Ściana zewnętrzna szybkiego montażu i zapewniająca ocieplenie domu? To możliwe
Jeśli zależy ci na szybkości murowania ściany zewnętrznej, a jednocześnie dobrym ociepleniu domu, wówczas powinieneś zastanowić się nad ścianami jednowarstwowymi. Są one wręcz marzeniem inwestora, ale jednocześnie trzeba bardzo starannie przestrzegać kilku zasad. Oto, jak poprawnie murować ściany zewnętrzne jednowarstwowe.
Autor: archiwum muratordom
Pustaki z wyprofilowanymi krawędziami trzeba ustawiać dokładnie, żeby krawędzie dobrze do siebie przylegały i nie powstawały między nimi szczeliny.
Opinie dotyczące jednowarstwowych ścian zewnętrznych są różne. Zwolennicy twierdzą, że nie mają wad, a przeciwnicy, że ich dobre parametry sprawdzają się tylko w teorii. Jedni i drudzy mają swoje racje.
Jak poprawnie stawiać ściany jednowarstwowe
Rzeczywiście, ściany jednowarstwowe z odpowiednich materiałów mają bardzo korzystne parametry termoizolacyjne, są wytrzymałe, a ich stawianie nie trwa długo. Po ich postawieniu nie trzeba nawet stosować dodatkowego ocieplania domu, nie trzeba też od razu wykańczać ich z zewnątrz, więc koszty budowy można rozłożyć w czasie. Do tego w większości są paroprzepuszczalne, co zmniejsza ryzyko wystąpienia zagrzybienia. Jednak aby ściany spełniały te warunki, muszą być wymurowane starannie i zgodnie z zaleceniami producenta. Wybór niewłaściwych elementów, na przykład zbyt wąskich (a więc zimnych) lub połamanych, niewłaściwa obróbka, większe ilości zaprawy niż trzeba – te znane z placów budowy fuszerki w przypadku ścian jednowarstwowych są zgubne w skutkach. Każda szczelina, wypełnienie z zaprawy czy niezaizolowane wzmocnienie żelbetowe to mostek termiczny, przez który ucieka ciepło. Wstawione w ścianę odłamki pozlepiane zaprawą osłabiają jej wytrzymałość i narażają ją na pękanie, nie mówiąc już o nieestetycznym wyglądzie. Dlatego aby wykorzystać teoretyczne zalety muru jednowarstwowego w praktyce, trzeba wybrać projekt przemyślany, a do jego realizacji zatrudnić fachową ekipę. Błędów nie da się przecież ukryć pod warstwą ocieplenia.
Dobre ściany jednowarstwowe
- nie wymagają docieplania – materiały przeznaczone na takie ściany mają budowę zapewniającą im korzystne parametry termoizolacyjne. Według normy współczynnik przenikania ciepła ścian nie może przekraczać 0,5 W/(m²K), a użycie odpowiedniej zaprawy obniża jeszcze tę wartość (czyli ściany są cieplejsze);
- szybko się je stawia – duże wymiary elementów i brak konieczności wykonywania warstwy ocieplenia sprawiają, że budowa szybko się posuwa, a w domu można zamieszkać nawet bez wykańczania elewacji;
- są paroprzepuszczalne – zrobione z naturalnych surowców. Pustaki i bloczki zapewniają swobodne odprowadzanie pary wodnej pochodzącej z wnętrza domu na zewnątrz, nie pozwalając na jej gromadzenie się w strukturze ściany. Dzięki temu w domu panuje przyjazny mikroklimat – pod warunkiem że również do obustronnego wykończenia ścian zastosowano materiały paroprzepuszczalne.
Elementy pochodzące z różnych partii mogą się nieco różnić wyglądem lub parametrami. Jeśli nie ma możliwości skorzystania z jednej dostawy, najlepiej podczas murowania wybierać naprzemiennie elementy z różnych palet. Dzięki temu różnice rozłożą się równomiernie w całej ścianie, nie tworząc stref o różnych właściwościach
Autor: archiwum muratordom
Pustaki z wyprofilowanymi krawędziami trzeba ustawiać dokładnie, żeby krawędzie dobrze do siebie przylegały i nie powstawały między nimi szczeliny.
Jakość materiałów to podstawa
Do budowy ścian zewnętrznych jednowarstwowych wykorzystuje się pustaki ceramiczne, keramzytobetonowe albo bloczki z betonu komórkowego. Aby ściana była wystarczająco ciepła, elementy te muszą zapewniać jej odpowiednią grubość – od 36 do nawet 50 cm. Takie wymiary narażają je jednak na pękanie – zwłaszcza pustaki z ceramiki poryzowanej i z betonu komórkowego najlżejszej odmiany są kruche i łatwo je uszkodzić. Dlatego jest wyjątkowo ważne sprawdzenie materiału przywiezionego na budowę i dopilnowanie jego ostrożnego rozładunku. Na zafoliowanych paletach trudno dostrzec i oszacować straty, więc dobrze jest rozciąć folię i sprawdzić zewnętrzne warstwy pustaków czy bloczków. Jeśli te elementy są całe, najprawdopodobniej pod nimi również nie będzie popękanych. Warto bowiem pamiętać, że połamanych pustaków nie da się wmurować w ścianę, zlepiając kawałki zaprawą – powstałyby w ten sposób miejsca zimne i do tego narażone na pękanie. Nie mniej ważne są mieszczące się w granicach normy wady materiałowe. Ścianki elementów powinny być równe i jednorodne. Podłużne spękania nie mogą być większe niż 1/3 wysokości. Nie może też być odpęknięć i ubytków. W przypadku pustaków z keramzytobetonu warto zwrócić uwagę na wygląd powierzchni – z założenia jest ona dość nierówna, ale odchylenia nie mogą być zbyt duże, bo będą sprawiały trudności podczas murowania i tynkowania. Powierzchnia powinna być raczej chropowata niż nieregularna.
Jaka zaprawa do murowania ścian
Pustaki ceramiczne i keramzytobetonowe muruje się na zaprawę ciepłochronną. Spoiny mają wówczas 1 cm grubości – tyle, ile w tradycyjnym murze. Zależnie od wyprofilowania bocznych powierzchni pustaków lub bloczków pionowe spoiny pozostawia się puste albo wypełnia się je zaprawą. Odstępy między nimi w poszczególnych warstwach nie powinny być mniejsze niż 6 cm. Bloczki z betonu komórkowego muruje się na zaprawę klejową. Jest to trudniejsze niż w przypadku zaprawy ciepłochronnej, bo spoina wszędzie musi mieć 2-3 mm grubości, więc bloczki muszą być idealnie wypoziomowane, a ich prawidłowe ustawienie trzeba cały czas sprawdzać. Do tego przed ustawieniem powierzchnię bloczków należy oszlifować, żeby była równa i gładka. Tylko pierwszą warstwę bloczków, która na nierównym podłożu wymaga wypoziomowania, układa się na grubej warstwie zaprawy tradycyjnej.
