Remont łazienki. Przepis na pomarańczową aranżację łazienki

Łazienka, która powstała z połączenia dwóch odrębnych pomieszczeń. Połączenie okazało się być świetnym pomysłem - efektem jest duży i jasny pokój kąpielowy.

Zobacz galerię 3 zdjęcia

Autor: Marcin Czechowicz

Nowa wanna Dla niektórych w łazience, nawet niedużej, nie może zabraknąć wanny. Często wymieniając starą żeliwna wannę, wybieramy nową akrylową. Wanny z akrylu są lekkie, mogą mieć wyprofilowane wnętrze, ich powierzchnia jest gładka i ciepła w dotyku. Są także odporne na korozję i przebarwienia, a ewentualne zarysowania i uszkodzenia powstające podczas eksploatacji są mało widoczne i można je łatwo usunąć pastą polerską. Jeśli odpowiadały nam kształt i wielkość starej wanny, możemy wymienić ją na nową – bez trudu znajdziemy model o identycznych wymiarach. Jeżeli nie, możemy wybrać coś nowego z bogatej oferty niedużych wanien narożnych symetrycznych lub asymetrycznych, prostokątnych z siedziskiem lub ze ściętym bokiem. Do dużej łazienki możemy kupić wannę większą niż stara, o ciekawym kształcie – owalną, okrągłą, prostokątną. Będzie wyglądała efektownie, gdy wysuniemy ją na środek lub odsuniemy od ściany (o ile pozwoli na to lokalizacja podejścia kanalizacyjnego). Wybierając wannę, zwróćmy uwagę na wyprofilowanie jej wnętrza. Modele o takim samym kształcie zewnętrznym mogą mieć różną głębokość, a ścianki boczne pionowe mniej lub bardziej pochylone. Ukształtowanie wnętrza wanny decyduje nie tylko o wygodzie, ale też o ilości wody zużywanej każdorazowo do jej napełnienia. Do wielu modeli wanien można dokupić zagłówki, ozdobne uchwyty (dzięki którym łatwiej wchodzić do wanny i wychodzić z niej) oraz relingi do wieszania ręczników. Można też zamówić wanny akrylowe w wersji antybakteryjnej, czyli pokryte specjalną powłoką albo zrobione z płyt akrylowych z dodatkiem środka o właściwościach antybakteryjnych. Taką wannę łatwiej utrzymać w czystości, bo na jej powierzchni wolniej rozwijają się bakterie i efekt jej mycia jest trwalszy.

Jak wyrównać ściany w łazience?

W remontowanych łazienkach ściany są czasami bardzo krzywe. Trzeba je więc doprowadzić do takiego stanu, by ściany były pionowe, żeby nie było na nich żadnych nierówności, a kąty między płaszczyznami - proste.

Najpierw należy usunąć starą okładzinę z płytek lub inne materiały wykończeniowe (tapety, boazerie, farbę olejną itp.). Przed wyrównywaniem trzeba ustalić za pomocą pionu i poziomicy linie wyznaczające pion i poziom skorygowanej płaszczyzny ściany. Sznurem traserskim lub ołówkiem wytycza się linie, do których będzie się wyrównywać płaszczyznę.

Metody wyrównania są dwie – naniesienie zaprawy podkładowej (lub tynku cementowego) albo ułożenie suchego tynku. Zaprawę, po rozrobieniu wodą, nakłada się na zagruntowane dzień wcześniej podłoże. Długą stalową łatą zbiera się nadmiar masy i wyrównuje powierzchnię.

Jeśli zależy nam na czasie, możemy się zdecydować na tak zwany suchy tynk z wodoodpornych płyt gipsowo-kartonowych typu H2, płyt cementowo-włóknowych lub gipsowo-włóknowych. Można je przyklejać do ścian odpowiednio dobranymi zaprawami albo – gdy nierówności są bardzo duże – przykręcać do stalowego rusztu wcześniej przymocowanego do istniejącej murowanej ściany. Zwykle na drugi dzień powierzchnię można wykańczać płytkami lub farbą. Zaprawa lub tynk muszą wiązać kilka dni.

Jak wyrównać podłogi w łazience?

Pozbawione starej posadzki, oczyszczone i zagruntowane najłatwiej wyrównać cementową masą samopoziomującą. Po rozrobieniu wodą ma ona półpłynną konsystencję, więc nałożona na podłoże rozpływa się po nim, niwelując wszelkie nierówności, a po zastygnięciu tworzy idealnie poziomą, gładką powierzchnię. W ten sposób można jednak wyrównać tylko nieduże krzywizny – do 0,5–1 cm. Z większymi, od 2 do 5 cm, poradzi sobie tradycyjna zaprawa podkładowa, którą układa się podobnie jak zaprawę do wyrównywania ścian. W sprzedaży są też podkładowe masy renowacyjne, którymi można wyrównać podłogę bez usuwania starej posadzki z płytek. Pod płytki układane na podłodze z systemem grzewczym trzeba zrobić podkład ze specjalnej masy o wysokiej elastyczności.

Jakie fugi wybrać?

Większość mas spoinujących (fug) jest odporna na działanie wilgoci, więc do łazienek nie będą potrzebne żadne masy specjalistyczne. Wyjątkiem są podłogi z ogrzewaniem. Tu konieczne będzie użycie masy wysokoelastycznej zdolnej przetrwać naprężenia powstające pod wpływem zmian temperatury okładziny spowodowanych działaniem ogrzewania podłogowego.

Aranżacja łazienki po remoncie - przykład

W miejscu dzisiejszej, ponad dwunastometrowej łazienki były dwa pomieszczenia, z których żadne nie zapewniało wystarczającego komfortu użytkowania. Decyzja o połączeniu obu pokojów okazała się być strzałem w dziesiątkę. Otrzymany pokój kąpielowy jest bardzo przestronny i wygodny. Ciepła i rodzinnego charakteru dodają kwiaty na ścianach i pomarańczowe barwy.

W tym miejscu znajdowały się pierwotnie dwa odrębne pomieszczenia. W obu były okna o różnych rozmiarach. Osobno każde z pomieszczeń okazało się za małe, aby łazienka była wygodna. Trzeba więc było dokonać połączenia. Problem stanowiła ściana działowa będąca jednocześnie ścianą kominową, a więc niemożliwa do wyburzenia. Wykorzystano ją więc do wydzielenia dwóch aneksów – jednego z wc i małą umywalką oraz drugiego – kąpielowego. Posłużyła też jako ekran odgradzający wannę od reszty łazienki. Wanna jest obszerna, a wyprofilowane siedziska pozwalają wygodnie korzystać z prysznica.

Róże kwitną na ścianach, a pomarańczowy kolor napełnia optymizmem. Dzięki nim wnętrze jest enklawą ciepła i radości nawet w pochmurne, chłodne poranki. To doskonały zastrzyk energii pomagającej dobrze rozpocząć dzień. Biel i pomarańcz tworzą bazę kolorystyczną. Dzięki dodatkom można wnętrze odmienić – stonować lub ożywić. Akcesoria w barwach amarantu i wiosennej zieleni dynamizują aranżację. Gdy potrzeba wyciszenia, można się posłużyć pastelowymi odcieniami różu i beżu.

Ciepłą kolorystykę warto przełamać odrobiną chłodnego stalowego połysku. Ciekawa jest gra formatami płytek – od dużych kwadratów i prostokątów po małe kwadraciki. Zmiana wielkości płytek oznacza też granicę poszczególnych stref.