Naprawa dachu z papy czy wymiana? Co lepsze i kiedy?
Na wielu starych domach do dziś sprawdzają się pokrycia dachowe z papy. Papa ma swoich zwolenników, którzy chętnie wymieniają starą na nową. Ale czy taki remont dachu zawsze jest konieczny? Może wystarczy tylko naprawa dachu z papy? Jeśli tak, to w jaki sposób to zrobić, by uniknąć zbędnych kosztów?
Spis treści
- Kiedy wystarczy naprawa dachu krytego papą?
- Stare na nowe, czyli kiedy remont dachu jest niezbędny
- Sposoby krycia dachu papą
- Remont dachu: najczęściej popełniane błędy wykonawcze
- Jaką papę wybrać
Krycie dachu papą odbywało się przede wszystkim na dwóch rodzajach dachów – płaskich, głównie na budynkach typu kostka w latach 60. i 70., oraz spadzistych, na domach wybudowanych w tym samym okresie i starszych. Również obecnie papa jest chętnie stosowana jako warstwa znajdująca się pod właściwym pokryciem. Zanim zapadnie decyzja o remoncie dachu krytego papą, konieczna jest ocena stanu istniejącego pokrycia.
Kiedy wystarczy naprawa dachu krytego papą?
O tym, czy dach pokryty papą wymaga jedynie naprawy, czy też konieczne jest położenie nowego pokrycia, decyduje skala uszkodzeń. Gdy na dachu płaskim jest tylko kilka pęcherzy, z pewnością nie trzeba układać nowego pokrycia. Niezbędna jest jednak likwidacja purchli. Należy w tym celu ostrożnie je przeciąć – najlepiej wtedy, gdy na dworze jest słoneczna pogoda. Trzeba też pozwolić wyschnąć podłożu pod nimi – przynajmniej przez parę godzin – a następnie nadmiar papy (powstały w wyniku jej rozciągnięcia) usunąć, a dziurę starannie zakleić, na przykład jedną warstwą zwykłej papy podkładowej. Taki zabieg może wystarczyć nawet na pięć lat.
Spękania powstające na pokryciach dachowych z papy dotyczą zarówno dachów płaskich, jak i skośnych. To wynik oddziaływania promieni UV. Słońce sprawia, że łańcuchy węglowodorów, z których zbudowana jest masa bitumiczna, ulegają skróceniu i rozbiciu na mniejsze. Na skutek tego procesu możliwe staje się odparowywanie asfaltu, w wyniku czego na papie pojawia się siatka spękań. Takie uszkodzenia można naprawić i odwlec moment układania nowego pokrycia nawet o cztery-pięć lat. Można to zrobić masą dyspersyjną, asfaltowo-gumową lub emulsją (składającą się z dwóch nierozpuszczalnych cieczy: wody i asfaltu). Naprawy można też dokonać, wykorzystując preparaty rozpuszczalnikowe – roztwory, lepiki i masy asfaltowe. Jednak to konserwacja doraźna – brak posypki sprawia, że nawet naprawiony dach jest nadal bardzo podatny na wpływ czynników atmosferycznych – przede wszystkim promieniowania słonecznego.
Stare na nowe, czyli kiedy remont dachu jest niezbędny
Gdy na dachu płaskim jest kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt purchli, położenie nowej papy staje się koniecznością. Podobnie rzecz się ma z dachem pokrytym siatką spękań, a nie pojedynczymi rysami. Jeśli na dodatek w pęknięciach pojawiły się rośliny, świadczy to o tym, że bitum w znacznym stopniu się ulotnił i pokrycie wymaga gruntownego remontu. W miarę możliwości należy unikać zrywania starego pokrycia z papy, bo jego utylizacja jest droga i kłopotliwa.
Krycie dachu nową papą rzadko wymaga zdjęcia starej, tym bardziej że ta istniejąca, odpowiednio przygotowana, stanowi dobrą bazę. Przed ułożeniem nowej papy wszystkie purchle, pęknięcia i wgłębienia na starym pokryciu trzeba wyrównać – w taki sam sposób jak w przypadku doraźnej naprawy. Najpierw dach należy zagruntować. Do tego celu przeznaczone są specjalne preparaty bitumiczne, które zazwyczaj oferują producenci pap. Wskazane jest używanie produktów (środek gruntujący + papa) pochodzących od tego samego wytwórcy. Przed remontem ważne jest też ustalenie, czy dach był wcześniej pokrywany smołą, czy masą asfaltową. Te dwie substancje różnią się pochodzeniem i składem chemicznym. Smoła jest produktem uzyskiwanym z węgla, natomiast lepik – z asfaltu.
