Wełna mineralna i folia dachowa. Skuteczna izolacja przeciwwilgociowa dachu i ocieplenie poddasza
Izolacja przeciwwilgociowa dachu i ocieplenie poddasza spełnią swoje zadanie, a pod skosami będzie ciepło i sucho, tylko wtedy gdy folia dachowa i wełna mineralna zostaną ułożone w zgodzie ze sztuką budowlaną. Warto więc dopilnować pracy fachowców, a wcześniej poznać najważniejsze zasady izolacji dachu i ocieplenia poddasza.
Zdecydowana większość konstrukcji dachowych ma budowę szkieletową. Szkielet tworzą krokwie, jętki i płatwie z drewna, rzadziej ze stali. Ocieplenie umieszcza się tradycyjnie między tymi elementami, podobnie jak w ścianach szkieletowych lub stropach belkowych. Z tego względu preferowane są termoizolacyjne materiały sprężyste, dobrze klinujące się między belkami. Liderem jest tu wełna mineralna – szklana albo skalna.
Choć wydaje się, że pokrycie dachowe musi być w 100% szczelne, to nie zawsze tak jest. Powinna więc znaleźć się pod nim odpowiednia izolacja przeciwwilgociowa. Ma ona stworzyć szczelny parasol, na wypadek gdyby pokrycie zaczęło przeciekać. Chroni też ocieplenie dachu przed skraplającą się pod pokryciem parą wodną, topniejącym śniegiem lub deszczem nawiewanym przez wiatr.
Izolacja przeciwwilgociowa dachu – membrana dachowa
Jako izolacja stosowana jest albo papa układana na sztywnym poszyciu, albo membrana dachowa o wysokiej paroprzepuszczalności (Sd 0,02-0,05 m) Oprócz tego, że chroni przed wodą, umożliwia też odprowadzenie pary z ocieplenia pod pokrycie, skąd zostaje wywiana dzięki szczelinie wentylacyjnej oddzielającej je od membrany. Membranę układa się pasami równoległymi do okapu, zaczynając oczywiście od dołu połaci. Do krokwi mocuje się ją zszywkami, a później przybija kontrłaty. Podczas układania membrany trzeba pamiętać, żeby poszczególne pasy zachodziły na siebie, tworząc 10-15 cm zakłady. Zakłady trzeba sklejać specjalna taśmą samoprzylepną. Membrana musi być też wyprowadzona na pas nadrynnowy okapu, na ścianki komina, boki ram okien połaciowych oraz przekładana z jednej połaci na przeciwną. Jeśli membrana ma niską paroprzepuszczalność – współczynnik Sd = 0,23-4 m, to między nią a wełną ocieplającą dach trzeba zostawić odstęp szerokości przynajmniej 2 cm. Membrana taka nie zdoła bowiem odprowadzić pary wydostającej się od strony poddasza, więc musi być ona usunięta dodatkową szczeliną wentylacyjną. W sprzedaży są też membrany, które można układać na sztywnym poszyciu. Zastępują papę.
Wełna mineralna do ocieplania poddasza
Poddasza ociepla się produkowanymi matami lub płytami z wełny mineralnej o gęstości od 20 do 100 kg/m3. Wełna do poddaszy ma korzystny, niski współczynnik przewodzenia ciepła λ - 0,030-0,043 W/(m.K). Niemniej łączna warstwa termoizolacyjna z wełny, aby spełniła współczesne standardy, musi wynieść 25-35 cm. Taka grubość sprawia, że jedna warstwa, umieszczona między krokwiami dachowymi nie wystarczy i dodatkową podwiesza się od spodu połaci. Warstwę ocieplenia pod krokwiami podtrzymuje ruszt – łaty drewniane lub profile stalowe. Zakrywa się je płytami lub deskami. Wieszaki w obecnie stosowanych systemach umożliwiają ułożenie aż 25 cm dodatkowej izolacji pod krokwiami.
Folia paroizolacyjna
Od strony zewnętrznej ocieplenie należy zabezpieczyć przed wilgocią pochodzącą od czynników atmosferycznych materiałem paroprzepuszczalnym, umożliwiającym wydostanie się wilgoci z przegrody. Jednakże wilgoć może przedostać się do ocieplanej przegrody również od wnętrza budynku, aby tego uniknąć stosuje się membrany paroizolacyjne oraz coraz częściej stosowane kompleksowe systemy zarządzania wilgocią. Wilgoć pogarsza izolacyjność ocieplenia oraz działa destrukcyjnie na drewno więźby. Paroizolacja powinna być szczelna, dlatego membranę paroizolacyjną trzeba układać z zakładem 20-30 cm. Tu również zakłady, wszelkie miejsca przebicia folii oraz styków z konstrukcją budynku muszą być starannie uszczelnione.
