Ściany działowe z betonu komórkowego i płyt gipsowo-kartonowych

Ściany działowe można wymurować z elementów z betonu komórkowego lub z płyt gipsowych, o specjalnie wyprofilowanych krawędziach.

Ściany z betonu komórkowego

Do budowy ścian działowych zwykle używa się nie bloczków, lecz płytek grubości 11,5 cm. Płytki te układa się na zaprawie cementowo-wapiennej lub zaprawie klejowej. Trzeba pamiętać o przewiązywaniu kolejnych warstw oraz o tym, że ściany o rozpiętości większej niż 5 m wymagają zbrojenia prętami stalowymi. Jeśli stosuje się zaprawę klejową, to płytki muruje się na cienkie spoiny, czyli grubości 1-2 mm. Wymaga to szczególnej staranności wykonania.

Zalety:

• stosunkowo duża wytrzymałość, łatwość obróbki elementów,
• odporność na działanie ognia,
• duża paroprzepuszczalność.

Wady:

• duża nasiąkliwość związana z porowatością, kruchość, a ze względu na nią – konieczność ostrożnego transportu, załadunku i obróbki.

Ściany z płyt gipsowych

Ściany działowe wykonuje się z płyt gipsowo-kartonowych z krawędziami z wyprofilowanym wpustem i wypustem. Płyty te układa się warstwami, podobnie jak cegły. Do ich murowania używa się kleju gipsowego. W pomieszczeniach, w których okresowo wilgotność rośnie powyżej 70%, na przykład w łazienkach, stosuje się płyty impregnowane. Wszystkie elementy stalowe, jak ościeżnice drzwiowe i rury, które będą stykały się ze ścianą gipsową, powinny być zabezpieczone antykorozyjnie, ponieważ gips powoduje korozję stali.

Zalety:

• płyty łatwo się tnie i obrabia, szybko się z nich muruje,
• ściany z nich wykonane mają dużą paroprzepuszczalność,
• ściana nie wymaga tynkowania, jak na przykład ściana ceglana; wystarczy ją tylko wyrównać i wypełnić niepełne spoiny zaczynem gipsowym,
• masa ściany gipsowej (około 80 kg/m²) jest prawie 40% mniejsza niż ściany z cegły dziurawki,
• są ognioodporne.

Wady:

• są nasiąkliwe,
• mają stosunkowo małą wytrzymałość.