System odwodnień liniowych: z jakich elementów i jak dobrze ułożyć odwodnienie liniowe
System odwodnień liniowych należy dobrze zaplanować i bezbłędnie wykonać. Dzięki temu unikniemy powstawania kałuż i błota na działce oraz ochronimy fundamenty i ściany domu przed zamakaniem. Sprawdź, z jakich elementów, w jakich miejscach i w jaki sposób ułożyć odwodnienie liniowe, aby spełniało swoje zadanie.
Odwodnienie liniowe to system korytek osłoniętych kratkami. Ich zadaniem jest zbieranie wody deszczowej, która następnie – gdy to możliwe – jest odprowadzana rurami do kanalizacji, a jeśli nie – zagospodarowywana w inny sposób: rozsączana do gruntu, gromadzona w zbiornikach (zakopanych na terenie działki), odprowadzana do studni chłonnych lub rowów melioracyjnych.
Gdzie ułożyć odwodnienie liniowe?
Odwodnienia liniowe układa się na powierzchniach nieprzepuszczalnych, które uniemożliwiają naturalne wchłanianie wody, czyli na działkach z gruntem gliniastym, ilastym oraz skalistym, a także pokrytych szczelną nawierzchnią. Jest ono niezbędne przed drzwiami garażu położonego poniżej poziomu terenu. Odwodnienia liniowe dobrze jest też zrobić przed garażem z płaskim wjazdem czy drzwiami wejściowymi – zapobiegnie zalaniu ich wodą podczas dużych opadów. Odwodnienia pozwalają odprowadzić wodę deszczową z dużych szczelnych powierzchni, na przykład miejsc wokół domu wyłożonych kostką brukową, oraz położonych poniżej terenu, na przykład tarasów wgłębników.
Zobacz także: jak zagospodarować wodę deszczową na działce >>>
Autor: ACO Elementy Budowlane
Z jakich materiałów wykonane są korytka odwodnieniowe?
Korytka są produkowane z różnych materiałów:
- z polimerobetonu, czyli betonu z dodatkiem żywicy i ziarnistego kwarcu;
- betonu włóknistego z dodatkiem włókna szklanego lub polimerowego;
- ze zwykłego betonu;
- z tworzyw sztucznych – polietylenu, polipropylenu i polichlorku winylu.
Korytka z kompozytów betonowych są bardzo trwałe, odporne na działanie substancji chemicznych (roztworów kwasów, zasad, soli) i na niską temperaturę, nienasiąkliwe. Mogą mieć krawędzie wzmocnione blachą ze stali ocynkowanej lub nierdzewnej.Korytka ze zwykłego betonu są bardziej nasiąkliwe i cięższe od polimerobetonowych.Korytka z tworzyw sztucznych są lekkie, odporne na korozję i środki chemiczne i pewnie dzięki temu coraz bardziej popularne. Materiał do produkcji korytek z tworzywa pochodzi z recyklingu.
Aby otrzymać wymaganą długość odwodnienia liniowego, korytka łączy się na specjalnie wyprofilowane wpusty i wypusty. Niektóre mogą mieć system zatrzaskowy, co skraca i ułatwia montaż. Kształt odwodnienia może być praktycznie dowolny: można użyć korytek przystosowanych do połączeń pod kątem 90° lub skrzyżowanych oraz w kształcie litery T.
Ruszty, kratki, skrzynka odpływowa: system odwodnień liniowych
Korytka są przykryte rusztami pozwalającymi bezpiecznie użytkować nawierzchnię, w której jest ukryte odwodnienie liniowe. Na powierzchni kratek zatrzymują się większe zanieczyszczenia, na przykład liście czy żwir, które mogłyby zapchać korytka i uniemożliwić odpływ wody. Kratki pozostają widoczne, więc producenci starają się, aby miały atrakcyjny wygląd. Wykonuje się je ze stali ocynkowanej, nierdzewnej, z żeliwa, mosiądzu lub tworzywa.
Najpopularniejsze są ruszty szczelinowe, ruszty kratowe i ruszty perforowane. Mogą być mocowane na śruby lub zatrzaski ułatwiające demontaż. Aby woda deszczowa dobrze spływała do systemu odwodnień liniowych, górna powierzchnia rusztu powinna się znajdować 2-5 mm poniżej poziomu terenu.
Ciąg korytek podłącza się do skrzynki odpływowej. Umieszcza się ją poniżej pozostałych elementów systemu odwodnienia, aby woda spływała do niej bez przeszkód. Ciąg korytek może być wyposażony w specjalny kosz zatrzymujący większe zanieczyszczenia. Zabezpiecza on przed zapchaniem zamontowane za nim urządzenia: instalację kanalizacyjną, studnię chłonną czy drenaż rozsączający. Zwykle daje się łatwo zdemontować i oczyścić. Podobną funkcję co skrzynka odpływowa pełni studzienka zbiorcza z tworzywa sztucznego (jako gotowy element) lub z betonowych kręgów. Na początku i na końcu systemu odwodnienia liniowego montuje się zaślepki, zwane też ściankami czołowymi lub deklami zamykającymi.
Dodatkowe elementy systemu odwodnienia liniowego
Uzupełnieniem systemu odwodnień są elementy umożliwiające odprowadzenie wody deszczowej z wybranych miejsc wokół domu. Może to być wycieraczka montowana przed drzwiami wejściowymi. Jest to skrzynka przykryta rusztem i połączona z rurą odprowadzającą wodę do kanalizacji lub do gruntu z dala od ścian budynku. Inny element to wpust podwórzowy (deszczowy), który się umieszcza pod rynną (gdy nie jest podłączona do kanalizacji) lub kranem ogrodowym. Dzięki niemu nie tworzą się w tych miejscach kałuże i błoto.
Odwodnienie liniowe dobrze ułożone
System odprowadzenia wody najlepiej zaplanować i wykonać przed ułożeniem nawierzchni wokół domu, którą często robi się z kostki brukowej. Samodzielne zamontowanie systemu nie będzie trudne, jeśli zastosujemy się ściśle do wytycznych producenta systemu. Kanały i studzienki montowane w ziemi czy w podłodze wymagają osadzenia w betonie. Trzeba go ułożyć pod dnem i po bokach elementów. Grubość warstwy betonu zależy od klasy obciążeń.
Korytka układa się zgodnie z umieszczonymi na nich oznaczeniami – strzałki wskazują kierunek przepływu wody. Poszczególne elementy trzeba układać w kolejności od najgłębiej do najpłycej położonych miejsc. Wszystkie planowane otwory dopływowe i odpływowe należy zrobić przed ułożeniem betonu.
