Remont łazienki - poprawiamy instalacje w łazience
Odnowić starą glazurę czy położyć nową? Wanna czy kabina prysznicowa? Jak poprawić wentylację? To problemy, z którymi trzeba się zmierzyć przed remontem łazienki. Postaramy się rozwiązać choć część z nich.
1. Jak dobrać urządzenia do niewymiarowej łazienki?
W sklepach można znaleźć urządzenia sanitarne, które mimo mniejszych wymiarów są równie funkcjonalne i ułatwiają zaaranżowanie każdej łazienki – nawet tej małej czy wąskiej. Wśród nich znajdują się asymetryczne, narożne i owalne wanny o różnych rozmiarach, narożne umywalki, umywalki „jamniki” (23 cm głębokości, 50 cm szerokości) do wąskich łazienek, kabiny prysznicowe z osłonami o różnych kształtach (kwadratowe, pięciokątne, półokrągłe, okrągłe), małe (70 x 70 cm) lub głębokie (21 cm) brodziki stanowiące namiastkę wanny, małe miski ustępowe (46 cm długości) oraz krótkie (60 cm) czy też narożne kompakty. Wybór jest naprawdę duży, więc przed remontem warto się przejść po sklepach i zapoznać z ofertą. Może się okazać, że np. zamiast rezygnować z wanny, wystarczy się zdecydować na narożną, która zajmuje mniej miejsca, a równie wygodnie się z niej korzysta.
2. Jak usprawnić wentylację?
Jeśli mamy problem z nadmiarem wilgoci, na ścianach pojawiły się grzyb i pleśń, to oznacza, że wentylacja źle działa. Zazwyczaj pomieszczenia higieniczno-sanitarne są wyposażone tylko w przewody wentylacji grawitacyjnej – tzw. kratkę wentylacyjną (najlepsze jest usytuowanie jej jak najdalej od drzwi, tak by strumień powietrza przepływał przez całą łazienkę), natomiast w drzwiach wejściowych znajdują się otwory doprowadzające powietrze. Aby wspomóc działanie wentylacji grawitacyjnej, możemy zainstalować w przewodzie wentylator osiowy. Takich wentylatorów nie wolno instalować w łazienkach, w których znajdują się urządzenia z otwartą komorą spalania, np. kotły gazowe. Innym sposobem na poprawę wentylacji w łazience jest umieszczenie na zakończeniu komina wentylacyjnego nasadki z wentylatorem, którego łopatki mają kształt pozwalający na wirowanie tylko w jednym kierunku i wyciąganie powietrza z przewodu wentylacyjnego bez względu na kierunek wiatru.
Jeśli w łazience znajduje się okno, to aby nie dochodziło do jego zaparowania, warto zainstalować w jego górnej części nawiewnik higrosterowany. Jest wyposażony w czujnik, który pod wpływem zmian wilgotności powietrza zmienia swą długość, co powoduje większe bądź mniejsze otwarcie przepustnicy.
Wentylację w łazience wspomaga też grzejnik (zwłaszcza konwektorowy lub płytowy żeberkowy). Najlepiej, gdy jest on zamontowany pod oknem, a jeżeli łazienka jest „ślepa”, to w pobliżu drzwi.
3. Jakie odległości od pionu zachować, przestawiając urządzenia sanitarne?
Długość połączeń przyborów sanitarnych z pionem kanalizacyjnym nie powinna przekraczać 1 m dla sedesu i 3 m dla pozostałych urządzeń. Dłuższe wymagają zastosowania rur większej średnicy, zamontowania zaworu napowietrzającego lub poprowadzenia dodatkowego przewodu napowietrzającego oraz tzw. rewizji, która umożliwi oczyszczenie zapchanej rury. Wspólne podejście do pionu mogą mieć umywalki, wanny i pralki wyposażone w syfony, natomiast każdy sedes powinien mieć oddzielne podejście znajdujące się koniecznie poniżej pozostałych. Rury kanalizacyjne muszą też mieć odpowiednie spadki – od 2 do 15 cm na metr rury – oraz właściwą średnicę (11 cm dla sedesu, 5 cm dla wanny i natrysku, 3,2- 4 cm dla umywalki). Pozwoli to uniknąć zbyt długiego spływania wody i zapychania rur.
4. Jak ukryć rury instalacyjne?
Z rurami wodnymi i kanalizacyjnymi nie ma problemu, gorzej z przewodami instalacji gazowej, ponieważ powinny one być prowadzone na powierzchni ścian. Dopuszczalne jest jednak ułożenie ich w bruzdach wykutych w ścianie, pod warunkiem że osłoni się je wentylowanym ekranem lub łatwo usuwalną masą tynkarską.
Rury wodne i kanalizacyjne można obudować sklejką wodoodporną czy płytami gipsowo-kartonowymi, które następnie wykańcza się płytkami ceramicznymi, maluje lub tapetuje. Trzeba jednak pamiętać o zostawieniu do nich dostępu na wypadek awarii. Najwygodniejsze są zdejmowane, zamocowane na magnesach, ekrany.
Rury umieszczone w narożnikach łazienki lub pod sufitem najwygodniej jest zabudować zrobionymi na wymiar szafkami. Rury stalowe przed zabudowaniem powinny być zabezpieczone przed korozją podkładową farbą antykorozyjną, natomiast rur miedzianych nie wolno prowadzić w zatynkowanych bruzdach.
5. Jak zamienić sedes stojący na wiszący?
Trzeba zamontować stelaż, na którym będzie powieszony sedes. W sprzedaży są stelaże pod miskę ustępową, umywalkę, bidet i pisuar. Najprostsze w montażu są stelaże do zabudowy lekkiej. Ich podstawę stanowi stalowa rama samonośna. Dzięki niej można montować stelaż zarówno do lekkich ścian działowych, jak i do masywnych, a także łączyć go z metalowymi profilami konstrukcyjnymi w tzw. ścianki instalacyjne. Montaż stelaża też jest dość prosty, więc łatwo przerobić w remontowanej łazience sedes stojący na wiszący.
Wisząca miska ustępowa wraz z obudowanym zbiornikiem spłukującym zajmuje mniej więcej tyle samo miejsca co tradycyjna z dolnopłukiem. Minimalna głębokość stelaża to kilkanaście centymetrów, ale można ją powiększyć do blisko 20 cm. Zyskujemy wtedy dodatkową półkę, którą można wykorzystać na ułożenie kosmetyków.