Uwaga! Produktów asfaltowych nie można układać na smołowych!
Zgrzewanie polega na powolnym i równomiernym rozwijaniu rolki z jednoczesnym rozgrzewaniem palnikiem podłoża oraz spodniej warstwy papy – aż do momentu zauważalnego wypływu asfaltu. Czynność tę należy wykonywać, cofając się przed rozwijaną rolką. Brak wypływu masy asfaltowej świadczy o niefachowym zgrzaniu papy.
Miejsca zakładów (na ułożonym wcześniej pasie papy) należy podgrzać palnikiem i przeciągnąć po nich szpachelką – po to, by na całej szerokości (12-15 cm) wtopić w nie posypkę.
Miarą jakości zgrzewu jest szeroki na 0,5-1 cm wypływ masy asfaltowej (na całej długości zgrzewu). Gdy nie pojawi się on wzdłuż brzegu rolki, należy docisnąć zakład, używając wałka dociskowego z silikonową rolką
W poszczególnych warstwach arkusze papy powinny być przesunięte względem siebie tak, aby zakłady (zarówno podłużne, jak i poprzeczne) nie pokrywały się. Aby uniknąć zgrubień papy na zakładach, zaleca się przycięcie narożników układanych pasów pod kątem 45°
Sposoby krycia dachu papą
Papę można układać na dachu:
- przyklejając lepikiem asfaltowym na gorąco lub lepikiem do stosowania na zimno (wyłącznie papy na tekturze lub welonie szklanym);
- mechanicznie – wkrętami z dużymi podkładkami;
- zgrzewając – palnikami gazowymi lub zgrzewarką bezpłomieniową.
Klejenie na lepik – na zimno lub gorąco – to rozwiązanie już bardzo rzadko stosowane (podobnie jak papy asfaltowe na tekturze i welonie szklanym). Najczęściej wykorzystuje się je podczas napraw starego pokrycia poprzedzających ułożenie nowego.
Papy nowej generacji (oksydowane i modyfikowane) mocuje się mechanicznie (rzadziej) lub zgrzewając je. Wybór sposobu mocowania w dużym stopniu zależy od tego, czy dach jest płaski, czy spadzisty. Na dachach spadzistych układa się raczej papy, które można mocować mechanicznie (na płaskich – najczęściej się zgrzewa). Trwałość zgrzewów zależy od prawidłowego podgrzania bitumu na spodzie papy (zbyt chłodny nie połączy się z podłożem, zbyt gorący spłynie) oraz zachowania odpowiedniej szerokości zgrzewanych zakładów (powinny mieć 8 cm).
Remont dachu: najczęściej popełniane błędy wykonawcze
- brak gruntowania podłoża przed układaniem pap termozgrzewalnych;
- zbyt słabe rozgrzanie papy palnikiem, które nie spowodowało wypłynięcia asfaltu od spodniej strony papy – rezultatem jest słabe sklejenie papy z podłożem;
- brak wypływów masy asfaltowej wzdłuż zakładów podłużnych i poprzecznych;
- zbyt mała szerokość zakładów poprzecznych oraz wykonanie zgrzewu na surowej, nieprzygotowanej powierzchni papy (niewciśnięta posypka);
- układanie papy podkładowej i wierzchniego krycia tak, że zakłady podłużne lub poprzeczne nachodzą na siebie, tworząc niepotrzebne zgrubienia;
- brak papy perforowanej i kominków wentylacyjnych na dachach płaskich.
Jaką papę wybrać
- do doraźnego zabezpieczenia dachu nadaje się papa najprostsza – na osnowie tekturowej lub z welonu szklanego, klejona lepikiem (można nią pokrywać budynki tymczasowe oraz wykorzystywać ją do renowacji dachów wcześniej krytych takimi właśnie papami);
- podczas remontu starego obiektu, gdy inwestorzy chcą „zapomnieć” o konieczności konserwacji dachu, powinni wybrać papy modyfikowane zgrzewalne lub mocowane mechanicznie z gwarancją 10-15 lat, których nie trzeba konserwować;
- gdy na zabezpieczenie dachu nie chcemy wydawać zbyt dużo pieniędzy i nie przeszkadza nam konieczność jego konserwacji w przyszłości (po upływie 8-10 lat) – można wybrać papy zgrzewalne oksydowane;
- tam, gdzie liczą się szybki czas wykonania i niezawodność, sprawdzą się papy modyfikowane SBS do jednowarstwowych pokryć dachowych mocowane mechanicznie;
Dowiedz się więcej o stanie zero. Wejdź do naszego poradnika i zadaj pytania naszym ekspertom! Kliknij w przycisk "PLAY" poniżej i rusz z budową swojego wymarzonego domu.
