanych wnętrzach. Aby uniknąć mostków cieplnych, izolację warto układać w dwóch warstwach tak, aby połączenia płyt się nie pokrywały.
