Sosny w ogrodzie - najlepsze gatunki i odmiany do uprawy
Sosna to jeden z najpiękniejszych roślin iglastych wykorzystywanych do aranżacji ogrodów. W dodatku ma niewielkie wymagania – nadaje się nawet na piaszczyste gleby. Poszczególne gatunki sosny różnią się wielkością, wyglądem liści, kory i szyszek. Które gatunki sosny warto uprawiać w ogrodzie?
Autor: GettyImages
Sosna kosodrzewina 'Winter Gold'
Spis treści
- Sosna pospolita
- Sosna kosodrzewina
- Sosna wejmutka
- Sosna czarna
- Sosna żółta
- Sosna limba
- Sosna oścista
- Sosny w ogrodzie: pielęgnacja
Sosny uchodzą za jedne z najłatwiejszych w uprawie drzew ozdobnych. Lubią słoneczne stanowiska (w cieniu mogą gubić ulistnienie – zwłaszcza od dołu), mogą rosnąć w mało zasobnym podłożu - nawet piaszczystym i kamienistym.
Sosna pospolita
Sosna pospolita (Pinus sylvestris) – może osiągać nawet 40 m wysokości, dlatego nadaje się do średnich i dużych ogrodów. Na mniejszych powierzchniach lepiej wybierać niższe, botaniczne odmiany, np. 'Globosa Viridis' (1,5 m wys.), 'Watereri' (4 m), 'Wintergold' (6 m). Ozdobą jest nie tylko ulistnienie, ale także cynamonowoczerwona kora, łuszcząca się płatami.
Sosnę pospolitą warto sadzić w szczególności w ogrodach wiejskich, leśnych i naturalistycznych. Można uprawiać ją w grupie lub jako soliter. Ten gatunek sosny jest w pełni mrozoodporny, dlatego nadaje się do sadzenia także w chłodniejszych rejonach Polski.
Sosna kosodrzewina
Kosodrzewina (Pinus mugo) – to gatunek, który osiąga 2-4 m wysokości i głównie rozrasta się wszerz. Dlatego potrzebuje przestrzeni w ogrodzie. W porównaniu z sosną pospolitą ma gęściejsze, bardziej atrakcyjne ulistnienie.
Kosodrzewinę warto sadzić na skalniaku, wrzosowisku lub na środku trawnika jako ozdobny soliter. Dobrze wygląda w kompozycjach kolorystycznych. Kosodrzewina jest przydatna do zadarniania terenu, zwłaszcza na skarpach (zapobiega erozji i obsuwaniu podłoża). Warto zwrócić uwagę na karłową odmianę kosodrzewiny 'Ophir' (0,5 m), której igły przebarwiają się zimą na żółtopomarańczowo.
Sosna wejmutka
Sosna wejmutka (Pinus strobus) w zależności od odmiany osiąga od 7 do 15 m wysokości. Wytwarza długie (7-12 cm), cienkie i miękkie igły. Młode okazy sosny wejmutki mają stożkowaty pokrój, z czasem korona staje się nieregularna. Drzewo warto w szczególności sadzić jako soliter, np. na trawniku. Nadaje się także do kompozycji drzewiastych i krzewiastych. Do nasadzeń pojedynczych w ogrodach w szczególności warto wybierać odmianę 'Fastigata' o nietypowym, kolumnowym pokroju. Na rabaty, wrzosowiska i do dekoracji oczek wodnych nadaje się sosna wejmutka odmiana 'Nana', osiągająca do 2 m wysokości. Należy unikać uprawy w miastach - ten gatunek sosny źle znosi zanieczyszczenie powietrza.
Zobacz galerię: Sosny - najpiękniejsze gatunki do uprawy w ogrodzie
Autor: GettyImages
Sosna kosodrzewina 'Winter Gold'
Sosna czarna
Sosna czarna (Pinus nigra) - gatunek przypomina sosnę pospolitą jednak wytwarza ciemną, prawie czarną korę (stąd nazwa). Wymagania ma podobne – sosnę czarną można sadzić niemal na każdej działce. Do interesujących odmian sosny czarnej należą:
- 'Molette' - o wąskim kolumnowym kształcie korony,
- 'Nana' – odmiana o krzaczastym pokroju, osiągająca do 3 m wysokości,
- 'Brepo' - odmiana karłowa wolno rosnąca.
Sosna czarna nadaje się do aranżacji w miastach. Wykorzystuje się ją do umacniania wydm i zapobiegania erozji gleby.
Sosna żółta
Sosna żółta (Pinus ponderosa) – to kolejna alternatywa dla sosny pospolitej. Drzewo osiąga 30-40 m wysokości, ale rośnie wolno. Nazwa tym razem pochodzi nie od barwy kory, lecz zabarwienia drewna. Dobrze znosi zanieczyszczenia powietrza. Nie jest jednak w pełni mrozoodporna - dlatego należy unikać uprawy sosny żółtej w chłodniejszych rejonach Polski.
Sosna limba
Sosna limba (Pinus cembra) - drzewo osiąga do 20 m wysokości. Rośnie wolno. Ma wąski, początkowo stożkowy, potem jajowaty pokrój. Limba nadaje się do nasadzeń pojedynczych lub w niewielkich grupach. W szczególności polecana do sadzenia na skalniakach i wrzosowiskach.
Sosna oścista
Sosna oścista (Pinus aristata) - to iglak zdecydowanie wyróżniający się wyglądem. Krótkie igły są bardzo gęste i ściśle przylegają do pędów nadając roślinie egzotyczny wygląd. Przypomina nieco araukarię. Sosna oścista dorasta do 9 m wysokości, ale rośnie bardzo wolno. Najlepiej wykorzystywać ją do nasadzeń pojedynczych. Dobrze komponuje się w ogrodach orientalnych. Można ją formować, nadaje się do tworzenia bonsai.
Sosna oścista uważana jest za najdłużej żyjącą roślinę na świecie. Najstarsze zbadane rośliny tego gatunku mają 5 tys. lat, wyrosły więc w okresie, gdy w Egipcie budowano pierwsze piramidy. Sosna oścista rośnie w górach Kalifornii i Nevady na skalistych i jałowych urwiskach, w miejscach spalonych latem przez słońce, a zimą smaganych mroźnym wiatrem, jest więc bardzo wytrzymała na trudne warunki atmosferyczne. W naturalnym środowisku dorasta sosna oścista do 10 m wysokości, uprawiana w Polsce rośnie jako krzew o luźnej koronie z powyginanymi gałęziami. Sosna oścista doskonale nadaje się do ogrodów skalnych. Można ją uprawiać w pojemnikach.
Sosny w ogrodzie: pielęgnacja
Sadzonki sosny najlepiej wybierać z uformowaną bryłą korzeniową, wtedy można je sadzić przez cały sezon. Sosny zaleca się podlewać w czasie suszy oraz zimą (wytrzymują suszę, ale dzięki zabiegowi mają gęściejszy pokrój i rzadziej dochodzi do brązowienia, a później gubienia igieł). Nawożenie tych roślin iglastych stosuje się rozsądnie - dawki powinny być niewielkie. Na żyźniejszych podłożach dokarmianie nie jest konieczne. W przydomowych ogrodach drzewa i krzewy iglaste warto profilaktycznie traktować gnojówkami z roślin (pokrzywa, mniszek, skrzyp, czosnek). To ochroni je przed chorobami i szkodnikami (w szczególności sosnom mogą zagrażać gąsienice różnych gatunków motyli).
Poznaj tez inne popularne drzewa iglaste:
